Tarotwaarsêery

Tarotwaarsêery of tarotkaartlêery is 'n vorm van kartomansie, of waarsêery met speelkaarte, waar beoefenaars tarotkaarte gebruik om na bewering 'n insig in die verlede, teenswoordige en toekoms te kry. Hulle formuleer 'n vraag, en trek dan kaarte om die vraag te vertolk.

Tarotkaarte.

'n Tradisionele tarotpak bestaan uit 78 kaarte, wat in twee groepe verdeel kan word: die Groot Arcana en Klein Arcana. Franse speelkaarte kan ook gebruik word, asook enige pak met stelle, of kleure, wat aan identifiseerbare elemente toegewys is (soos lug, aarde, vuur en water).

Geskiedenis

Die eerste geskrewe verwysings na tarotpakke het tussen 1440 en 1450 in Noord-Italië voorgekom, byvoorbeeld in Milaan en Ferrara, toe bykomende kaarte met simboliese illustrasies gevoeg is by die gewone pak met vier stelle. Dié nuwe kaarte is carte da trionfi (triomfpakke) genoem en die bykomende kaarte trionfi. Dit het in Engels "trumps" geword en in Afrikaans "troefkaarte".[1][2]

Een van die vroegste verwysings na tarottroefkaarte was omstreeks 1450-'70 deur 'n Dominikaanse prediker in 'n preek teen dobbelstene, speelkaarte en "troefkaarte".[3] Verwysings na die tarot as 'n sosiale pes het voortgeduur deur die 16de en 17de eeu, maar daar is geen aanduiding dat die kaarte vir iets anders as kaartspeletjies gebruik is nie.[4] Volgens die filosoof en tarothistorikus Michael Dummett "was dit eers in die 1780's, toe die praktyk van toekomsvoorspelling met gewone speelkaarte minstens twee dekades lank goed gevestig was, dat enigiemand die tarotpak vir kaartleëry begin gebruik het".[5]

Bewerings deur die vroeë Franse okkultiste dat tarotkaarte duistere bande met antieke Egipte, die kabbala, tantra of Yijing het, word dikwels herhaal deur skrywers oor waarsêery met kaarte. Navorsing deur geleerdes het egter onthul dit is in die vroeë 15de eeu in Italië vir speletjies uitgevind, en daar is geen bewyse dat tarotkaarte voor die laat 18de eeu vir waarsêery gebruik is nie.[6] Historici beskryf Westerse idees oor die tarotpak in werklikheid as "die onderwerp van die suksesvolste propagandaveldtog nog... 'n Hele valse geskiedenis en false vertolking van die tarotpak is deur okkultiste saamgeflans; en dit word feitlik oral geglo."[7]

Die geloof in die waarsêery-betekenisse van die kaarte hang nou saam met 'n geloof in hulle okkulte eienskappe, 'n algemene geloof in die vroeë moderne Europa wat deur prominente Christelike Protestantse geestelikes en Vrymesselaars versprei is.[5] Een van hulle was Antoine Court de Gebelin (sien onder).

Vandat die tarot in die 18de-eeuse Frankryk gewild geword het as 'n manier van waarsêery, is dit begin gebruik in hermeneutiek (Bybelse uitlegkunde), towerkuns, mistisisme,[8] semiotiek (die studie van tekens en simbole)[9] en psigologiese praktyke. Dit is deur die Romavolk gebruik om mense se fortuin te vertel[10] en as 'n jungiaanse apparaat om onder meer "absolute kennis van die onderbewuste" te verkry.[11]

Court de Gébelin
Court de Gébelin.

Baie mense wat by waarsêery en die okkulte betrokke was, het probeer om die tarot terug te speur na antieke Egipte, goddelike hermetiese wysheid[12] en die misterieë van Isis.

Die eerste een was Antoine Court de Gébelin, 'n Franse geestelike, wat geskryf het hy het 'n groep vroue sien kaartspeel en die idee gekry dat tarot nie net 'n kaartspeletjie is nie, maar van antieke Egiptiese oorsprong en van diep goddelike betekenis is. Court de Gébelin het in 1781 'n tesis geskryf oor die oorsprong van die simbolisme in die tarot in volume VIII van sy werk Le Monde primitif. Hy het gedink die tarot verteenwoordig antieke Egiptiese teologie, insluitende Isis, Osiris en Tifon. Hy was byvoorbeeld van mening "Die Pousin", wat vandag in okkulte kringe as Die Hoëpriesteres bekend is, verteenwoordig Isis.[13] Hy het ook vier tarotkaarte verbind met die vier Christelike kardinale deugde: Matigheid, Geregtigheid, Krag en Wysheid.[14] Hy het Die Toring verbind met die Griekse mite oor hebsug.[15]

Hoewel Egipties destyds nog nie ontsyfer was nie, het Court de Gébelin beweer die naam "tarot" kom van die Egiptiese woorde tar ("pad" of "weg") en ro ("koning"), en dat die tarot letterlik vertaal beteken die "Koninklike Lewenspad".[16] Daaropvolgende navorsing deur Egiptoloë het niks in Egipties gekry wat Court de Gébelin se verklaring steun nie.[17] Desondanks bestaan die geloof dat die tarot verband hou met die Egiptiese Boek van Thoth tot vandag toe.[18]

