Tony Leon

Anthony James Leon (gebore 15 Desember 1956) is 'n Suid-Afrikaanse politikus en 'n voormalige leier van die Demokratiese Alliansie, Suid-Afrika se hoofopposisieparty.

Anthony James Leon
Suid-Afrikaanse ambassadeur na Argentinië
Ampstermyn September 2009 – Oktober 2012
President	Jacob Zuma
Leier van die Demokratiese Alliansie
Ampstermyn 1994 (DP) – 5 Mei 2007
Voorafgegaan deur	Amp geskep
Opgevolg deur	Helen Zille
Leier van die Opposisie in die Nasionale Vergadering
Ampstermyn 1999 – 5 Mei 2007
Voorafgegaan deur	Marthinus van Schalkwyk (NNP)
Opgevolg deur	Sandra Botha
Lid van die Nasionale Vergadering
Ampstermyn 1994 – 2009
Persoonlike besonderhede
Gebore	15 Desember 1956 Durban, Natal, Unie van Suid-Afrika
Politieke party	Demokratiese Alliansie
Eggenoot/-note	Michal Leon
Religie	Judaïsme

Leon het grootgeword in Suid-Afrika in 'n Joodse familie gedurende die Apartheidera, toe die ANC en ander organisasies wat die swart meerderheid verteenwoordig het, onwettig was. In 1974 het hy die organiseerder vir die Progressiewe Party geword, die meer liberale party van die twee opposisiepartye links van die Nasionale Party in die destydse Volksraad. Die ander was die Amptelike Opposisie, die Verenigde Party. In dieselfde jaar is hy verkies tot die Johannesburgse Stadsraad, waar hy die leier van die opposisie in die raad geword het.

Hy ontvang sy skoolopleiding aan Kearsney College naby Durban waarna hy in die regte studeer aan die Universiteit van die Witwatersrand. Hy is verkies tot voorsitter van die regstudenteraad en was ondervoorsitter van die studenteraad. Hy het 'n prokureur geword, en in 1986 'n dosent in die regsfakulteit aan die Universiteit van die Witwatersrand.

In 1989, ná Helen Suzman se uittrede nadat sy die kiesafdeling Houghton sedert 1953 in 10 verkiesings agtereenvolgens eers vir die Verenigde Party en sedert 1961 vir die Progressiewe Party en sy opvolgers gewen het, is Leon verkies as nuwe verteenwoordiger van die kiesafdeling, om die Progressiewe Party se opvolger, die Demokratiese Party te verteenwoordig.

Vanaf 1990 tot 1994, was hy die voorsitter van die D.P. se Kommissie vir die Handves van Menseregte, en as sulks 'n adviseur vir die Konvensie vir 'n Demokratiese Suid-Afrika (KODESA) en 'n afgevaardigde vir die veelparty-onderhandelinge wat gelei het tot die einde van apartheid en die totstandkoming van 'n veelparty-demokrasie in 1994.

In die Suid-Afrikaanse algemene verkiesing van 1994 is Leon weereens verkies tot die Nasionale Vergadering, en ook as die leier van die Demokratiese Party. Op daardie stadium is die Demokratiese Party beskou as hoofsaaklik 'n kleiner party van blanke liberales, iets vreemds in die eerste veelrassige regering van Suid-Afrika.

Met die tweede algemene verkiesing in 1999 en met die Nuwe Nasionale Party wat slegs 28 setels (minder as die 82 in 1994) gewen het, het Leon die leier van die opposisie in Suid-Afrika geword, aangesien die DP 38 setels verower het.

Na die algemene verkiesing in 2004, het die Demokratiese Alliansie hul steun met 2,8% vermeerder, en so het die ANC se steun ook met 3,3% toegeneem. Hierdie toenames het ten koste van drie van die vyf ander kleiner opposisiepartye geskied, met slegs die Onafhanklike Demokrate - 'n nuweling in die Suid-Afrikaanse politieke sfeer - wat 'n noemenswaardige toename in stemme verwerf het.

Leon het 'n stewige mediabeeld gebou as die opposisieleier, deurdat hy die ANC-regering effektief gekritiseer het onder Nelson Mandela, en selfs nog meer onder sy opvolger Thabo Mbeki, omdat die ANC nie daarin kon slaag om Suid-Afrika se groot probleme van armoede, werkloosheid en die VIGS-pandemie te hanteer nie. Des nieteenstaande, het hy sommige van die party se lojale liberale ondersteuners verdryf omdat hy die doodstraf, geneties-gemanipuleerde voedsel en Eskom se korrelbedreaktor voorgestaan het.

Op 6 Mei 2007 het Leon afgetree as die leier van die Demokratiese Alliansie, en is hy opgevolg deur Helen Zille.