Vickers Valiant

Die Vickers Valiant was 'n Britse bomwerper en het saam met die Avro Vulcan en die Handley Page Victor die sogenaamde V-bomwerpers gevorm. Die ontwerp was meer konvensioneel as die ander twee en beskou as minder riskant. Die prototipe Tipe 660 WB210 het op 18 Mei 1951 sy nooiensvlug voltooi. Die toetsvlieënier in beheer was Mutt Summers. Die naam Valiant is eers in Junie 1951 aan die vliegtuig verleen.

Vickers Valiant
'n Valiant XD826 in 1961
Tipe	Bomwerper
Vervaardiger	Vickers-Armstrongs
Ontwerp deur	George Edwards
Nooiensvlug	18 Mei 1951
Status	Uit diens gestel
Hoofgebruiker	Britse Lugmag
Vervaardig	1951 - 1957
Aantal gebou	107

Die ontwerp is redelik konvensioneel, die vlerke was hoog bo-aan die romp geheg en die vier motors is in pare in die vlerkbasis geïnstalleer teen die romp. Die motors se luginlate is in die vlerk se voorste rant geïntegreer. Die Valiant B.1 is in diens gestel in Junie 1954 met 232 Operational Conversion Unit by die RAF basis te Gaydon, die eerste V-bomwerperbasis. Terwyl die Valiant-bemanning opleiding ondergaan het (sommige was bemannings van die Avro Lincoln wat uit diens gestel is) is die eerste ware Valiant-eskader, Nr. 138, eers in Julie 1955 gevorm.

Die Valiant se lang togafstand het dit geskik gemaak vir verkenning en elf B.11 B(PR).1 modelle is vervaardig. Hulle is toegerus met agt kameras in die bomrak. Die verkenningsmodelle is in Junie 1955 afgelewer aan 543 Eskader te RAF Wyton.

Daar was ook veertien B(PR)K.1 modelle gebou; hulle was toegerus met 'n verwyderbare tenk in die bomrak om invlughervullings toe te laat. Hierdie modelle was dus bomwerper/verkenning/tenkervliegtuie.

Op 11 Oktober 1956 het Valiant B.1 WZ366 die eerste Britse kernbom losgelaat op 'n hoogte van 10 675 m oor Maralinga, Australië en in die lug laat ontplof. Die bom, Blue Danube het op 'n hoogte van 229 m ontplof met 'n krag van 3 kiloton.

Die Valiant was die eerste van die V-bomwerpers om 'n vyand te bombardeer toe hulle in 1956 tydens die Suez-krisis in Egipte gebombardeer het. Bomwerpers van 138, 148, 207 en 214 Eskaders is ontplooi op die Britse Lugmagbasis op Luqa, Malta. Hulle het Egipte hiervandaan aangeval en die eerste aanval is op 31 Oktober 1956 gedoen.

In Maart 1957 het vier Valiants van 49 Eskader aan die kontroversionele waterstofbomtoetse deelgeneem op Kersfeeseiland. Op 15 Mei 1957 het Valiant B.1 XD818 'n prototipe waterstofbom op 'n hoogte van 11 895 m laat val oor Maldeneiland. Dit het beklemtoon dat Brittanje ook 'n ernstige rolspeler in die kernwedloop geword het.

Die Valiants is ook gebruik om die Blue Steel-missiele te toets wat deur die Vulcan en Victor gedra sou word. Teen 1962 is die Sowjetunie se lugverdedigingstelsels as te effektief beskou vir hoë-hoogtevlugte en die V-bomwerpers was slegs gebruik vir lae-hoogte taktiese operasies in 1962/3. Terwyl die Vulcan en Victor goed aangepas was in hierdie rol het die Valiant probleme ondervind met metaalverswakking. Op 6 Augustus 1964 moes Valiant WP217 'n noodlanding uitvoer, en die gepaardgaande ondersoek het getoon dat die vliegtuig besig was om uitmekaar te breek. Die kragte wat saam met lae-hoogte vlugte gaan was net te veel vir die Valiant en die hele vloot is hierna verhoed om verdere vlugte te onderneem. Teen Januarie 1965 was alle Valiants uit diens onttrek.