Die werklike bron van die okkulte tarotkaarte kan in werklikheid teruggespeur word na twee artikels in volume VIII, een wat deur hom geskryf is en een deur M. le C. de M.***, wat geïdentifiseer is as generaal-majoor Louis-Raphaël-Lucrèce de Fayolle, Comte de Mellet. Die tweede artikel is "aansienlik indrukwekkender" as De Gébelin's s'n, al is dit "vol aannames sonder 'n voet in die waarheid".[19] Dit was invloedryker as Court de Gébelin se artikel.[19] Die skrywer maak geen melding van De Gébelin nie en, hoewel hy met al sy belangrikste gevolgtrekkings saamstem, weerspreek hy hom oor sulke besonderhede as die betekenis van die woord "tarot" en in hoe die kaarte deur Europa versprei het.[19] Tog neem hy De Gébelin se gissings selfs verder en stem hy met hom saam oor die mistieke oorsprong van die tarot in antieke Egipte. Hy maak ook verskeie bykomende, en invloedryke, verklarings wat tot vandag 'n verkeerde indruk van die okkulte tarot wek.[20] Hy het eerste die uitlatings gemaak dat die tarot die Boek van Thoth is en het die eerste verbintenis van die tarot met waarsêery gemaak.

Etteilla

Die eerste mens wat elemente van waarsêery aan die tarotkaarte toegeskryf het, was die kaartleser Jean-Baptiste Alliette (ook bekend as Etteilla) in 1783.[21][22]

Volgens Dummett het Etteilla:[4]

  • 'n metode van tarotwaarsêery in 1783 uitgedink,
  • 'n kartomantiese tesis geskryf oor die tarot as die Boek van Thoth,
  • die eerste vereniging vir tarotkartomansie gestig, met die naam die Société littéraire des associés libres des interprètes du livre de Thot.
  • die eerste Egiptiese tarot geskep wat uitsluitlik vir tarotkaartlêery gebruik is, en
  • die Dictionnaire synonimique du Livre de Thot gepubliseer, 'n boek wat al die moontlike betekenisse wat elke kaart kan inhou, regop en omgekeer, stelselmatig getabelleer het".[23]

In 'n boek van 1980, The Game of Tarot, stel Michael Dummett voor Etteilla het probeer om Court de Gébelin te onttroon as die skrywer van die okkulte tarot.[24] Etteilla het in werklikheid beweer hy is langer as Court de Gébelin by tarot betrokke.[24]

Marie Anne Lenormand

Mlle Marie-Anne Adelaide Lenormand het selfs vir Etteilla oortref en was die eerste kaartleser vir belangrike mense, deur middel van haar bewerings dat sy die persoonlike vertroueling was van keiserin Josephine, Napoleon en ander beroemdes.[4] Lenormand het beide gewone speelkaarte, veral die piketpak waarvan sommige kaarte verwyder is, en tarotkaarte wat waarskynlik op die Tarot van Marseille geskoei was, gebruik.[25]

Eliphas Levi
Eliphas Levi.

Die begrip van die kaarte as 'n mistieke sleutel is deur Eliphas Levi uitgebrei. Levi (wie se regte naam Alphonse-Louis Constant was), is as 'n diaken ingewy, maar het nooit 'n priester geword nie. Dummett teken aan dat dit van Levi se boek Dogme et Rituel de la Haute Magie is dat die "hele moderne okkultistiese beweging afstam".[26] Volgens Dummett het Levi beweer hy is die eerste een "wat hierdie ongeskonde en nog onbekende sleutel tot alle leerstellings en alle filosofieë van die ou wêreld ontdek het... sonder die tarot is die magie van die antieke mense 'n geslote boek..."[27]

Levi het Court de Gébelin se bewerings aanvaar dat die tarot 'n Egiptiese oorsprong het, maar hy het Etteilla se vertolking en korrigering van die kaarte verwerp ten gunste van die Tarot van Marseille.[28] Hy noem dit die "Boek van Hermes" en beweer die tarot het voor Moses al bestaan en was in werklikheid 'n universele sleutel van geleerdheid, filosofie en towerkuns wat hermetiese en kabbalistiese begrippe kon ontsluit.[29] Volgens Levi "sou 'n gevangene met geen ander boek as die tarot nie, as hy geweet het hoe om dit te gebruik, binne 'n paar jaar universele kennis kon opgedoen het en die vermoë kon gehad het om oor alle onderwerpe met ongeëwenaarde geleerdheid en onuitputlike welsprekendheid te praat".[30]

Volgens Dummett het Levi:

  • geïnspireer deur de Gébelin, die Hebreeuse alfabet met die Groot Arcana (troefkaarte) verbind,[31]
  • die 10 genommerde kaarte van die tarot verbind met die 10 sefirot van kabbala,
  • beweer die prentkaarte verteenwoordig stadiums van die menslike lewe, en
  • beweer die vier stelle van die tarotpak verteenwoordig die Tetragrammaton.[32]

Ná Levi

Okkultiste en towenaars tot in die 21ste eeu noem Levi as 'n groot invloed.[33] Onder die eerste mense wat Levi se idees aanvaar het, was Jean-Baptiste Pitois. Hy het twee boeke onder die naam Paul Christian geskryf wat van Levi se werk aanhaal. Hy het die mitologie van die tarot herhaal en uitgebrei en die name van die troefkaarte en die stelle verander.[34] Knuppels het septers geword, swaarde het lemme geowrd en muntstukke het sikkels geword.

