Sondeval

Die sondeval is ’n term wat in die Christendom gebruik word om die oorgang van die eerste man en vrou te beskryf van ’n toestand van onskuldige gehoorsaamheid aan God tot ’n toestand van skuldige ongehoorsaamheid. Hoewel dit nie in die Bybel genoem word nie, kom die leerstelling van die sondeval van ’n Bybelse vertolking van Genesis 3. Adam en Eva het oorspronklik saam met God in die tuin van Eden gewoon, maar die slang het hulle oorreed om vrugte van die boom van alle kennis te eet, hoewel God hulle verbied het om dit te doen. Daarna het hulle skaam geword oor hulle naaktheid en het God hulle uit die tuin gedryf om te voorkom dat hulle ook van die boom van die lewe eet en onsterflik word.

Adam, Eva en ’n vroulike slang by die ingang van die Notre Dame-katedraal in Parys.

Vir baie Christelike denominasies is die leerstelling van die sondeval naby verwant aan dié van erfsonde. Hulle glo die sondeval het sonde in die wêreld gebring en die hele natuurlike wêreld bederf, insluitende die menslike natuur. Die gevolg is dat alle mense met erfsonde gebore word: ’n toestand waarin hulle nie die ewige lewe kan beërwe sonder die genade van God nie.

Die Oosters-Ortodokse Kerk aanvaar die begrip van die sondeval, maar verwerp die idee van erfsonde wat van geslag tot geslag oorgedra word; dit is gedeeltelik gegrond op Esegiël 18:20, wat lui: "’n Seun sal nie die straf op sy pa se sonde dra nie." Calvinistiese Protestante glo Jesus het gesterf sodat uitverkorenes van hul sonde gered kan word. Judaïsme het nie ’n konsep soos die sondeval of erfsonde nie en het verskeie ander vertolkings van die Eden-verhaal.