Talassokrasie

’n Talassokrasie (van die Griekse θάλασσα thalassa, "see", en κρατεῖν kratein, "mag", dus ’n "seemag") is ’n staat met grotendeels ’n seegebied.[1] Tradisionele talassokrasieë oorheers selde binnelandse gebiede, selfs in hulle eie land. Voorbeelde is die Fenisiese state Tirus, Sidon en Kartago in die Middellandse See en die Austronesiese state Srivijaya en Majapahit van Suidoos-Asië. Dit kan onderskei word van tradisionele ryke, waar ’n staat se grondgebied gewoonlik in die binneland instrek, al word dit moontlik hoofsaaklik of slegs deur seelane verbind[2][3] in ’n tellurokrasie ("landgebaseerde leierskap").[4]

Die term kan ook eenvoudig verwys na ’n vlootoppermag, in ’n handels- of militêre sin. Die antieke Grieke het die woord "talassokrasie" die eerste keer gebruik om te verwys na die regering van die Minoïese beskawing, waarvan die mag hoofsaaklik op sy vloot berus het.[5] Herodotos het ’n seemag van ’n landmag onderskei en gepraat van die nodigheid om die Fenisiese talassokrasie teen te staan deur die ontwikkeling van ’n Griekse "seeryk".[6]

Verwysings

Alpers, Edward A. (2013). The Indian Ocean in World History. New Oxford World History. Oxford University Press. p. 80. ISBN 9780199929948. Besoek op 6 Februarie 2016. Portugal's was in every sense a seaborne empire or thalassocracy.
P. M. Holt; Ann K. S. Lambton; Bernard Lewis (21 April 1977). The Cambridge History of Islam. Cambridge University Press. pp. 129–. ISBN 978-0-521-29137-8.
Barbara Watson Andaya; Leonard Y. Andaya (19 Februarie 2015). A History of Early Modern Southeast Asia, 1400–1830. Cambridge University Press. pp. 159–. ISBN 978-0-521-88992-6.
Lukic, Rénéo; Brint, Michael, reds. (2001). Culture, politics, and nationalism in the age of globalization. Ashgate. p. 103. ISBN 9780754614364. Besoek op 12 Oktober 2015.
D. Abulafia, "Thalassocracies", in P. Horden – S. Kinoshita (eds.), A Companion to Mediterranean History, Oxford, 2014, pp. 139–153, here 139–140.
A. Momigliano, "Sea-Power in Greek Thought", The Classical Review, 1-7 Mei 1944.

Skakels

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.

i

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Alpers, Edward A. (2013). The Indian Ocean in World History. New Oxford World History. Oxford University Press. p. 80. ISBN 9780199929948. Besoek op 6 Februarie 2016. Portugal's was in every sense a seaborne empire or thalassocracy.

[2] P. M. Holt; Ann K. S. Lambton; Bernard Lewis (21 April 1977). The Cambridge History of Islam. Cambridge University Press. pp. 129–. ISBN 978-0-521-29137-8.

[3] Barbara Watson Andaya; Leonard Y. Andaya (19 Februarie 2015). A History of Early Modern Southeast Asia, 1400–1830. Cambridge University Press. pp. 159–. ISBN 978-0-521-88992-6.

[4] Lukic, Rénéo; Brint, Michael, reds. (2001). Culture, politics, and nationalism in the age of globalization. Ashgate. p. 103. ISBN 9780754614364. Besoek op 12 Oktober 2015.

[5] D. Abulafia, "Thalassocracies", in P. Horden – S. Kinoshita (eds.), A Companion to Mediterranean History, Oxford, 2014, pp. 139–153, here 139–140.

[6] A. Momigliano, "Sea-Power in Greek Thought", The Classical Review, 1-7 Mei 1944.