Tier

Amoertier (Siberiese tier)

Soematraanse tier

Siberiese tierwyfie in haar somerpels (Neurenberg-dieretuin)

Die tier se opvallende strepe op die grondkleur onderskei hom maklik van die ander groot roofkatte: die luiperds en jaguars het rosetvormige vlekke en die leeus se pels is sandkleurig. In vergelyking met die reëlmatige strepe van die sebra beskik die tier oor onreëlmatige en gebroke strepe wat hom ideaal in sy habitat kamoefleer. Die pelskleur maak dit vir die tier moontlik om hom in die ruigte of plat op die grond te versteek.[6]

Die swart strepe en die goudgeel- tot rooioranjekleurige grondpelskleur lyk in die bamboesplantasies op 'n druppel water na skadu's in die sonlig, en op soortgelyke wyse kan die tier ook op die dorre grasvlaktes tussen die grashalms en lae struike met die omgewing saamsmelt.[7]

Die kat kan vir die prooi in sy gebied lank versteek bly.[8] 'n Siberiese tier afgeteken op die boomvrye en spierwit, toegesneeude wintervlaktes sal natuurlik enige prooidier die hasepad laat kies, maar in die woude (soos die taiga) is daar weer baie bladhoudende, droë bome en struike wat hul herfsgekleurde blare nie afskud nie - hier is die tier dan tuis.

Die kleur beskut die tier volkome. Soos die tier tussen die bosse en dorre blare van die Taiga deurloop, vloei die swart, geel en wit kleure ineen wat die tier eenkleurig bruingrys laat lyk. Veral in die herfs, tussen die oranje en rooigekleurde wingerdblare en die droë, geel varingblare wat met baie swarterige stingels oortrek is, kan die tier selfs nie eens van naby raakgesien word nie. - Wladimir Arsenjef

Die grondkleur van die bokant (soos die rug) wissel na gelang van die subspesie tussen goudgeel en rooioranje. Die pens asook dele van die gesig en die binnekant van die bene is wit of ligroomkleurig. Die agterkant van die ore is swart en toon 'n duidelike wit vlek. Opvallende donker dwarsstrepe strek vanaf die kop, dwarsoor die hele rompgedeelte, tot aan die stertpunt.

Die strepe om die stert lyk daarom soos swart ringe, net soos by die agterbene, maar om die voorbene is dit opmerklik minder. Die onderskeie subspesies se pelskleur wissel aansienlik. Die Siberiese tier is gewoonlik die een wat die ligste pelskleur het, hoewel die Bengaalse tier van Noord- en Sentraal-Indië net so 'n ligte pelskleur kan hê.

Die donkerste en rykste pelskleur vind mens gewoonlik by die tier van Indonesië en op die Maleise Skiereiland naby die ewenaar. Tussen hierdie twee uiterstes hou die pelskleur van die Suid-Chinese en Kaspiese tier deur oorerwing die middeweg, hoewel uitsonderings dus soms kan deurbreek. 'n Tier uit die noordelike tierbevolkings is gewoonlik ook ligter van kleur (met meer wit dele oor die liggaam) as dié uit die suide; laasgenoemde is meestal baie donkerder en het heelwat dikker/breër strepe wat aan hul eindpunte in groepies van vlekkies versplinter.

Sulke vlekkies duik minder by die tiere in die noordelike dele op. Die Kaspiese tier uit Wes-Asië het daarenteen gewoonlik redelik smal, dun strepe. Die Bengaalse tier (wat liggekleurde pels kan hê) kan tussen ou Siberiese tiere byvoorbeeld uitgeken word aan sy intens swart flankstrepe, terwyl die Siberiese tiere s'n grys of bruin is. Afgesien van hierdie wisselvalligheid wat van streek tot streek verskil, verskil die tier binne die onderskeie bevolkings ook elkeen uniek van mekaar.[9] Die neus van die tier is gewoonlik pienkrooi, maar kry met die ouderdom al hoe meer swart vlekkies by.[10]

Kop van 'n Bengaalse tier

By die meeste tiere is die pels met kort hare bedek; die Siberiese tier is weens die koue klimaat egter met dik en lang hare bedek. Die haarlengte van die somervag van 'n Bengaalse tier is tussen 8 tot 15 mm lank, maar die penshare is 20 tot 30 mm langer as die rughare. Daarenteen is die haarlengte van die Siberiese tier in die somer 15 tot 17 mm op die rug, en die penshare 25 tot 45 mm.

Die rughare van die Bengaalse tier is in die wintermaande 17 tot 25 mm lank, die penshare 25 tot 40 mm. Die rughare van die Siberiese tier is in die wintermaande 25 tot 40 mm lank, en die penshare 70 tot 105 mm. Die liggaamshare van die Soematraanse tier (wat op die ewenaar hou) word slegs 10 tot 15 mm lank. Wat by hierdie subspesie opval is die lang nekmaanhare en die ruie bakkebaard by die mannetjie.[11]

Alle subspesies, altans in die dieretuine, verhaar en kry 'n winterpels, waarby die haarlengte en -digtheid na gelang van die subspesie en klimaatsomstandighede wissel. Die somerpels is veral by die Siberiese subspesies duidelik korter en yler as die winterpels. Die haardigtheid van ongeveer 1 800 hare per kwadraatsentimeter by die Bengaalse tier en 3 200 by die Siberiese tier in die winter vergelyk min of meer met dié van die luiperd, terwyl losse (geslag Lynx) 'n veel hoër haardigtheid van tot 9 000 hare per vierkante sentimeter bereik.[9]

In die lente begin die tiere verhaar; die lang winterpels word vervang deur 'n kort somerpels. 'n Tweede verharing in die herfs onder die noordelike tiere kan verklaar word aan die hand van die somerpels wat in hierdie seisoen verder en langer uitgroei. Of die tiere in Indië ook verhaar, is daar nog geen uitsluitsel oor nie. Ook die kloue word gereeld gewissel. Hulle begin eers lagie vir lagie afdop en val dan af. Die tier sal in hierdie tyd dikwels sagte boombas uitsoek om teen te krap.[12]