Telkom

Telkom is een van ten minste 287 gelisensieerde telekommunikasie diensverskaffers[8] in Suid-Afrika. Telkom besit die grootste deel van die kopernetwerk, wat kliënte aan die diensverskaffer koppel. Aangesien toegang tot hierdie infrastruktuur tot Telkom beperk is, is dit baie duur vir ander diensverskaffers om produkte wat 'n koper-konneksie benodig te lewer (soos ADSL) as gevolg van die hoë koste daaraan verbonde om 'n nuwe kopernetwerk te bou.

Telkom is tussen 1997 en 2004 deur SBC Communications, 'n maatskappy wat in die Verenigde State van Amerika gebaseer is, bestuur. Intussen het SBC hul belange in die maatskappy verkoop.

Tydens 'n beraming in 2002 was daar byna vyfmiljoen vastelynkonneksies in gebruik in Suid-Afrika, waarvan almal tans deur Telkom besit en bedryf word. Volgens die Wêreldfeiteboek, is Suid-Afrika se telekommunikasie netwerk die "bes ontwikkelde en mees moderne in Afrika". Die netwerk bestaan uit koper, mikrogolf, optiese vesel en draadlose konneksies.

Die eerste gebruik van telekommunikasie in die Unie van Suid-Afrika was 'n enkele telegraaflyn wat Kaapstad en Simonstad verbind het . Nadat Bell Laboratoriums die telefoon ontwikkel het, is die eerste ondersese kabels geïnstalleer. Eers is Durban verbind met Europa, en kort daarna, met die res van die wêreld. Die netwerk het op 'n organiese wyse uitgebrei in 'n swaar gereguleerde mark, soos wat tegnologie internasionaal beskikbaar geword het. Ten tye van hierdie ontwikkelings was Telkom en die Suid-Afrikaanse Poskantoor nog dieselfde maatskappy.

In die 1960’s was Telkomlyne reeds verbind aan 72 ander lande, met meer as 28 000 jaarlikse uitgaande internasionale oproepe.

Die roetering en betalingsisteme was teen die middel 1980’s amper volledig digitaal, wat die pad gebaan het vir vandag se OTM, SONET, ISDN en ander tegnologieë. Telkom SA, Bpk. is op 1 Oktober 1991 gestig.

Alhoewel Telkom ADSL dienste aan inskrywers aanbied in binnestedelike areas en woonbuurte in Pretoria, Johannesburg, Kaapstad en Durban, is breëbandpenetrasie ver agter die in soortgelyke ekonomieë. Die uitrol van dienste duur voort, en penetrasie in plattelandse areas en laer-inkomste huishoudings verhoog jaarliks. As gevolg van Telkom se bevoorregte posisie as monopolis is dit tans die grootste verskaffer van breëbandinternetdienste in Suid-Afrika. Teen die einde van 2005 was die totale aantal inskrywers 'n skamele 120 000 of minder as 1% van die Suid-Afrikaanse bevolking.

Telkom se ADSL-koste word as duur gesien. Die koste van ADSL-dienste word verdeel in 'n lynhuurfooi, 'n konneksiefooi en 'n internetdiensverskaffersfooi. Telkom het 'n totale monopolie op die eerste twee dienste, maar internetdiensverskaffers kan die derde saamstel soos dit hulle pas. 'n Installasiefooi is betaalbaar vir die telefoonlyn-komponent en vir die ADSL-deel indien daar nie van self-installasie gebruik gemaak word nie.

Konneksies van verskillende snelhede is beskikbaar. Totale verbruik word in 'n kalendermaand beperk, afhangende van die pakket van die internetdiensverskaffer wat gekies word.

Onlangse wetswysigings wat deur die Suid-Afrikaanse parlement goedgekeur is, het meeste van die beperkings op maatskappye wat telekommunikasiedienste in die Republiek wil verskaf, opgehef. Mededingers met die landlynmonopolie het gefloreer, met veral draadlose breëbandverskaffers wat groter geografiese penetrasie as Telkom kan bereik weens die tegnologie wat hulle gebruik. Voorbeelde van sulke verskaffers sluit Sentech, Neotel en iBurst in.

