Teenpous Anacletus II

Pietro Pierleoni[2][3]was afkomstig van 'n invloedryke Joodse familie wat hulle bekeer het tot die Christendom. Na sy studie in Parys word hy monnik in die bekende klooster van Cluny. In 1116 laat Pous Paschalis II hom na Rome kom en benoem hom tot kardinaal. In 1121 word Pierleoni pouslike gesant in Engeland en Frankryk.

Op 14 Februarie 1130 sterf Pous Honorius II. 'n Minderheid van kardinale kies die oggend al Gregorio de Papareschi as Pous Innocentius II. Hulle het egter nie die korrekte prosedure gevolg nie en baie kardinale het nie Innocentius as wettig erken nie. Later die dag benoem die meerderheid kardinale vir Pierleoni op korrekte wyse. Hy kies die naam Anacletus II.

Beide pouse het mekaar nie erken nie en het mekaar aktief bestry. Anacletus het uiteindelik Rome in die hande gekry en Innocentius moes vlug na Frankryk. Dit het gelyk of Aanacletus die stryd gewen het. In September 1130 sluit hy 'n verdrag met Rogier II van Sisilië. Hy het ook die steun van Willem X van Akwitanië gehad.

Anacletus se ondersteuning het egter veroorsaak dat Lotarius III die kant van Innocentius gekies het. Innocentius het ook die steun van Bernard van Clairvaux gekry. Bernard was op die oomblik een van die invloedrykste mense in die Rooms Katolieke Kerk. Bernard het ook daarvoor gesorg dat Frankryk en Engeland hulle steun aan Innocentius gegee het.

In Oktober 1131 spreek Innocentius die banvloek uit oor Anacletus. Twee jaar later verdryf Lotarius vir Anacletus uit Rome en Innocentius neem oor. Uit dank kroon Innocentius vir Lotarius tot keiser. 'n Kort tydjie later herower Anacletus weer Rome en Innocentius moes weer vlug en Anacletus hou stand in Rome tot sy dood in 1138. Na Anacletus se dood kies sy aanhangers vir Gregorio Conti wat die naam Victor IV kies.