Gérard Encausse, ook bekend as Papus.

Eers in die 18de eeu het Levi se visioen van die okkulte egter begin vrugte afwerp, toe sy idees begin versprei is deur verskeie Franse en Engelse okkultiste. Die Franse okkultis Papus was een van die mees vooraanstaandes. Onder sy 260 publikasies is twee verhandelings oor die gebruik van tarotkaarte, Le Tarot des Bohémiens (1889), wat die idees van Levi in sy Clef des grands mysteries (1861) gevolg het,[35] en Le Tarot divinatoire (1909), wat op eenvoudiger aspekte van die kaarte fokus.[36]

Die markies Stanislas de Guaita het die amateurkunstenaar Oswald Wirth in 1887 ontmoet en 'n produksie geborg van die pak wat Levi van voorneme was om te vervaardig. Wirth het hom geheel en al deur De Guaita laat lei en die eerste neo-okkultistiese kartomantiese pak kaarte ontwerp (die eerste een wat nie op Etteilla se Egiptiese pak geskoei was nie).[37] Dit is in 1889 uitgereik as Les 22 Arcanes du Tarot kabbalistique, en bestaan uit slegs die 22 Groot Arcana-kaarte. Dit is in 1926 herontwerp as Le Tarot des imagers du moyen âge.[38] Wirth het ook die volgende jaar 'n boek geskryf oor sy herontwerpte kaarte met sy eie teorieë oor die okkulte tarot.[39]

In 1888 het die Franse sterrewiggelaar Ély Star Les mystères de l'horoscope gepubliseer, wat in 'n groot mate Christian se veranderings herhaal.[40] Sy grootste bydrae was die instelling van die terme "Groot Arcana" en "Klein Arcana", en die numering van Die Krokodil (Die Dwaas) as XXII in plaas van 0.[41]

Die Hermetiese Orde van die Goue Daeraad en sy opvolgers

In die laat 1880's het die okkulte tarot nie net in Frankryk versprei nie, maar is dit ook in die Engelse wêreld begin aanvaar. In 1886 het A.E. Waite The Mysteries of Magic gepubliseer, wat 'n keuse van Levi se geskrifte bevat het wat deur Waite vertaal is. Dit was die eerste werk oor die okkulte tarot wat in Engeland die lig gesien het.[42] Dit was egter net deur die stigting van Die Hermetiese Orde van die Goue Daeraad in 1888 dat die okkulte tarot in die Engelssprekende wêreld bekend geraak het.

Van die drie stigterslede van die Goue Daeraad het twee, Samuel Liddell Mathers en William Wynn Westcott, voor die stigting van die orde geskrifte gepubliseer oor die okkulte tarot. Westcott het omstreeks 1886 inksketse van die troefkaarte gemaak[43] en die tarot bespreek in sy verhandeling Tabula Bembina, sive Mensa Isiaca, wat in 1887 gepubliseer is.[44] Mathers het die eerste Britse werk gepubliseer wat hoofsaaklik op die tarot gefokus het: sy boekie van 1888 The Tarot: Its Occult Signification, Use in Fortune-Telling and Method of Play.[45]

Die tarot is ook genoem in die stigtingsdokumente van die orde, beide eksplisiet en in die vorm van 'n aparte essay wat dit vergesel het.[46] Dié essay het gedien as die basis vir die meeste tarotvertolkings deur die Goue Daeraad en sy onmiddellike opvolgers. Dit het ingesluit:[47]

  • die plasing van Die Dwaas voor die 21 ander troefkaarte wanneer die ooreenkomste met die Hbreeuse alfabet getref word,
  • die toekenning van die Hebreeuse alfabet in ooreenstemming met die kabbalistiese boom van die lewe,
  • die omruil van die agtste en elfde kaart (Geregtighed en Krag), en
  • om die kabbalistiese planetêre verbintenisse te verander om ooreen te stem met die veranderde troefkaarte.

Die Goue Daeraad het ook:[48]

  • die stelle Knuppels en Muntstukke verander na Stawe en Pentagrams,
  • Die volgorde van die heer en ridder omgeruil onder die prentkaarte
  • hulle onderskeidelik tot die prins en koning hernoem,
  • die boer verander om die prinses te word, en
  • elk van die prentkaarte toegewys aan die letters van die Tetragrammaton, en dus beide die prentkaarte en stelle verbind met die klassieke elemente.[48]

Die Goue Daeraad het nooit sy eie tarotpak vir openbare gebruik uitgereik nie. Baie innovasies het egter die lig gesien in twee invloedryke tarotpakke wat deur lede van die orde ontwerp is: die Rider-Waite-tarotpak en die Thothpak.

