Humboldt-pikkewyn

Die Humboldt-pikkewyn voed hoofsaaklik op pelagiese skoolvisse.[16] Die verbruik van koppotiges en skaaldiere wissel tussen populasies. Noordelike kolonies verbruik hoofsaaklik makreelgeep, terwyl die suidelike bevolking hoofsaaklik ansjovis, Araukaniese haring en silwerkant verbruik. Daar is seisoenale verskille in die dieet van die Humboldt-pikkewyn wat die veranderinge in die beskikbaarheid van visspesies oor seisoene weerspieël.[17]

Die Humboldt-pikkewyn is 'n visuele jagter.[18] Humboldt-pikkewyne verlaat hul eilande om na sonopkoms te voed, en verskillende bevolkings het verskillende voedingsafstande van die kolonie af.[19] Hulle voedingsritme hang af van die ligintensiteit.[20] Hulle spandeer meer tyd om kos te soek tydens oornagtogte.[19] Daar word meestal op vis van onder af toegeslaan deur kort, vlak duike.[16]

Die voedingsgebied van Humboldt-pikkewyne is tussen 2 en 92 km vanaf Pan de Azúcar, met 90% van die jagmaak binne 35 km om die eiland en 50% binne 5 km.[17] Die maksimum jagdiepte is 54 m.[14]

Mislukte telers jag langer vir voedsel met langer en dieper duike.[21] Hulle duik ook minder gereeld as broeiende pikkewyne.

Die Humboldt-pikkewyn het verskillende roepe wat hy gebruik om op verskillende maniere te kommunikeer. Die funksie van sy roepe is konsekwent onder Spheniscus-spesies.

Indien 'n individuele persoon te naby aan 'n volwasse Humboldt-pikkewyn kom, is daar 'n waarskuwingsroep wat gevolg word deur 'n pik of jaag as dit geïgnoreer word.[22] 'n Hoër digtheid van pikkewyne lei tot meer territoriale en aggressiewe gedrag, wat lei tot meer geskreeu.[22]

Die Throb is 'n sagte roep tussen die pare by die nes, wat gebruik word deur broeivoëls wanneer hul maats na die nes terugkeer. [22]

Die Haw is 'n kort roep deur jeugdiges alleen in die water en deur gepaarde voëls wanneer die een op die water is en die ander op die land.[22] Dit het 'n beduidende variasie in duur en frekwensie.

Die Bray is 'n lang roep wat gebruik word om 'n maat te lok en 'n gebied te adverteer tydens hofmaak en voor paring.[22] Dit is 'n afsonderlike roep met baie veranderlikes: lettergrepe per roep, duur, intervalle, duur van lettergrepe en frekwensie.[22] Wanneer hy roep, wys die voël sy kop opwaarts en klap sy vlerke stadig wanneer hy roep.[22]

Die Courtship Bray is soortgelyk aan die Bray, maar 'n ander houding word aanvaar en word tydens die hofmaaktydperk sinchronies deur pare gegee: die voëls staan ​​saam en wys hul nekke en kop na bo, met flippers na buite.[22]

'n Gepiep word gegee deur kuikens wat vir kos bedel.[22]

Die meeste pikkewyne verveer tussen middel Januarie en middel Februarie, maar die inisiasie wissel met breedtegraad en gunstige toestande soos 'n oorvloed van voedsel.[23][24] Humboldt-pikkewyne is tot die land beperk totdat hulle klaar verveer het.[13] Hulle word hiperfagies gedurende die periode net voor hulle verveer.[24] Die vere gaan binne twee weke verlore en word vervang.[25]

Die geslag van die Humboldt-pikkewyn kan nie deur verskille in verekleed uitgeken word nie, aangesien dit monomorf is. Die mannetjie is swaarder en groter as die wyfie.[26] Hul geslag kan bepaal word deur die kopwydte en die lengte van die snawel; die mannetjie het 'n langer snawel as die wyfie.[26]

Tydens hofmakery buig die Humboldt-pikkewyne hul koppe vir mekaar en wissel alternatiewelik onderling met mekaar.[27] In die ekstatiese paradering om 'n maat te lok, strek die voël sy kop vertikaal, laat sak sy borskas inmekaar, slaan sy vlerke toe en gee 'n luide roep wat klink soos die balk van 'n donkie.[25] Die onderlinge vertoon bestaan ​​uit die paar wat langs mekaar staan ​​en die aksies van die ekstatiese vertoning herhaal.[25]

Die Humboldt-pikkewyn maak nes in los kolonies, met die meeste pare wat twee eiers van dieselfde grootte 4 dae uitmekaar lê wat 41 dae inkubasie benodig.[28][14] Hul broeirooster word aangepas na gelang van die beskikbaarheid van voedsel.[24] Hulle broei onmiddellik na ververing, wanneer voedsel volop is en die sonstraling verminder het.[24]

