Vastestofchemie
Vastestofchemie is 'n onderafdeling van die chemie wat die vorming, stabiliteit, eienskappe en strukture van vaste verbindings bestudeer. Gewoonlik word dit gesien as 'n onderafdeling van die anorganiese chemie, hoewel daar ook ondersoek aan organiese stowwe uitgevoer word en dit ook wel as onderdeel van die materiaalkunde gesien word.
Vastestofchemie het raakvlakke met die vastestoffisika, die kristallografie, die materiaalkunde, die mineralogie, die metallurgie. die polimeerchemie en fisika.
Die vakgebied het sintetiese en analitiese aspekte. Die meeste vastestofchemici werk vandag (2016) aan oksiede en hulle verwante, 'n tweede groep aan die verbindings van die ander elemente van die chalogeengroep soos sulfide en selenide. Die verbindings van die halogene (F, Cl, Br, I) en pnikogene (N, P, As, Sb, Bi) kry minder aandag, maar word ook uitgevoer.
Vastestofsintese
Die sintese van vastestowwe vereis gewoonlik hoë temperature. In die geval van oksiede kan dit aan die lug of onder suurstof gebeur, vir sulfide of chloride moet dikwels in 'n ampul gewerk word wat afgesluit is van die suurstof en die vog van die atmosfeer.
Vastestofanalise
'n Aantal tegnieke stel die vorser in staat sy reaksie produkte te ondersoek
- Diffraksietegnieke soos X-straalpoeierdiffraksie, neutrondiffraksie maak dit moontlike die identiteit van die vaste fase te bepaal
- Termiese tegnieke soos differensiële skandeerkalorimetrie staan toe die temperatuurgedrag te bestudeer
- Optiese tegnieke soos absorpsiespektroskopie word gebruik om die elektroniese struktuur te karakteriseer
- Elektriese en magnetiese metings kan gebruik word om die elektroniese en magnetiese eienskappe en strukture te ondersoek