Vedanga

Die Vedangas (Sanskrit: वेदाङ्ग vedāṅga, "ledemate van die Veda") is ses bykomende dissiplines in Hindoeïsme wat in die antieke tyd ontwikkel het en met die bestudering van die Vedas verband hou.[1][2] Hulle is:[1]

  1. Shiksha (śikṣā): fonetiek, fonologie, uitspraak.[1] Dit fokus op die letters van die Sanskrit-alfabet, aksent, klem, melodie, ens.[3][4]
  2. Chhandas (chandas): Digmaat.[5] Dit folus op digmaat, onder andere dié wat gebaseer is op ’n vaste getal lettergrepe per vers.[6][7]
  3. Vyakarana (vyākaraṇa): grammatika en linguistiese ontleding.[8][9][10] Gaan oor grammatikareëls en ontledings om die presiese vorm van woorde en sinne vas te stel om idees duidelik oor te dra.[11][12]
  4. Nirukta (nirukta): etimologie, verduideliking van woorde, veral dié van argaïese herkoms met ’n onduidelike betekenis.[13][11]
  5. Kalpa (kalpa): rituele instruksies.[1] Dit fokus op die standaardisering van prosedures vir Vediese rituele, asook die regte gedrag en pligte van ’n mens in verskillende stadiums van sy lewe.[14]
  6. Jyotisha (jyotiṣa): Goeie tye vir rituele, astrologie[1] en astronomie.[15][16]

Die Vedangas het hul wortels in antieke tye en die Brihadaranyaka-Upanishad noem hulle ’n integrale deel van die Vediese geskrifte.[17] Hulle kan teruggespeur word na die 2de millennium v.C. Dit is egter nie duidelik waar en wanneer die idee vir ’n lys van ses Vedangas ontstaan het nie.[18]

Verwysings
  1. James Lochtefeld (2002), "Vedanga" in The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Vol. 1: A-M, Rosen Publishing, ISBN 0-8239-2287-1, ble. 744-745
  2. "Vedanga" (in Engels). Princeton University. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Junie 2017. Besoek op 14 Augustus 2015.
  3. Sures Chandra Banerji (1989). A Companion to Sanskrit Literature. Motilal Banarsidass Publ. pp. 323–324. ISBN 978-81-208-0063-2.
  4. Annette Wilke & Oliver Moebus 2011, pp. 477-495.
  5. James Lochtefeld (2002), "Chandas" in The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Vol. 1: A-M, Rosen Publishing, ISBN 0-8239-2287-1, bl. 140
  6. Annette Wilke & Oliver Moebus 2011, pp. 391-394 met voetnote.
  7. Peter Scharf (2013). Keith Allan (red.). The Oxford Handbook of the History of Linguistics. Oxford University Press. pp. 228–234. ISBN 978-0-19-164344-6.
  8. W. J. Johnson (2009), A Dictionary of Hinduism, Oxford University Press, ISBN 978-0198610250, Article on Vyakarana
  9. Harold G. Coward 1990, p. 105.
  10. James Lochtefeld (2002), "Vyakarana" in The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Vol. 2: N-Z, Rosen Publishing, ISBN 0-8239-2287-1, page 769
  11. Harold G. Coward 1990, pp. 105-110.
  12. Annette Wilke & Oliver Moebus 2011, pp. 416-419.
  13. James Lochtefeld (2002), "Nirukta" in The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Vol. 2: N-Z, Rosen Publishing, ISBN 0-8239-2287-1, page 476
  14. Wendy Doniger (1999). Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions. Merriam-Webster. p. 629. ISBN 978-0-87779-044-0.
  15. Yukio Ohashi (red.: H. Selin) (1997). Encyclopaedia of the History of Science, Technology, and Medicine. Springer. pp. 83–86. ISBN 978-0792340669.
  16. Kireet Joshi (1991). The Veda and Indian Culture: An Introductory Essay. Motilal Banarsidass Publ. ISBN 978-81-208-0889-8.
  17. Friedrich Max Müller (1860). A History of Ancient Sanskrit Literature So Far as it Illustrates the Primitive Religion of the Brahmans. Williams and Norgate. p. 110.
  18. Friedrich Max Müller (1860). A History of Ancient Sanskrit Literature So Far as it Illustrates the Primitive Religion of the Brahmans. Williams and Norgate. pp. 108–113.

Nog bronne

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.