Sonate
Sonate (Italiaans: sonata, [soˈnaːta], mv. sonate; uit Latyn en Italiaans: sonare, "om te klank") is 'n term wat in musiek gebruik word om na 'n werk wat gespeel word te verwys en staan in teenstelling met 'n kantate (Italiaans: cantata; uit Latyn en Italiaans cantare, "om te sing") wat gesing word. Die term ontwikkel regdeur die geskiedenis van musiek en wys 'n verskeidenheid van vorme aan tot en met die klassieke tydperk toe dit 'n toenemende belangrikheid aanneem. Sonate is 'n vae term met veranderende betekenisse afhangend van konteks en tydperk. Teen die vroeë 19de eeu begin dit na 'n beginsel in die komposisie van grootskaalse werke verwys. Dit is op die meeste instrumentele genres toegepas en is tesame met die fuga as een van die twee fundamentele metodes van die organisering, interpretasie en analisering van konsertmusiek beskou. Alhoewel die musikale styl van sonates sedert die klassieke tydperk verander het, voldoen die meeste 20ste en 21ste eeuse sonates aan dieselfde struktuur.
