Tadao Ando

Tadao Ando (* 13 September 1941 in Osaka) word as die mees befaamde eietydse argitek in Japan beskou. 'n Boek oor die boukuns van die Switsers-Franse argitek Le Corbusier, wat hy as vyftienjarige seun gekoop het, het sy belangstelling vir argitektuur gewek. Alhoewel hy nooit 'n formele opleiding as argitek gevolg het nie en oorspronklik 'n loopbaan as professionele bokser nagestreef het, het hy in 1969 as outodidak in Osaka sy eie argitekte-ateljee geopen, Tadao Andō Architect & Associates, nadat hy tekenkunde en binnenshuise ontwerp gestudeer en tussen 1962 en 1969 tydens reise na bestemmings in Europa, die Verenigde State en Afrika eerstehandse kennis oor boukuns opgedoen het.

Ando se werk word onder andere gekenmerk deur sy voorkeur vir minimalistiese ontwerpe waarin tradisionele Japannese boukuns en westerse modernistiese argitektuur tot 'n nuwe estetiese vormtaal versmelt, met sigbeton as sy gunsteling-boumateriaal, soos reeds uit sy eerste projek geblyk het - die Azuma-huis in sy geboortestad Osaka wat in 1979 deur die Japan Institute of Architects met 'n prys bekroon is. Gedurende sy mees onlangse werkfase het Ando in omgewingsake begin belangstel. In 2007 het hy die projek Umi-ni-Mori («Seebos») in Tokio begin waardeur 'n voormalige vullisstortterrein tot 'n beboste ontspanningsgebied omgeskep word.

As dosent was Tadao Ando vir Amerikaanse universiteite soos Yale (1987), Columbia (1988) en Harvard (1990) werksaam. Vanaf 1997 het hy aan die Universiteit Tokio onderrig tot hy in 2003 geëmeriteer het. Tadao Ando is tot dusver die enigste argitek aan wie elkeen van die vier mees prestigieuse argitektuurpryse toegeken is - die Pritzker-prys, die Carlsberg-prys, die Praemium Imperiale en die Kyoto-prys.[1]

Die beoordelaarspaneel van die Pritzker-prys het berig dat Tadao Ando die prysgeld van VSA-$100 000, wat aan die prys verbonde is, aan weeskinders geskenk het wat hul ouers as gevolg van die verwoestende aardbewing, wat die Japannese stad Kobe in 1995 getref het, verloor het. Alle 35 geboue, wat hy self in Kobe ontwerp en gebou het, het die aardbewing weerstaan.[2]