Die Humboldt-pikkewyn lê eiers van Maart tot Desember, maar ook met pieke in April en Augustus-September, indien individue 'n tweede broeisel het.[28][24] Die helfte van die wyfies het twee suksesvolle broeisels per jaar, en die meeste was dubbelinge.[27] As pare gedurende die eerste broeiseisoen hul eiers verloor, lê hulle binne 1-4 maande 'n nuwe broeisel.[28] Die inkubasieverskuiwings duur gemiddeld 2,5 dae voordat die een ouer oorneem en die ander toelaat om te gaan voed.[19] Daar is geen verskille in die bydrae tot die voorsiening van manlike en vroulike ouers nie.[19]

Kuikens broei gewoonlik twee dae uitmekaar uit[28] en word deur een ouer bewaak terwyl die ander voed.[14] Kuikens word net een keer per dag gevoer.[28] Kuikens word na 'n sekere ouderdom sonder toesig op die nesplek gelaat en albei ouers voed dan gelyktydig.[14]

Die historiese broeiplekke van hierdie spesie is gate in ghwano-lae.[27] Neste van die Humboldt-pikkewyn kan ook gevind word by grotte, holtes, kranse, strande en skraapsels wat deur plantegroei bedek is.[12][28] Hulle maak ook nes op enkele Peruviaanse eilande waar egte grond vir grawe gevind kan word.[27] Die meerderheid pikkewyne broei op kranse.

Humboldt-pikkewyne is sittend gedurende die broeiseisoen, bly naby hul neste en toon getrouheid aan die broeiplek.[14][28] Hulle kan groot afstande aflê, veral as gevolg van voedseltekorte of veranderinge in die omgewingstoestande.[29][14] Hulle migreer gereeld tussen Peru en Chili.[29]

Die ekosisteem van die Humboldt-stroom word beïnvloed deur die El Niño-verskynsel. Gedurende El Niño word die opbou van voedingsryke bodemwater in die suidoostelike Stille Oseaan onderdruk, sowel as die oppervlaktemperatuur-anomaliewaarde (SSTA).[30][14] Massiewe sterftes, veral by jeugdiges, verlies van neste en gebrek aan voortplanting vind plaas.[30] Humboldt-pikkewyne migreer suid namate die mariene produktiwiteit afneem na aanleiding van die ansjovisvoorrade. Humboldt-pikkewyne spandeer meer tyd en energie om te voed namate die SSTA toeneem.[14]

Die geskatte energiebehoefte van die totale Humboldt-pikkewynpopulasie gedurende broeiseisoen beloop tot 1400 ton vis.[17] Die Humboldt-pikkewyn is afhanklik van kommersieel uitgebuite spesies, insluitend ansjovis. Dit maak hulle vatbaar vir veranderinge in die beskikbaarheid van prooi as gevolg van oorbevissing.[17] Hulle is ook vatbaar vir verstrengeling in visnette.[31]

Humboldt-pikkewyne is uiters sensitief vir menslike teenwoordigheid, met min habituasiepotensiaal. As 'n persoon op 'n afstand van 150 m van 'n broeiende Humboldt-pikkewyn kom, word 'n reaksie uitgelok, wat die grootste reaksie-afstand tot dusver vir pikkewyne gerapporteer is, wat dit die skugterste pikkewynspesie maak wat tot dusver bestudeer is.[11] Humboldt-pikkewyne benodig tot 'n halfuur om weer na normale hartklop te herstel ná menslike benadering, maar sal afneem met herhaalde besoeke. Opeenhopende spanning deur gereelde besoeke en vertraagde terugkeer van voedingsmaats lei daartoe dat die nes permanent verlaat word, wat gevolglik 'n verminderde broeisukses op terreine, wat gereeld deur mense besoek is, veroorsaak.[11]

Die bekendstelling van wildsbokke op die Puñihuil-eilande het die Humboldt-pikkewynpopulasie nadelig beïnvloed.[9] Die wildsbokke wei op die plantegroei wat die pikkewyne gebruik om hul neste op te bou. Die verbinding van die eiland met die vasteland het ook gelei tot die beweging van soogdiere na die eiland.[9]

In Sentraal-Chili wei Europese konyne en Noorse rotte op die plantegroei.[32] Noorse rotte en swart rotte vreet ook eiers. Wilde katte en honde verorber kuikens, vlugtelinge en volwasse Humboldt-pikkewyne.[32]

Sommige Humboldt-pikkewynkolonies ondervind verhoogde druk as gevolg van opkomende industriële ontwikkeling; die bou van steenkoolkragstasies en mynbou in Chili. Die grootste kolonie van Peru staan ​​voor die vooruitsig van 'n nuwe groot industriële hawe naby Punta San Juan, die grootste kolonie van die land. Oliestortings het voorheen 'n uitwerking op sommige kolonies gehad. Die kolonie van 800 voëls in Cachagua was blootgestel aan twee oliestortings in 2015-'16.[33] Oliestortings wat verband hou met hawe- en skeepvaartaktiwiteite het baie soorte pikkewyne in die suidelike halfrond beïnvloed.