Waite en Crowley
Die Keltiese Kruis-spreiding met gebruik van die Universele Waitepak, 'n herkleurde weergawe van die oorspronklike Rider-Waite-pak.

Die Rider-Waite-tarotpak, wat in 1909 uitgereik is, was die eerste volledige kartomantiese tarotpak naas dié van Etteilla se Egiptiese tarot.[49] (Oswald Wirth se pak van 1889 het net die Groot Arcana uitgebeeld.)[37] Die pak, wat deur A.E. Waite ontwerp en deur Pamela Colman Smith, 'n medelid van die Goue Daeraad, geïllustreer is, was die eerste pak met volledige tonele vir elk van die 36 stelkaarte tussen 2 en 10 sedert die Sola Busca-tarot van die 15de eeu. Die ontwerpe is waarskynlik deels geskoei op 'n aantal foto's daarvan in die Britse Museum.[50] Die pak volg die Goue Daeraad se keuse van stelname en in die omruiling van Geregtigheid en Krag, maar behou die tradisionele aanwysings van die prentkaarte. Die pak is opgevolg deur die uitreiking van die Key to the Tarot, ook deur Waite, in 1910. Dit is in 1911 heruitgereik as die Pictorial Key to the Tarot.

Die Thothpak is in 1944 uitgereik as deel van Aleister Crowley se Boek van Thoth,[51] en dit stel 'n effens anderse evolusie van die oorspronklike Goue daeraad-ontwerpe voor. Die pak, wat deur lady Frieda Harris geïllustreer is as 'n reeks skilderye tussen 1938 en 1942,[52] het baie te danke aan Crowley se ontwikkeling van Thelema in die jare ná die ontbinding van die Goue Daeraad.[53]

Die pak is egter eers in die 1960's, ná Crowley en Harris se dood, volledig gedruk.[51]

Tarotwaarsêery sedert 1970

Die werk van Eden Gray en ander in die 1960's het gelei tot 'n ontploffing in die gewildheid van tarotkaartlesery van 1969 af.[54] Stuart R. Kaplan se U.S. Games Systems, wat in 1968 gestig is om eksemplare van die Sitserse 1JJ-tarot in te voer, het van dié ontploffing gebruik gemaak en die Rider-Waite-tarot in 1970 heruitgereik nadat dit uit druk was. Dit word sedertdien voortdurend gedruk.[55]

Tarotkaartlêery is gou verbind met die New Age-beweging en dit is gedeeltelik aangewakker deur die gewildheid van David Palladini se Aquarian Tarot, wat deur die Rider-Waite-tarot geïnspireer is. Dit is in 1968 die eerste keer gepubliseer.[56] Kunstenaars het begin om hulle eie vertolkings van die tarot te skep ter wille van kuns, eerder as vir blote esoteriese doeleindes. 'n Voorbeeld is die Mountain Dream-tarot van Bea Nettles, die eerste fotografiese tarotpak, wat in 1975 uitgereik is.[57]

In die 1980's en 1990's was daar 'n nuwe generasie van tarotkunstenaars wat beïnvloed is deur die skryfwerk van Eden Gray en die werk van Carl Jung en Joseph Campbell oor sielkundige argetipes. Hulle wou tarotkaartlesings op persoonlike introspeksie en groei aanwend, en sluit in Mary K. Greer, skrywer van Tarot for Your Self: A Wookbook for the Inward Journey (1984), en Rachel Pollack, skrywer van Seventy-Eight Degrees of Wisdom (1980/'83).[58][59] Tarotkaarte het ook in plekke soos Japan gewild geword as 'n manier van waarsêery. Honderde nuwe pakke is in onlangse jare hier ontwerp.[60]

Die demokratisering van digitale publikasie in die 2000's en 2010's het gelei tot 'n nuwe ontploffing van tarotpakke omdat kunstenaars al hoe meer hulle eie werke publiseer, met die moderne bemagtiging van feministiese, LGBT- en ander gemarginaliseerde gemeenskappe wat 'n mark vir sulke werk skep.[61][62]

Gebruik

Tarot word dikwels gebruik saam met die bestudering van die hermetiese kabbala.[63] In dié pakke word al die kaarte geïllustreer volgens die kabbalistiese beginsels, en die meeste word deur die Rider-Waite-pak beïnvloed. Hulle pak verskil van die Tarot van Marseille deurdat Waite en Smith, wat albei lede van die Goue Daeraad was, tonele gebruik met esoteriese betekenisse wat ooreenstem met die geskrifte van dié orde. Die betekenisse[64] en baie van die illustrasies[65] toon die invloed van astrologie sowel as kabbalistiese beginsels.

