Skoonheid

Die klassieke Griekse naamwoord wat die beste as "skoonheid" vertaal kan word, was κάλλος, kallos, met καλός, kalos, as byvoeglike naamwoord. Kalos kan ook as "goed" of "van goeie gehalte" vertaal word en het dus 'n breër betekenis as bloot fisiese of materiële skoonheid.[2]

Die Koine-Griekse woord vir mooi was ὡραῖος, hōraios,[3] 'n byvoeglike naamwoord wat van die woord ὥρα, hōra, afgelei is wat "uur" beteken. In Koine-Grieks is skoonheid met "eie aan jou uur" geassosieer.[4] 'n Ryp vrug (in seisoen) is dus as mooi beskou terwyl 'n jong vrou wat ouer probeer voorkom of 'n ouer vrou wat jonger probeer lyk, nie as mooi beskou is nie. In Attiese Grieks het hōraios baie betekenisse, insluitend "jeugdig" en "rype ouderdom".

Die vroegste Westerse skoonheidsteorie word aangetref in die werke van die vroeë Griekse filosowe uit die pre-Sokratiese tydperk, soos Pythagoras. Die Pythagoras-skool het 'n sterk verband tussen wiskunde en skoonheid gesien. Veral voorwerpe met proporsies volgens die goue verhouding is as meer aantreklik beskou.[5] Die Antieke Griekse argitektuur is op hierdie siening van simmetrie en proporsie gebaseer.

Plato het skoonheid as die Idee (vorm) bo alle ander Idees beskou.[6] Aristoteles het 'n verhouding tussen skoonheid (te kalon) en deug gesien en geredeneer dat "deug na skoonheid strewe."[7]

Klassieke filosofie en beelde van mans en vroue wat volgens die Griekse filosowe se beginsels van die ideale menslike skoonheid geskep is, is gedurende die Renaissance  herontdek en het tot die daarstelling van 'n "klassieke ideaal" gelei. 'n Vrou wie se voorkoms aan hierdie beginsels voldoen, word vandag nog 'n "klassieke skoonheid" genoem, terwyl die basis wat deur Griekse en Romeinse kunstenaars gelê is, ook die standaard vir maklike skoonheid in die Westerse beskawing gestel het. Tydens die Gotiese era is die klassieke estetiese kanon van skoonheid as sondig verwerp. Later het Renaissance- en Humanistiese denkers hierdie siening verwerp, en skoonheid as die produk van rasionele orde en eweredige proporsies beskou.

Die Geboorte van Venus, deur Sandro Botticelli. Die godin Venus is die klassieke verpersoonliking van skoonheid.

Die Verligting is deur 'n stygende belangstelling in skoonheid as 'n filosofiese onderwerp gekenmerk. Die Skotse filosoof Francis Hutcheson het byvoorbeeld aangevoer dat skoonheid "eenheid in verskeidenheid en verskeidenheid in eenheid" is. Die Romantiese digters was ook geïnteresseerd in die aard van skoonheid, en in "Ode on a Grecian Urn" het John Keats geskryf:

Beauty is truth, truth beaty, — that is all.

Ye know on earth, and all ye need to know.

Gedurende die Romantiese tydperk het Edmund Burke 'n onderskeid tussen skoonheid in sy klassieke betekenis en die sublieme getref. Die konsep van die sublieme, soos uiteengesit deur Burk en Kant, suggereer dat Gotiese kuns en argitektuur as subliem beskou moet word, ongeag die feit dat dit nie met die klassieke standaard van skoonheid ooreenstem nie.

Gedurende die 20ste eeu is skoonheid toenemend deur kunstenaars en filosowe verwerp, in so 'n mate dat dit uiteindelik op postmodernisme se anti-estetika uitgeloop het.[8] Ten spyte daarvan was skoonheid 'n sentrale tema van Friedrich Nietzsche, een van postmodernisme se belangrikste invloede; volgens hom was die Begeerte na Mag gelyk aan die Begeerte na Skoonheid.[9]

In die nadraai van postmodernisme se verwerping van skoonheid het latere denkers skoonheid weer as 'n belangrike waarde gesien. Die Amerikaanse analitiese filosoof Guy Sircello se Nuwe Teorie van Skoonheid is 'n poging om die status van skoonheid as 'n belangrike filosofiese konsep te herbevestig.[10][11] Elaine Scarry beweer ook dat skoonheid aan geregtigheid verbind is.[12]