Andes Iron het in 2017 voorgestel dat 'n mineraal-uitvoerhawe gebou word naby die Humboldt Penguin National Reserve in die Coquimbo-streek in Chili. Die voorstel is van die hand gewys omdat die omgewingsimpak onaanvaarbare resultate gelewer het. Die besluit is deur toeroperateurs en omgewingsbewaarders verwelkom. Oceana was een van die nieregeringsorganisasies wat hom beywer het vir die verwerping van die hawe-voorstel. [34] Andes Iron betwis die besluit, en uiteindelik word die omgewingsgoedkeuring vir die Dominga-myn en die Cruz Grande-haweprojek toegestaan. Oceana betwis sedertdien die wetsnakoming op die perseel en gaan vanaf 2020 voort om die projek afgelas te kry in 'n poging tot die beskerming van die ryk mariene biodiversiteit in die streek.[35] As dit gebou word, sal die Dominga-kompleks 'n oopgroef-kopermyn, verwerkingsaanleg, ontsoutingsaanleg en hawe insluit.[36]

Die historiese broeiplekke vir die Humboldt-pikkewyn was ghwano-lae wat eilande van die Peruviaanse en noordelike Chileense kuste bedek het waarin die voëls kon grawe.[27] Die ghwano, 'n ryk energiebron en inkomstebron vir die Peruviaanse regering, en eiers van die Humboldt-pikkewyn was gereeld gesog.[37][12][27] Die voëls is ook gereeld deur vissermanne en ghwano-werkers gejag vir hul olie en velle.[12] Die agteruitgang van die Humboldt-pikkewynpopulasie word toegeskryf aan die oes van ghwano in die 1800's, wat gelei het tot die vernietiging van broeiplekke en menslike versteuring.[30][12]

Voor die El Niño-gebeurtenis 1982-83 is die totale aantal individue van Humboldt-pikkewyne geskat op 20 000. Die fenomeen El Niño van 1982 tot 1983 het gelei tot 'n groot afname in die Humboldt-pikkewynpopulasie. Die kombinasie van 'n omgewing wat verander is deur menslike ontwikkelinge, asook die lang duur en sterk intensiteit van die gebeurtenis daardie jaar, het gelei tot groot gevolge vir die vrugbaarheid en oorlewing van die Humboldt-pikkewyne.[30] Die gevolge was 'n afname van 65% in die Humboldt-pikkewynpopulasie, migrasie na die suide en die mislukking van die 1982-broeiers. Die oorlewende bevolking in 1984 word geraam op tussen 2 100 en 3 000 pikkewyne en is almal volwassenes.[30]

Die oudste pikkewyn in Woodland Park-dieretuin en een van die oudste pikkewyne in Noord-Amerika, Mr. Sea, is van kant gemaak na 'n afname in sy aktiwiteit en eetlus; twee maande kort voor sy 32ste verjaardag. Die gemiddelde ouderdom vir 'n Humboldt-pikkewyn wat sy eerste jaar oorleef, is 17,6 jaar. Hy het 12 lewensvatbare kleinkinders, agterkleinkinders en agter-agterkleinkinders gehad. [47]

Een van die 135 Humboldt-pikkewyne van die Tokyo Sea Life Park (Kasai Rinkai Suizokuen) het 82 dae lank in Tokiobaai gedy nadat hy blykbaar teen die 4 meter hoë muur afgeseil en daarin geslaag het om deur 'n doringdraadheining tot in die baai te kom.[48] Die pikkewyn, wat net aan sy nommer (337) bekend is, is einde Mei 2012 weer deur die dieretuinopsigters gevang.[49]

In 1953 is 'n Humboldt-pikkewyn in die Bronx, in die VSA, gevind. Dit is nie bekend of die dier uit 'n privaatversameling ontsnap het of 'n swerwer was nie, maar die bevolking van die plaaslike dieretuin is volledig verantwoord.[50]

In 2009 in die Bremerhaven-dieretuin in Duitsland het twee volwasse Humboldt-pikkewyne 'n eier aangeneem wat deur sy biologiese ouers verwerp is. Nadat die eier uitgebroei het, het die twee pikkewyne die kuiken grootgemaak, beskerm, versorg en op dieselfde manier gevoer as wat heteroseksuele pikkewynpare hul eie nageslag grootmaak. 'n Verdere voorbeeld van hierdie soort gedrag is in 2014, toe Jumbs en Kermit, twee Humboldt-pikkewyne by Wingham Wildlife Park, die middelpunt van internasionale media-aandag geword het, aangesien die twee mannetjies wat 'n aantal jare tevore gebind het, toe 'n eier suksesvol uitgebroei en grootgemaak het wat aan hulle as plaasvervangende ouers gegee is nadat die moeder dit halfpad deur die inkubasie laat vaar het.