Troefkaarte

Die volgende lys is 'n vergelyking tussen die volgorde en name van die Groot Arcana tot by die Rider-Waite- en die Thothpak:

Tarot van Marseille[66] Court de Gébelin[67] Etteilla[68] Paul Christian[69] Oswald Wirth[70] Goue Daeraad[71] Rider-Waite[72] Boek van Thoth
(Crowley)[73]
I. Die Jongleer I. Die Doppiespel 15. Siekte I. Die Magus 1. Die Towenaar I. Die Towenaar I. Die Towenaar I. Die Magus[74][51]
II. Die Pousin II. Die Hoëpriesteres 8. Etteilla/Vroulike Vraesteller II. Die Poort van die Heiligdom 2. Die Priesteres II. Die Hoëpriesteres II. Die Hoëpriesteres II. Die Priesteres
III. Die Keiserin III. Die Koningin 6. Nag/Dag III. Isis-Urania 3. Die Keiserin III. Die Keiserin III. Die Keiserin III. Die Keiserin
IV. Die Keiser IV. Die Koning 7. Steun/Beskerming IV. Die Kubussteen 4. Die Keiser IV. Die Keiser IV. Die Keiser IV. Die Keiser
V. Die Pous V. Die Opperpriester 13. Huwelik/Vereniging V. Die Meester van die Misterieë 5. Die Pous V. Die Hoëpriester V. Die Hoëpriester V. Die Hoëpriester
VI. Die Verliefdes VI. Die Huwelik (geen) VI. Die Twee Paaie 6. Die Verliefde VI. Die Verliefdes VI. Die Verliefdes VI. Die Verliefdes
VII. Die Strydwa VII. Osiris Triomferend 21. Tweedrag VII. Die Strydwa van Osiris 7. Die Strydwa VII. Die Strydwa VII. Die Strydwa VII. Die Strydwa
VIII. Geregtigheid VIII. Regmatigheid 9. Regmatigheid/Juris VIII. Temis 8. Geregtigheid XI. Geregtigheid XI. Geregtigheid VIII. Aanpassing
IX. Die Kluisenaar IX. Die Wysgeer, of Die Soeker na Waarheid en Geregtigheid 18. Verraaier IX. Die Erdelamp 9. Die Kluisenaar IX. Die Kluisenaar IX. Die Kluisenaar IX. Die Kluisenaar
X. Die Gelukswiel X. Die Gelukswiel 20. Geluk/Toename X. Die Sfinks 10. Die Gelukswiel X. Die Gelukswiel X. Die Gelukswiel X. Geluk
XI. Krag XI. Krag 11. Krag/Heerser XI. Die Getemde Leeu 11. Die Krag VIII. Krag VIII. Krag XI. Wellus
XII. Die Gehangde Man XII. Versigtigheid 12. Versigtigheid/Die volk XII. Die Offer 12. Die Gehangde Man XII. Die Gehangde Man XII. Die Gehangde Man XII. Die Gehangde Man
XIII. Die Dood/kaart sonder naam XIII. Die Dood 17. Sterflikheid XIII. Die Skoppensboer 13. Die Dood XIII. Die Dood XIII. Die Dood XIII. Die Dood
XIV. Matigheid XIV. Matigheid 10. Matigheid/Priester XIV. Die Twee vase 14. Matigheid XIV. Matigheid XIV. Matigheid XIV. Kuns
XV. Die Duiwel XV. Tifon 14. Groot Krag XV. Tifon 15. Die Duiwel XV. Die Duiwel XV. Die Duiwel XV. Die Duiwel
XVI. Die Huis van God XVI. Godshuis 19. Mislikheid/Tronk XVI. Die Bliksemstraalgetrefde Toring 16. Die Toring XVI. Die Vervloekte Toring XVI. Die Toring XVI. Die Toring
XVII. Die Ster XVII. Die Hondster 4. Verlatenheid/Lug XVII. Die Ster van die Towenaars 17. Die Ster XVII. Die Ster XVII. Die Ster XVII. Die Ster
XVIII. Die Maan XVIII. Die Maan 3. Water XVIII. Die Skemering 18. Die Maan XVIII. Die Maan XVIII. Die Maan XVIII. Die Maan
XIX. Die Son XIX. Die Son 2. Verligting/Vuur XIX. Die Helder Lig 19. Die Son XIX. Die Son XIX. Die Son XIX. Die Son
XX. Oordeel XX. Die Laaste oordeel 16. Oordeel XX. Die Ontwaking van die Dooies 20. Oordeel XX. Oordeel XX. Oordeel XX. Die Eon
XXI. Die Wêreld XXI. Tyd 5. Reis/Aarde XXI. Die Kroon van die Towenaars 21. Die Wêreld XXI. Die Heelal XXI. Die Wêreld XXI. Die Heelal
— Die Dwaas 0. Die Dwaas 78 (of 0). Dwaasheid 0. Die Krokodil — Die Dwaas 0. Die Dwaas 0. Die Dwaas 0. Die Dwaas

Persoonlike gebruik

Benewens die gebruik van tarotkaarte deur professionele kaartlesers, word die kaarte ook algemeen gebruik as 'n manier van persoonlike leiding en spirituele groei. Die beoefenaaars hiervan glo dikwels tarotkaarte kan 'n individu help om sy spirituele pad te verken.

Mens wat die kaarte vir persoonlike waarsêery gebruik, soek dalk insig oor 'n verskeidenheid onderwerpe, van gesondheids- tot ekonomiese sake.[75] Sommige tarotkaartgebruikers glo die kaarte self verskaf magies antwoorde, terwyl ander glo 'n bonatuurlike mag en mistieke energie lei die kaarte in 'n uitleg.

