Strategiese denke

Strategiese denke word gedefinieer as 'n verstandelike of denkproses wat 'n individu gebruik in die konteks om sukses te behaal in 'n spel of ander onderneming. As 'n kognitiewe aktiwiteit produseer dit gedagtes.

Wanneer dit van toepassing gemaak word op 'n organisatoriese strategiese bestuursproses, behels strategiese denke die skep en aanwending van unieke besigheidsinsigte en -geleenthede met die doel om 'n mededingende voordeel vir 'n maatskappy of organisasie te skep.[1] Dit kan individueel gedoen word, asook gesamentlik deur belangrike mense wat die organisasie se toekoms positief kan verander. Strategiese denke in 'n groep kan meer waarde skep deur 'n pro-aktiewe en kreatiewe dialoog moontlik te maak, en waar individue ander mense se perspektiewe op kritieke en komplekse kwessies kan kry. Dit word beskou as 'n voordeel in die hoogs mededingende en vinnig veranderende sake-omgewing.

Oorsig

Strategiese denke behels die vind en ontwikkeling van 'n strategiese  toekomsbeplanningvermoë vir 'n organisasie, deur alle moontlike verlope van die organisasie se toekoms te ondersoek, en konvensionele denke uit te daag om die huidige besluitneming te verbeter. Hedendaagse strategiese denke dui al hoe meer daarop dat die kritieke strategiese vraag nie die konvensionele "Wat?" is nie, maar "Hoekom?" of "Hoe?". Die werk van Henry Mintzberg en ander skrywers, ondersteun ook dié gevolgtrekking. Hulle tref ook 'n duidelike onderskeid tussen strategiese denke en strategiese beplanning, nog 'n belangrike strategiese bestuursdenkproses.

Generaal André Beaufre het in 1963 geskryf dat strategiese denke " 'n verstandelike proses is, wat terselfdertyd abstrak en rasioneel is, en in staat moet wees om sowel sielkundige as fisiese data te verwerk. Die strateeg moet 'n goeie vermoë hê vir sowel analise as sintese; analise is nodig om die data bymekaar te kry waarop hy sy diagnose grond; sintese om uit hierdie data die diagnose self te maak. Die diagnose kom in werklikheid neer op 'n keuse tussen verskillende handelinge."[2]

Daar is nie 'n algemeen aanvaarde definisie vir strategiese denke nie, nie 'n gemeenskaplike ooreenstemming oor sy rol of belangrikheid nie, en geen gestandaardiseerde lys van die belangrikste vaardighede van strategiese denkers nie. Daar is ook geen konsensus oor die vraag of strategiese denke 'n ongewone ideaal is of 'n algemene en waarneembare eienskap van strategie nie. Die meeste kenners stem saam dat die tradisionele modelle vir die skep van 'n strategie, wat hoofsaaklik gebaseer is op strategiese beplanning, nie doeltreffend is nie. Strategie in vandag se mededingende besigheidsomgewing beweeg weg van die basiese "strategiese beplanning" en meer na strategiese denke ten einde mededingend te kan bly. Albei denkprosesse moet egter hand-aan-hand funksioneer om die maksimum voordeel daaruit te put. Daar word gesê dat die ware hart van 'n strategie die "strateeg" is, en vir die beste uitvoering van 'n strategie word 'n strategiese denker vereis wat nuwe, verbeeldingryke strategieë kan uitdink en die reëls van die mededingende spel kan herskryf, en die verloop van gebeure aan die gang sit wat die "toekoms sal definieer".

Strategiese denke teenoor strategiese beplanning

Volgens F. Graetz is strategiese denke en beplanning "verskillende maar onderling verbonde en aanvullende denkprosesse" wat mekaar moet ondersteun vir doeltreffende strategiese bestuur. Volgens Graetz se model is die rol van strategiese denke "om na innovasie te soek en nuwe en heel verskillende toekomse te kan verbeel wat daartoe kan lei dat die maatskappy sy kernstrategieë en selfs sy bedryf te herdefinieer". Strategiese beplanning se rol is "om strategieë wat deur die strategiese denke-proses ontwikkel is te ondersteun en te verwesenlik en dit terug in die besigheid te integreer".

Henry Mintzberg het in 1994 geskryf dat strategiese denke meer oor sintese (dus "verbind die kolletjies") as analise (dus "vind die kolletjies") gaan. Dit gaan veral daaroor dat "alles wat die bestuurder leer uit alle bronne (sowel die 'sagte' insigte uit sy of haar persoonlike ervarings en die ervarings van ander regdeur die organisasie en die 'harde' data van marknavorsing en so aan) saam te vat en dan dié inligting te sintetiseer in 'n visie vir die rigting waarin die besigheid moet beweeg". Mintzberg voer aan dat strategiese denke nie gesistematiseer kan word nie en die kritieke deel van die skep van 'n strategie is, in teenstelling met strategiese beplanning-pogings. Volgens hom vind strategiese beplanning rondom die strategiese denke-aktiwiteit plaas, deur insette vir die strateeg te verskaf om te oorweeg en om planne te verskaf vir die beheer oor die implementering van die strategie nadat dit geskep is.[3]

