Thracia (Romeinse provinsie)

Die amfiteater van Maroneia

Tracia het 'n groot bevolking gehad en die Romeinse Ryk het stede gestig waarin die ambagte gefloreer het, waarin daar 'n ryk burgerklas was, wat aansienlike landgoedere besit het, en waarin daar geplaveide paaie en tempels was. In die meeste gevalle het die Romeinse heersers die lewe georganiseer in daardie sentra wat voorheen 'n min of meer stedelike karakter gehad het. Maar nie alle stede was nuut nie. Sekere nedersettings het so vroeg as die oudste Thraciese konings ontwikkel het tot die grootte van stede. Demosthenes het verskeie van hulle genoem, soos Kabyle (naby Yambol), Masteyra (naby die dorpie Mladenovo, in die Haskovo-distrik), en Drongilion. Daarbenewens is ook Helis bekend. Dit was die naam van die stad wat die woonplek van die Getai-heersers was. Die belangrikste Traciese stad van die Hellenistiese tydperk wat tot dusver ontdek en opgegrawe is, is Seuthopolis, naby Kazanluk, aan die Toundzha-rivier. Die verowering van Thracië deur die Masedoniese konings het gelei tot die bou van baie stede in die land, soos Philippi, in die suidelike streke, en Philippopolis, wat die Thraciërs in hul taal Poulpoudeva (vandag Plovdiv) genoem het, en die Thraciese naam is 'n vertaling. van die Griekse naam en wat "Philip's City" beteken. Daar was ook Beroe (nou Stara Zagora). Dit is waarskynlik dat baie meer nedersettings soos Serdica (die huidige Sofia) nog vroeër verskyn het, en dat die Romeine 'n reeds redelik goed ontwikkelde stadslewe daarin gevind het. In elk geval het die bou van paaie en die omskepping van die stede in belangrike handels-, administratiewe, militêre en kulturele sentrums gelei tot die verstedeliking van 'n aansienlike deel van die boerebevolking van Thrakië.[3]

Die Romeinse propylon van Maroneia

Sommige stede het egter minder goed gedoen. Die hawestad Maroneia bv. het in die 3de eeu vC onder Seleukidiese heerskappy gekom en was vanaf 148 vC. deel van wat later die Romeinse provinsie Thracia geword het. Keiser Hadrianus het Maroneia besoek en die stad versterk met 'n stadsmuur, wat vandag nog sigbaar is. By die hawe het hy 'n portiek op die Romeinse mark gebou, wat ook vandag nog gesien kan word. Ten spyte van al die bouwerke het Maroneia sy belangrikheid in die Romeinse tyd heeltemal verloor. Die nedersetting het egter wel bly voortbestaan ​​en Maroneia het in Bisantynse tye die setel van 'n biskop en toe 'n aartsbiskop geword.[4]

Die offisiere, die weermag en die militêre amptenare het dikwels uit ander lande of uit Italia self gekom. Die veterane wat Moesia en Thracië gekoloniseer het en die amptenare, handelaars en vakmanne wat daarheen gebring is, het 'n groot rol gespeel in die skep van hierdie stedelike lewe. Soos oral anders, het die vinnige transformasie van die lewe in die provinsie stabiliteit vir die Romeinse bewind en respek vir sy regering geskep. Romeinse legioene soos die Eerste Italiese, die Vyfde Masedoniese en die Sewende Claudiaanse het die grense beman. Saam met die talle hulptroepe wat in verskeie eskaders en kohorte georganiseer was, het hulle 'n sterk verdediging vir Thracia gesorg. Dit het 'n vreedsame lewe in die gebied verseker soos dit voorheen onbekend was. Daar was natuurlik baie invalle, maar die Romeinse Ryk was sterk genoeg om dit reg te stel. Die onrus was gewoonlik kort en tydelik.[3]

Dit het die nodige voorwaardes verskaf het vir die welvaart van die provinsie, wat sy hoogtepunt bereik het in die tydperk van die middel van die tweede tot die middel van die derde eeue n.C. Teen daardie tyd was ook Moesia nie meer 'n grensgebied nie. Dit is in twee dele verdeel, Bo- en Onder-Moesia, en het 'n binnestreek van die Romeinse Ryk geword ná die verowering van Dacia deur die Keiser Trajanus.[3]

Traianus het na die provinsie Thracia, wat voorheen deur 'n prokurator gelei is, 'n senatoriale legatus Augusti pro praetore gestuur. Dit blyk uit ' 'n diploma. Dit was P. Iuventius Celsus, wat reeds voorheen bekend was as goewerneur van hierdie provinsie uit 'n ander diploma gedateer 19 Julie 114.[5] Die tydperk van die Severi (die oorgang van die tweede en derde eeue n.C.) was een van die grootste welvaart vir Romeinse Thracia.[3]

Die Romeinse lewenswyse wat na die provinsie oorgeplant is, het gelei tot 'n geleidelike romanisering van sy bevolking; Grieks was egter steeds die amptelike taal in die grootste deel van die provinsie. Grieks het hier 'n lang geskiedenis gehad, aangesien dit reeds onder die Masedoniërs, en selfs vroeër, na vore gekom het as 'n internasionale taal. Die paar amptelike inskripsies van die Thraciese konings is in Grieks geskryf. Die oudste daarvan is 'n inskripsie wat sake tussen die volgelinge van Seuthes III, wat in Seuthopolis regeer het, en die heerser van Kabile besleg. Baie meer inskripsies van die laaste Thraciese konings is gevind, en hulle is ook in Grieks geskryf, selfs in 'n tyd toe Thrakië reeds 'n Romeinse protektoraat was. Die munte van die Thraciese konings het ook Griekse inskripsies gehad.[3]

In die vierde eeu n.C. het Thracia onder die heerskappy van die keisers van die Oos-Romeinse Ryk geval, waarvan die hoofstad, Bisantium (Konstantinopel), eintlik een van die stede van Thracia was.[3]