Teenpous Paschalis III

Guido van Crema[3] se vroeë loopbaan is onbekend. Sy oom Giovanni van Crema was 'n kardinaal van 1117 tot 1135. Guido word kardinaal-diaken van San Eustasio by Rome in 1150, maar kies later vir die titel van Santa Maria in Trastevere. In 1159 onderwerp hy hom aan Pous Victor IV. Hy reël sinodes in Engeland en Duitsland ten gunste van Victor. Na die dood van Victor kom sy aanhangers saam in Würzburg, Duitsland. Reinald van Dassel, aartsbiskop van Keulen en aartskanselier van Italië in diens van keiser Frederik I (Barbarossa) dring daarop aan dat Guido verkies word. Guido word ook daadwerklik verkies en neem die naam Paschalis III aan. Op 26 April 1164 word hy gekroon deur Hendrik van Leyen, biskop van Luik ook 'n trou aanhanger van keiser Frederik.

Tydens sy pontifikaat behou Paschalis die mag in Rome, en Pous Alexander III moes in ballingskap in Frankryk bly. Paschalis stel 8 kardinale aan en op versoek van keiser Frederik verklaar hy Karel die Grote heilig op 29 Desember 1165. By die geleentheid is die sarkofaag van Karel oopgemaak en sy stoflik oorskot in 'n reliekskryn geplaas.

In 1167 kroon Paschalis opnuut vir keiser Frederik tot keiser en sy vrou Beatrix tot keiserin. Paschalis sterf in 1168 in Rome aan kanker. Na sy dood kies sy aanhangers vir Johannes van Struma as pous Callixtus III. Eers in 1177 het keiser Frederik versoen geraak met pous Alexander III en in 1179 herroep die derde Lateraanse konsilie al die besluite van die teenpouse asook die heiligverklaring van Karel die Grote.