Die drie selfoonnetwerke in Suid-Afrika, gelys in volgorde van hoeveelheid inskrywers, is Vodacom, MTN en Cell C. Daar is ongeveer twee maal soveel selfooninskrywers as vastelyngebruikers in Suid-Afrika, en aangesien hierdie maatskappye hul oproepe oor hul eie netwerke roeteer, het hul 'n groot deel van Telkom se besigheid weggeneem.

Nog 'n belowende tegnologie is Stem-oor-Internet Protokol (SoIP), wat moontlik die hoeveelheid oproepe oor publieke telefoonnetwerke in die nabye toekoms kan verhoog. Verskaffers van SoIP se tariewe vir internasionale oproepe is reeds veel goedkoper as dié van Telkom. Terwyl 'n Telkom-oproep na die VSA mens byvoorbeeld ongeveer R0.90 per minuut sou uit die sak jaag, kan dieselfde koste deur Skype mens so min as R0.14, of 'n tiende van die koste, uitwerk.

Kompetisie in die breëbandarena word gestrem deur Telkom se eksklusiewe toegang tot die kopernetwerk. Terwyl die regering stappe doen om vryer toegang tot die mark te bevorder, is wetgewing wat telekommunikasie aan betref steeds baie beperkend vergeleke met die VSA en ander ontwikkelde lande.

'n Voorbeeld van beperkende wetgewing is die sogenaamde “Convergence Bill”, wat geskryf is juis met die doel om vooruitgang in tegnologieë soos die bogenoemde te beheer.

Telkom is onlangs hewig gekritiseer deur die Onafhanklike kommunikasie-owerheid van Suid-Afrika (OKOSA), wat die maatskappy daarvan beskuldig het dat hy te veel vra vir die gebruik van sy ADSL-dienste. Die wins van R7 517 miljard wat die maatskappy in 2005 verklaar het word ook as uiters omstrede beskou gegewe die monopolistiese raamwerk waarin die maatskappy optree en die swak prestasie in terme van telefoonpenetrasie en die hoë pryse van telefoondienste in Suid-Afrika.

Die voortgesette monopolie van die maatskappy en die regering se groot aandeel daarin, word ook nie in die beste belang van die publiek beskou nie. Oproepkoste is te hoog en die reguleerder OKOSA word as tandloos beskou. Telkom het 'n monopolie op alle internasionale oproepe wat gemaak word in Suid-Afrika (uitsluitend SoIP), en op alle verkeer op die SAT3 veselkabel wat meeste van Suid-Afrika se bandwydte verskaf. Besluiteloosheid oor die toekenning van 'n lisensie vir die tweede nasionale vastelynoperateur het ook hewige kritiek ontlok.

+27 11 555 0112 (vanaf die buiteland), 011 555 0112 (plaaslik)

+27 – Landkode, 11 – Areakode, 5550112 – 7-syfer telefoonnommer

Die land se nommerplan word deur OKOSA bestuur.

Areakodes wat met 1-5 begin word vir geografiese areas gereserveer (11 vir Johannesburg, 12 vir Pretoria, 21 vir Kaapstad, 31 vir Durban, 41 vir Port Elizabeth en 51 vir die Vrystaat) terwyl areakodes vanaf 6-8 vir nie-geografiese areas beskikbaar gestel is, byvoorbeeld selfoonnommers (60, 71, 72, 73, 74, 76, 78, 82, 83, 84) en tolvrye nommers (80).

Gedurende die middel-1980's was die nommer 81 vir motortelefone (Engels: motorphone) opsy gesit. Die telefone was vas geïnstalleer in 'n voertuig en daar was ook draagbare eenhede – omtrent so groot en swaar soos drie bakstene.

• Neotel
• MyBroadband

Wikimedia Commons bevat media in verband met Telkom.

• Telkom se amptelike webwerf
• Maatskappy se geskiedenis
• Hellkom
• hellopeter.com – Verbruikerswerf om firmas en hulle goeie en swak dienste bekend te stel (en ander verbruikers te kan waarsku)
• Anti-Telkom aktiviste groep Geargiveer 17 Januarie 2006 op Wayback Machine