Volgens Jeanne Liedtka verskil strategiese denke van strategiese beplanning na aanleiding van die volgende dimensies van strategiese bestuur:

Strategiese denke Strategiese beplanning
'n Visie van die toekoms Net die vorm van die toekoms kan voorspel word. 'n Toekoms wat voorspelbaar is en in detail gespesifiseer kan word.
Strategiese formulering en implementering Die formulering en implementering is interaktief eerder as opvolgend en niedeurlopend. Die rolle van formulering en implementering kan netjies verdeel word.
Die bestuursrol in die saamstel van 'n strategie Laervlak-bestuurders het 'n sê in die saamstel van die strategie, en groter vryheid om opportunisties op die ontwikkelende toestande te reageer. Senior bestuurders kry die nodige inligting van die laervlak-bestuurders, en gebruik dit om 'n plan te skep wat dan aan die bestuurders deurgegee word om dit te implementeer.
Beheer Dit maak staat op self-verwysing – 'n besef van die strategiese doelwit wat ingeprent is in die gedagtes van al die bestuurders in die organisasie wat hul keuses op 'n daaglikse basis rig in 'n proses wat dikwels moeilik is om van bo af te meet en te monitor. Handhaaf beheer deur middel van meetstelsels, en veronderstel dat organisasies belangrike veranderlikes sowel akkuraat as vinnig kan meet en monitor.
Die bestuursrol in die implementering Alle bestuurders verstaan die groter stelsel, die verband tussen hul rolle en die funksionering van die stelsel, sowel as die interafhanklikheid tussen die verskillende rolle waaruit die stelsel bestaan. Laer-vlak-bestuurders hoef net te weet wat sy of haar eie rol is en sal waarskynlik net sy of haar eie gebied beskerm.
Die saamstel van 'n strategie Sien strategie en verandering as onlosmaakbaar verbind en aanvaar dat die vind van nuwe strategiese opsies en die suksesvolle uitvoering daarvan moeiliker en belangriker is as die evaluering daarvan. Die uitdaging om 'n strategiese rigting te bepaal is hoofsaaklik analities.
Die proses en uitkoms Sien die beplanningsproses as 'n kritieke element om waarde toe te voeg. Die fokus is op die skep van die plan as die uiteindelike doel.

Strategiese denke-vaardighede

Liedtka het vyf "belangrike eienskappe van strategiese denke in die praktyk" wat soos bevoegdhede lyk, waargeneem:[4]

  1. ’n Stelselsperspektief verwys daarna dat 'n mens in staat moet wees om die implikasies van strategiese aksies te verstaan. " 'n Strategiese denker het 'n model in sy gedagtes van die volledige stelsel van begin tot einde van hoe om waarde te skep, van sy of haar rol daarin, en 'n begrip van die bevoegdhede wat benodig word."
  2. Op die opset gefokus, wat beteken dat jy meer vasberade as jou mededingers in die mark is. Liedka erken dat Hamel en Prahalad die konsep gewild gemaak het en beskryf strategiese voorneme as "die fokus wat individue binne 'n organisasie in staat stel om hul energie te benut, aandag te fokus, afleiding te weerstaan, en om vir so lank as wat dit neem om 'n doel te bereik te konsentreer".
  3. Denke oor tyd beteken dat jy in staat is om die verlede, hede en toekoms terselfdertyd in gedagte te hou om beter besluitneming en vinnige implementering te verseker. "Strategie word nie net deur bedoelings vir die toekoms aangedryf nie. Dit is die gaping tussen vandag se realiteit en die voorneme vir die toekoms wat van kritieke belang is." Scenariobeplanning is 'n praktiese toepassing om "denke oor tyd" 'n deel van die strategie te maak.
  4. Volgens die hipotese voortgedryf, om te verseker dat sowel kreatiewe as kritiese denke 'n deel van die strategie uitmaak. Hierdie bevoegdheid sluit uitdruklik die wetenskaplike metode in strategiese denke in.
  5. Intelligente opportunisme, wat beteken om op goeie geleenthede te reageer. "Die dilemma daarvan om 'n goed verwoorde strategie te gebruik om organisatoriese werksaamhede doeltreffend te kanaliseer, moet altyd opgeweeg word teen die risiko's om alternatiewe strategieë wat beter geskik is vir 'n veranderende omgewing nie in ag te neem nie."

Verwysings
  1. "What is Strategic Thinking? by Rich Horwath" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 9 Oktober 2019. Besoek op 10 Augustus 2012.
  2. Beaufre, Andre (1965). An Introduction to Strategy. Frederick A. Prager. LCCN 65014177.
  3. Henry Mintzberg-The Fall and Rise of Strategic Planning-Harvard Business Review-January 1994
  4. "Liedktka Strategic Thinking-Can It Be Taught?" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 1 November 2013. Besoek op 13 Junie 2017.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.