Skoonheid word ook deur sielkundiges en neurowetenskaplikes op die gebied van onderskeidelik eksperimentele estetika en neuro-estetika bestudeer. Sielkundige teorieë beskou skoonheid as 'n vorm van genot.[13][14] Korrelasiebevindinge ondersteun die siening dat mooier voorwerpe meer aangenaam is.[15][16][17] Sommige studies dui daarop dat 'n meer intense ervaring van skoonheid met aktiwiteit in die mediale orbitofrontale korteks geassosieer word.[18][19] Hierdie idee dat die verwerking van skoonheid tot een gedeelte van die brein beperk is, het kritiek binne die veld uitgelok.[20]

Fresco van 'n Romeinse vrou van Pompeii, c. 50 AD

Die karakterisering van 'n persoon as "mooi", hetsy  op individuele basis of deur gemeenskapkonsensus, is dikwels gebaseer op 'n kombinasie van innerlike skoonheid, onder andere sielkundige faktore soos persoonlikheid, intelligensie, welwillendheid, beleefdheid, charisma, integriteit, harmonie en elegansie, en uiterlike skoonheid (maw fisieke aantreklikheid), fisieke kenmerke wat op 'n estetiese basis gewaardeer word.

Skoonheidstandaarde het deur die jare op grond van veranderende kulturele waardes verander. Histories word 'n wye verskeidenheid verskillende skoonheidstandaarde in skilderye uitgebeeld. Persone wat egter relatief jonk is, met 'n gladde vel, goeie proporsies en eweredige gelaatstrekke, is tradisioneel as die mooiste beskou.

'n Sterk aanwyser van fisieke skoonheid is "gemiddeldheid".[21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34] Wanneer foto's van menslike gesigte gebruik word om 'n saamgestelde beeld te vorm, beweeg hulle al hoe nader aan die "ideale" beeld en word hulle as meer aantreklik beskou.[35] Navorsers het bevind dat die rekenaargegeneerde, wiskundige gemiddeld van 'n reeks gesigte gunstiger as individuele gesigte beoordeel word.[36] Daar word aangevoer dat dit evolusionêr voordelig is dat seksuele wesens aangetrokke is tot maats wat oorwegend algemene of gemiddelde gelaatstrekke besit, want dit dui op die afwesigheid van genetiese of verworwe gebreke.[37][38][39] Daar is ook bewyse dat 'n voorkeur vir mooi gesigte reeds by klein kindertjies voorkom, en waarskynlik ingebore is,[40] en dat die reëls waarvolgens aantreklikheid bepaal word, soortgelyk in verskillende geslagte en kulture is.[41][42]

'n Kenmerk van mooi vroue wat deur navorsers ondersoek is, is 'n middel-heupverhouding van ongeveer 0.70. Fisioloë het bevind dat vroue met 'n uurglaslyf as gevolg van hoër vlakke van sekere vroulike hormone vrugbaarder as ander vroue is, 'n feit wat mans onbewustelik kan beïnvloed wanneer maats gekies word.[43]

Mense word deur die media beïnvloed wanneer hulle besluit wat mooi is of nie. Sommige feministe en dokters voer aan dat die baie maer modelle wat in tydskrifte pryk, eetversteurings bevorder,[44] en ander redeneer dat die oorheersing van wit vroue in rolprente en advertensies tot 'n Eurosentriese konsep van skoonheid, minderwaardigheidsgevoelens by vroue van kleur,[45] en geïnternaliseerde rassisme lei.[46]

Die black is beautiful-beweging het gepoog om met hierdie idee weg te doen.[47]

Fatima Lodhi, 'n jong diversiteits- en anti-"kolorisme" kampvegter van Pakistan, beweer dat "skoonheid in alle vorms, kleure en groottes bestaan".[48]

Die konsep van manlike skoonheid in Japan staan as "bishōnen" bekend. Bishōnen verwys na mans met kennelik vroulike gelaatstrekke wat die skoonheidstandaard in Japan gevestig het, en dikwels in hulle popkultuurhelde gesien kan word. 'n Multimiljard dollar-bedryf van Japannese Skoonheidsalonne bestaan om hierdie rede.