Sommige gebruikers glo ook dat tarotkaarte gebruik kan word as 'n sielkundige middel gebaseer op hulle argetipe, 'n idee wat dikwels aan Carl Jung toegeskryf word. Jung het geskryf: "Dit lyk ook of die stel prente in die tarotkaarte van ver af van die argetipes van transformasie kom, 'n siening wat aan my bevestig is in 'n baie insiggewende lesing deur professor Bernoulli."[76]

Kritiek

Die skeptikus James Randi het gesê:[77]

Vir gebruik as 'n manier van waarsêery word die tarotpak deur die bekwame "leser" in verskeie patrone uitgelê. Die feit dat die kaarte 15 minute later nie weer op presies dieselfde manier sal val nie, word deur die okkultiste verduidelik as dat 'n mens se fortuin ook in daardie kort tydjie kan verander. Dit lyk dus of baie lesings nodig is as die stelsel van enige nut moet wees.

Baie Christelike skrywers ontmoedig waarsêery, insluitende tarotkaartlêery, as bedrieglik en "spiritueel gevaarlik". Hulle haal dikwels Levitikus 19:26[nota 1] en Deuteronomium 18:9-12[nota 2] as bewyse aan.[78][79]

Notas
  1. Levitikus 19:26: “Julle mag nie aan heidense offermaaltye deelneem nie. Julle mag nie waarsêery en towery beoefen nie.
  2. Deuteronomium 18:9-12: “Wanneer jy in die land kom wat die Here jou God vir jou sal gee, moet jy nie die afskuwelike praktyke van daardie nasies aanleer nie. Daar mag nie iemand by jou wees wat sy seun of dogter as offer laat verbrand nie. Daar mag nie 'n besweerder by jou wees nie en ook nie 'n towenaar of iemand wat voortekens lees of 'n goëlaar of 'n slangbesweerder of iemand wat geeste om inligting vra en dooies raadpleeg nie. Die Here het 'n afsku van elkeen wat hierdie soort ding doen. Trouens, dit is juis oor die afskuwelike praktyke van die Kanaäniete dat die Here jou God hulle in jou belang gaan verdryf

