Uitstralingspunt

Die uitstralingspunt van ’n meteoorreën is die punt in die lug van waar dit vir die waarnemer lyk die meteore kom.[1] Die Perseïdes is byvoorbeeld meteore wat lyk of hul oorsprong ’n sentrale punt in die sterrebeeld Perseus is.

’n Diagram van ’n meteoorreën en sy uitstralingspunt, gemerk met "o".

’n Waarnemer sal ’n meteoor op enige plek in die lug sien, maar die rigting van die beweging as dit teruggespeur word, sal na die uitstralingspunt wys. ’n Meteoor wat nie na dié punt terugwys nie, word as "sporadies" beskou en dus nie deel van die reën nie.

Meteoorreëns se uitstralingspunt skuif in die tydperk waartydens dit gesien kan word vanweë die rotasie van die Aarde om sy as. Die uitstralingspunt van die Delta Aurigides skuif byvoorbeeld elke nag met meer as ’n graad.[2] Dit wissel ook effens van nag tot nag teen die agtergrondsterre vanweë die Aarde se wenteling om die Son.

Waarneming

Meteoorreëns word veroorsaak deur stofdeeltjies in die baan van ’n komeet. Wanneer die Aarde deur die baan beweeg, ontstaan ’n meteoorreën. Omdat al die deeltjies in dieselfde rigting beweeg, lyk dit of almal uit dieselfde punt kom.

Die uitstralingspunt is ’n baie belangrike faktor in die waarneming van ’n meteoorreën. As die punt onder of naby die horison is, sal min meteore gesien word. Die hoogtepunt van ’n reën, wanneer die meeste meteore gesien kan word, is wanneer die uitstralingspunt op sy hoogste bo die horison is – gewoonlik net voor sonsopkoms.

Verwysings
  1. Earth Observatory Glossary: Radiant by Nasa.gov
  2. Lunsford, Robert (2008), Meteors and How to Observe Them, Astronomers' Observing Guides, Springer, p. 86, ISBN 0387094601, http://books.google.com/books?id=iu9XakR51EsC&pg=PA86&lpg=PA86
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.