Chinese jade-ornament met blomontwerp, Jin-dinastie (1115–1234 AD), Sjanghai Museum

Die naglug in die Atacama-Woestyn. Die konsep van "noctcaelador" beskryf 'n emosionele gehegtheid aan, of die aanbidding van die naglug.

Skoonheid skep 'n standaard vir vergelyking, en dit kan weersin en ontevredenheid wek wanneer dit nie bereik word nie. Mense wat nie aan die "skoonheidsideaal" voldoen nie, kan binne hulle gemeenskappe verstoot word. Die televisiesepie Ugly Betty handel oor die lewe van 'n meisie teen wie daar gediskrimineer word as gevolg van die samelewing se koue gesindheid teenoor sogenaamde onaantreklike persone. 'n Persoon kan ook op grond van sy of haar skoonheid teistering ervaar. In Malèna verval 'n beeldskone vrou in armoede omdat die vroue van die gemeenskap weier om vir haar werk te gee uit vrees dat sy hulle mans sal verlei. Die dokumentêr Beauty in the Eyes of the Beheld word die voor- en nadele van vroulike skoonheid ondersoek deur middel van onderhoude met vroue wat as mooi beskou word.

Navorsers het bevind dat aantrekliker studente hoër punte as studente met 'n gemiddelde voorkoms ontvang.[49] In sommige studies wat van skynverhore gebruik gemaak het, is daar bevind dat fisiek aantreklike "aangeklaagdes" minder geneig is om skuldig bevind te word — en indien hulle skuldig verklaar word, is hulle meer geneig om ligter vonnisse te ontvang. Die teenoorgestelde is egter waargeneem wanneer die vermeende misdaad swendelary was, dalk omdat die jurielede gevoel het dat die beskuldigde se aantreklikheid die misdaad gefasiliteer het.[50] Studies onder tieners en jong volwassenes, soos dié van die psigiater en selfhelpskrywer, Eva Ritvo, toon dat veltoestande 'n aansienlike uitwerking op sosiale gedrag en geleenthede het.[51]

Die hoeveelheid geld wat 'n persoon verdien, word ook deur fisieke skoonheid beïnvloed. In een studie is daar bevind dat mense wat as onaantreklik beskou word, 5 tot 10 persent minder as mense met 'n gemiddelde voorkoms ontvang, wat op hulle beurt weer 3 tot 8 persent minder as sogenaamde aantreklike persone verdien.[52] Wanneer dit by lenings kom, is die mins aantreklike persone minder geneig om lenings te ontvang, alhoewel hulle meer geneig is om by betalings te kom. In die huweliksmark speel vroue se voorkoms 'n baie groot rol terwyl mans se voorkoms nie regtig saak maak nie.[53]

'n Baie onaantreklike voorkoms verhoog die individu se geneigdheid tot kriminele aktiwiteit vir 'n aantal misdade wisselend van inbraak tot diefstal tot die verkoop van onwettige dwelms.[54]

St. Augustinus het van skoonheid gesê: "Skoonheid is inderdaad 'n goeie gawe van God; maar om te voorkom dat goeie mense dit as die hoogste goedheid beskou, het God dit ook aan slegte mense gegee."[55]

• Sartwell, Crispin. "Beauty". In Zalta, Edward N. (red.). Stanford Encyclopedia of Philosophy. {{cite encyclopedia}}: Cite has empty unknown parameter: |1= (hulp)
• Sjabloon:InPhoIndiana Filosofie Ontologie Projek
• BBC Radio 4 se In Ons Tyd program op Skoonheid (vereis real audio)
• Woordeboek van die Geskiedenis van Idees: Teorieë van Skoonheid tot die Middel-Negentiende Eeu
• beautycheck.de/english Regensburg Universiteit – Eienskappe van die pragtige gesigte
• Eli Siegel se "Skoonheid Is die Maak van Een van Teenoorgesteldes?"
• Kuns en liefde in die Renaissance, Italië , Uitgereik in verband met 'n uitstalling gehou Nov. 11, 2008-Februarie. 16, 2009, Metropolitan Museum of Art, New York (sien Belle: Beeld Pragtige Vroue; bladsye 246-254).