Sien ook

Verwysings
  1. Pratesi, Franco (2012). "In Search of Tarot Sources". The Playing-Card. 41 (2): 100.
  2. Pratesi, Franco. Studies on Giusto Giusti Geargiveer 24 Februarie 2021 op Wayback Machine by trionfi.com. Besoek op 4 Februarie 2018.
  3. Steele, Robert (1900). "A notice of the Ludus Triumphorum and Some Early Italian Card Games: With Some Remarks on the Origin of the Game of Cards". Archaeologia. LVII: 85–200. doi:10.1017/S0261340900027636.
  4. Dummett 1980.
  5. Dummett 1980, p. 96.
  6. Dummett, Michael A.E; Mann, Sylvia (1980). The game of Tarot: From Ferrara to Salt Lake City. ISBN 9780715610145.
  7. Decker, Depaulis & Dummett (1996), p. 27.
  8. Ouspensky, P. D. (1976). The Symbolism of the Tarot: philosophy of occultism in pictures and numbers. Dover Publications.
  9. Semetsky, Inna (2011). "Tarot images and spiritual education: the three I's model". International Journal of Children's Spirituality. 16 (3): 249–260. doi:10.1080/1364436X.2011.613069. S2CID 144743688.
  10. Lévi 2002.
  11. Nichols, Sallie (1974). "The Wisdom of the Fool". Psychological Perspective: A Quarterly Journal of Jungian Thought. 5 (2): 97–116. doi:10.1080/00332927408409418.
  12. Decker & Dummett 2002.
  13. Court de Gébelin 1781, p. 370.
  14. Court de Gébelin 1781, p. 371.
  15. Court de Gébelin 1781, p. 376.
  16. Court de Gébelin 1781, p. 380.
  17. Decker, Depaulis & Dummett 1996, p. 60.
  18. Alexander & Shannon (2019), p. 12.
  19. Decker, Depaulis & Dummett 1996, p. 66.
  20. Decker, Depaulis & Dummett 1996, pp. 68–73.
  21. Decker, Depaulis & Dummett 1996, p. 99.
  22. Place 2005, p. 53.
  23. Dummett 1980, pp. 110.
  24. Dummett 1980, p. 107.
  25. Decker, Depaulis & Dummett 1996, pp. 137–139.
  26. Dummett 1980, p. 114.
  27. Dummett 1980, p. 118.
  28. Decker, Depaulis & Dummett 1996, pp. 170–172, 185.
  29. Dummett 1980, p. 117.
  30. Lévi 1896, p. 103.
  31. Lévi 1886, p. 240.
  32. Decker, Depaulis & Dummett 1996, pp. 185–191.
  33. Waite 2005, p. 27.
  34. Decker, Depaulis & Dummett 1996, pp. 199–200.
  35. Decker, Depaulis & Dummett 1996, pp. 243–252.
  36. Decker, Depaulis & Dummett 1996, pp. 256–260.
  37. Decker, Depaulis & Dummett 1996, pp. 238–239.
  38. Decker, Depaulis & Dummett 1996, pp. 241–242.
  39. "Le Tarot des Imagiers du Moyen Age - Tchou edition". Eno's Tarots. 26 Februarie 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Maart 2019. Besoek op 10 Oktober 2019.
  40. Greer, Mary K. (8 Mei 2008). "Arcana in the Adytum". Mary K. Greer's Tarot Blog. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Augustus 2019. Besoek op 9 Oktober 2019.
  41. Decker, Depaulis & Dummett 1996, pp. 242–243.
  42. Decker & Dummett 2002, p. 48.
  43. Decker & Dummett 2002, p. 53.
  44. Decker & Dummett 2002, p. 55.
  45. Decker & Dummett 2002, p. 57.
  46. Decker & Dummett 2002, p. 77.
  47. Decker & Dummett 2002, pp. 82–83.
  48. Decker & Dummett 2002, p. 98.
  49. Decker & Dummett 2002, p. 129.
  50. Decker & Dummett 2002, p. 132.
  51. Gillis, R. Leo (Autumn 2009). Katz, Marcus (red.). "The (Printer's) Devil Is in the Details". Tarosophist International. Vol. 1, no. 4. pp. 39–62. ISSN 2040-4328.
  52. Decker & Dummett 2002, p. 153.
  53. Decker & Dummett 2002, pp. 153–154.
  54. Greer, Mary K. (20 Mei 2008). "1969 – The Tarot Renaissance". Mary K. Greer's Tarot Blog. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 September 2019. Besoek op 1 Augustus 2020.
  55. Topolsky, Laura June (10 Julie 2015). "The Deck of Cards That Made Tarot A Global Phenomenon". Atlas Obscura. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Januarie 2018. Besoek op 9 Oktober 2019.
  56. Yaccarino, Michael Orlando (Winter 2009). Katz, Marcus (red.). "Sage of Aquarius: David Palladini & The Art of Being". Tarosophist International. Vol. 1, no. 5. pp. 5–32. ISSN 2040-4328.
  57. Schneider, Martin (29 November 2017). "The Haunting Photographic Tarot Deck, with an Unexpected Nod from Bruce Springsteen". Dangerous Minds. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Julie 2019. Besoek op 9 Oktober 2019.
  58. Winick, Steve. "Breaking Every Rule: Mary K. Greer". Stephen D. Winick. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Maart 2016. Besoek op 9 Oktober 2019.
  59. Winick, Stephen D. "Tarot's Master Storyteller: Rachel Pollack". Stephen D. Winick. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Augustus 2016. Besoek op 9 Oktober 2019.
  60. Miller, Laura (2011). "Tantalizing tarot and cute cartomancy in Japan". Japanese Studies. 31 (1): 73–91. doi:10.1080/10371397.2011.560659. S2CID 144749662.
  61. Ando, Arnell (9 Junie 2018). "How to Publish Your Own Deck". Arnell's Art. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Maart 2019. Besoek op 9 Oktober 2019.
  62. Maiden, Beth (1 Mei 2016). "#TarotsoWhite: A conversation about diversity in our cards". The Little Red Tarot Blog. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 November 2018. Besoek op 9 Oktober 2019.
  63. Regardie, Isabel (1932). The Tree of Life. Londen: Rider.
  64. Greer, Mary K. (1 Februarie 2008). "Golden Dawn Correspondences for Astrology and Tarot". Mary K. Greer's Tarot Blog. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Augustus 2019. Besoek op 9 Oktober 2019.
  65. Heidrick, Bill (1976). "Tarot Correspondence Tables". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Julie 2019. Besoek op 9 Oktober 2019.
  66. "Pattern Sheet IT-001: Tarot de Marseille, Type I" (PDF). The International Card Playing Society. p. 1. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 9 Oktober 2019. Besoek op 9 Oktober 2019.
  67. "Antoine Court de Gébelin | Tarot | Monde primitif". Sable Feather Press. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Junie 2019. Besoek op 9 Oktober 2019.
  68. Revak, James W. "The Influence of Etteilla & His School on Mathers & Waite, Appendix B: Comparing the Trumps of Etteilla's Tarot with Those of the Tarot de Marseille". Vila Revak. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Maart 2014. Besoek op 9 Oktober 2019.
  69. Decker, Depaulis & Dummett 1996, p. 200.
  70. Wirth, Oswald (1990). The Tarot of the Magicians. York Beach, ME: Samuel Weiser, Inc. p. 155. ISBN 0877286566.
  71. Decker & Dummett 2002, pp. 97–98.
  72. Waite 2005, pp. 36–79.
  73. Ziegler, Gert (1988). Tarot: Mirror of the Soul. York Beach, ME: Samuel Weiser, Inc. pp. 13–59. ISBN 0877286833.
  74. Akron; Banzhaf, Hajo (1995). The Crowley Tarot: The Handbook to the Cards. Stamford, CT: U.S. Games Systems, Inc. p. 11. ISBN 0880797150.
  75. van Rijn, Bastiaan Benjamin (September 2017). "The Mind Behind the Cards". Besoek op 31 Julie 2017.
  76. Jung, C. G. (1959). "Archetypes of the Collective Unconscious". In Read, Sir Herbert; Fordham, Michael; Adler, Gerhard (reds.). The Archetypes and the Collective Unconscious. The Collected Works of C. G. Jung. Vol. 9, part 1. Vertaal deur Hall, R. F. C. New York: Pantheon Books. p. 38, paragraph 81.
  77. Randi, James. "Tarot cards". James Randi Educational Foundation. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Mei 2013. Besoek op 3 Julie 2019.
  78. What Does the Bible Say about Tarot Cards? deur Whitney Hopler by crosswalk.com. Besoek op 6 Junie 2023.
  79. Are Tarot Cards Evil and What Should Christians Know about Them? deur Jack Ashcraft by christianity.com. Besoek op 6 Junie 2023.

