Tetrachloormetaan

Tetrachloormetaan of tetrachloorkoolstof (soms kort tetra of CT) is 'n haloalkaan. Dis 'n verbinding van koolstof en chloor met formule CCl4.

Eienskappe

Algemeen

Naamtetrachloormetaan 
IUSTC-naamTetrachlorometaan
Struktuurformule van tetrachloormetaan
Struktuurformule van tetrachloormetaan
Chemiese formule CCl4
Molêre massa153,82 g/mol[1]
CAS-nommer56-23-5[1]  
Voorkomskleurlose vloeistof 
Dipoolmoment0 D  
Reukdrempel140-584 mmHg [2]
Fasegedrag
Smeltpunt -23 °C[1]
Kookpunt76 °C[1]
Digtheid1,584 [g/cm3] @ 20C[2]
Oplosbaarheidonoplosbaar in water 
Brekingsindeks1,4601 @ 20 °C[2] 
Kritieke temperatuur556K[3] 
Kritieke druk45 bar[3] 
ΔvapHɵ32 kJ/mol[3] 
ΔfusHɵ2,69 kJ/mol [3] 
Henry se konstante0,033[mol/(kg.bar)] 4000[K][3] 
Warmtekapasiteit0,850 J/gK[2]

Suur-basis eienskappe

pKa

Veiligheid

Flitspuntonbrandbaar[1] 
Selfontbrandingspunt982 °C[1] 
LD5032350 mg/kg (akuut, oraal, rot);[1] 
LC508000 dpm (rot; 4 uur) inhaleer [1]

Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande.

 
Portaal Chemie

Die stof is 'n vloeistof teen kamertemperatuur en dis 'n veelgebruikte apolêre organiese oplosmiddel.

Geskiedenis

Tetrachloormetaan was die eerste van die gechlorineerde oplosmiddels wat in algemene gebruik geraak het. Die produksie van kommersiële hoeveelhede het teen 1900 begin. Dit het vinnig verskeie kommersiële en industriële aanwendings gevind, veral as skoonmaakmiddel en as grondstof vir de sintese van chloorfluoorkoolwaterstowwe. Die produkie het in die jare 1970 sy maksimum beleef.[4] Later het die besef deurgedring dat die stof toksiese eienskappe het, die omgewing besoedel en bydra tot die osoonprobleme in die atmosfeer.

Die stof is in verskeie prosesse vervaardig. Die vroegste metode was die chlorinasie van CS2. Vanaf 1950 het pirolitiese chlorinasie van metaan en propaan begin en begin om die CS2-proses te verdring.[4]

Aanwendings

Tetrachloorkoolstof is grootskaals vervaardig as 'n oplosmiddel vir olies, vette, vernis, rubberwasse en harse, en as 'n graanberokingsmiddel en 'n droogskoonmaakmiddel. Verbruikers- en berokingsmiddelgebruike is gestaak en slegs industriële gebruike bly oor.[2]

Sien ook

Verwysings
  1. "Safety data sheet". Fisher.
  2. "Carbon tetrachloride". PubChem NIH.
  3. "webbook". NIST.
  4. Robert D. Morrison, Brian L. Murphy, Richard E. Doherty (1964). 12 - Chlorinated Solvents, in:Environmental Forensics. Academic Press. pp. 259–277. doi:10.1016/B978-012507751-4/50034-3. ISBN 9780125077514. {{cite book}}: Onbekende parameter |editors= geïgnoreer (hulp)AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.