Bibliografie
  • Alexander, Skye en Mary Shannon (2019). The Only Tarot Book You'll Ever Need. Avon, MASS: Simon & Schuster.
  • Case, Paul Foster (Augustus 2012) [first published 1920]. An Introduction to the Study of the Tarot. Ancient Wisdom Publications. ISBN 9781936690831.
  • Case, Paul Foster (1947). The Tarot: A Key to the Wisdom of the Ages. New York: Macoy Publishing Company.
  • Christian, Paul (1863). L'homme rouge des Tuileries. Paris: Paul Christian.
  • Christian, Paul (1870). Histoire de la magie, du monde surnaturel et de la fatalité à travers les temps et les peuples. Paris: Furne, Jouvet et Cte.
  • Court de Gébelin, Antoine (1781). Le monde primitif. Vol. VIII. Paris: Chez Court de Gébelin, Valleyre, & Sorin.
  • Crowley, Aleister (1974) [first published 1944]. The Book of Thoth (Egyptian Tarot). New York: Samuel Weiser, Inc. ISBN 0877282684.
  • Decker, Ronald; Depaulis, Thierry; Dummett, Michael (1996). A Wicked Pack of Cards: The Origins of the Occult Tarot. New York: St. Martin’s Press.
  • Decker, Ronald; Dummett, Michael (2002). A History of the Occult Tarot: 1870–1970. London: Duckworth. ISBN 0715631225.
  • Dummett, Michael (1980). The Game of Tarot. London: Duckworth. ISBN 0715631225.
  • Frater S.M.R.D.; et al. (1967). The Secret Workings of the Golden Dawn: Book "T": The Tarot. Gloucester, England: Helios Book Service Ltd.
  • Gray, Eden (1970). A Complete Guide to the Tarot. New York: Crown Publishers, Inc.
  • Greer, Mary K. (September 2019) [first published 1984]. Tarot for Your Self: A Workbook for the Inward Journey (35th anniversary uitg.). Newburyport, MA: Weiser Books. ISBN 9781578636792.
  • Le Normand, Camille (1872). Fortune-Telling by Cards; or, Cartomancy Made Easy. New York: Robert M. De Witt.
  • Lévi, Éliphas (1861). Dogme et rituel de la haute magie. Paris: Germer Baillière.
  • Lévi, Éliphas (1861). La clef des grands mystères. Paris: Germer Baillière.
  • Lévi, Éliphas (1886). The Mysteries of Magic.
  • Lévi, Éliphas (1896). Transcendental Magic: Its Doctrine and Ritual. Vertaal deur Waite, Arthur Edward. London: George Redway.
  • Lévi, Éliphas (2002) [1959]. The Key of the Mysteries. Vertaal deur Crowley, Aleister. Boston, MA: Red Wheel/Weiser. ISBN 0877280789.
  • Mathers, S.L. MacGregor (1888). The Tarot: Its Occult Signification, Use in Fortune-Telling and Method of Play.
  • Papus (1889). Le tarot des Bohémiens. Paris: Ernest Flammarion.
  • Papus (2006) [first published 1909]. Le tarot divinatoire. Elibron Classics. ISBN 054378603X.
  • Place, Robert (2005). The Tarot: History, Symbolism, and Divination. New York: Jeremy P. Tarcher/Penguin. ISBN 9781585423491.
  • Pollack, Rachel (2019) [first published in two parts in 1980/1983]. Seventy-Eight Degrees of Wisdom: A Tarot Journey to Self-Awareness. Newburyport, MA: Weiser Books. ISBN 9781578636655.
  • Star, Ély (1888). Les mystères de l'horoscope. Paris: E. Dentu.
  • Waite, Arthur Edward (2005) [first published 1911]. The Pictorial Key to the Tarot. Mineola, NY: Dover Publications Inc. ISBN 9780486442556.
  • Waite, Arthur Edward (1886). The Mysteries of Magic: A Digest of the Writings of Éliphas Lévi. London: George Redway.
  • Westcott, W. Wynn (1887). Tabula Bembina, sive Mensa Isiaca: The Isiac Tablet of Cardinal Bembo: Its History and Occult Significance. Bath: Robt. H. Fryar.
  • Wirth, Oswald (1966) [first published 1927]. Le tarot des imagiers du moyen âge. Claude Tchou.

Skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.