Isakkatedraal

Die Isakkatedraal (Russies: Исаа́киевский Собо́р, Isaakijefski Sobor) in Sint Petersburg, Rusland, is die grootste Russies-Ortodokse katedraal in die stad. Dit is die grootste Ortodokse basilika en die vierde grootste katedraal (volgens volume onder die koepel) in die wêreld.[1] Dit is opgedra aan sint Isak van Dalmasië, ’n beskermheilige van Pieter die Grote, wat op dié heilige se feesdag gebore is.

Isakkatedraal
Die katedraal is ’n neoklassieke vertolking van ’n Bisantynse kerk en is deur Auguste de Montferrand ontwerp.
Die katedraal is ’n neoklassieke vertolking van ’n Bisantynse kerk en is deur Auguste de Montferrand ontwerp.
Ligging Sint Petersburg, Rusland
Affiliasie Russies-Ortodokse Kerk
Gebou voltooi 1858
Argitek Auguste de Montferrand
Status Aktief

Geskiedenis
Die skilder Wasili Soerikof se uitbeelding van die katedraal, met Die Bronsruiter op die voorgrond.
Die katedraal in die aand.

Aleksander I van Rusland het opdrag gegee vir die bou van die kerk op Isakplein om ’n vroeëre struktuur deur Vincenzo Brenna te vervang. Dit was die vierde kerk wat agtereenvolgens op dié terrein gebou is.

Die eerste katedraal is gebou ter ere van sint Isak van Dalmasië, op wie se feesdag Pieter I gebore is. Aan die einde van keiser Paul se bewind het daar ’n taamlik lelike struktuur gestaan wat half met marmerblokke en half met rooi bakstene versier was. Dit is deur mense van dié tyd beskou as ’n simbool van Paul se bewind omdat die tsaar sy hofargitek, Brenna, opdrag gegee het om ’n vroeë marmerstruktuur deur Rinaldi te voltooi.

Nadat Aleksander I opdrag vir die bou van ’n nuwe kerk gegee het, het ’n spesiale kommissie verskeie ontwerpe beoordeel, onder andere van die Frans gebore Auguste de Montferrand, wat aan die ateljee van Napoleon se ontwerper, Charles Percier, studeer het. Montferrand se ontwerp is deur verskeie lede van die kommissie veroordeel vanweë die droë en "vervelige" ritme van die vier identiese kolonnades. Hulle het gemeen die katedraal sal ondanks sy grootte plat en onindrukwekkend lyk. Die kommissie, wat uit bekende Russiese argitekte bestaan het, was ook bekommerd oor die bou van ’n groot, nuwe gebou op die ou, onstabiele fondament. Die keiser het eindelik tussenbeide getree en ten gunste van Montferrand beslis.

Dit het 40 jaar geduur om die katedraal onder toesig van Montferrand te bou, van 1818 tot 1858.[2] Die fondament is versterk en innoverende metodes is gebruik om die enorme pilare op te rig. Dit het eindelik ’n ongelooflike miljoen goue roebel gekos. Onder die Sowjetregering is al die godsdienstige tooisels verwyder. In 1931 is dit verander in ’n museum van die geskiedenis van godsdiens en ateïsme.[2][3] In 1937 is die museum verander in ’n museum van die katedraal en sy vorige versamelings is oorgeplaas na die museum van die geskiedenis van godsdiens in die Kazankatedraal.[4]

Ná die verbokkeling van die Sowjetunie is die museum verwyder en gereelde aanbidding is hervat, maar net in die linkerkantse kapel van die katedraal. Die hoofdeel word net op feesdae gebruik.

Op 10 Januarie 2017 het Georgi Poltaftsjenko, die Sint Petersburgse goewerneur, aangekondig die katedraal sal aan die Russies-Ortodokse Kerk oorgedra word.[5]

Ontwerp

Die neoklassieke buitekant van die katedraal is geskoei op die Russies-Bisantynse formule van ’n Griekse kruisgrondplan, met ’n groot sentrale koepel en vier kleiner koepels. Die buitekant is versier met grys en pienk stene en het altesaam 112 rooi granietkolomme met Korintiese pilaarkoppe wat elk uit ’n enkele blok geskep is: 48 op grondvlak, 24 op die rotonde van die boonste koepel, 8 op elk van vier kantkoepels en 2 wat elk van vier vensters omraam. ’n Paadjie waar toeriste kan stap, loop om die rotonde.

Die hoofkoepel is 101,5 meter hoog en is oorgetrek met suiwer goud. Dit is versier met 12 standbeelde van engele deur Josef Hermann.[6] Montferrand se ontwerp van die koepel word ondersteun deur ’n struktuur van gietyster. Dit is die derde historiese geval van ’n gietysterkoepel.[7]

Die binnekant van die katedraal.

Die ontwerp van die katedraal se bronsdeure, met reliëfwerk deur Iwan Witali, is geskoei op die deure van die Battistero di San Giovanni in Florence. Onder die hoofkoepel hang ’n wit duif wat die Heilige Gees voorstel. Strukture soos kolomme, muurpilare, die vloer en ’n standbeeld van Montferrand bestaan uit veelkleurige graniet en marmer wat uit alle dele van Rusland kom. Die ikoonmuur word omraam deur agt kolomme van halfedelstene.

Montferrand se ontwerp van die koepel. Dis is slegs die derde koepel wat op dié manier gebou is.

Die binnemure was aanvanklik versier met talle skilderye deur Karl Brjoellof en ander Russiese meesters. Toe die skilderye begin agteruitgaan weens die koue, klam toestande in die katedraal, het Montferrand opdrag gegee dat hulle as mosaïekwerke gereproduseer word; dit is egter nooit voltooi nie.

Tegnologie

William Handyside en ander ingenieurs het verskeie tegnologiese innovasies gebruik met die bou van die katedraal.[8] Die pilare van die kolonnades is regop gehou met behulp van groot houtstellasies voordat die mure gebou is. Die gebou staan op 10 000 boomstompe[2] wat laat sak is in die moerasagtige oewers waarop die katedraal staan. Die koepel is verguld met ’n tegniek soortgelyk aan spuitverfwerk; die oplossing wat gebruik is, het giftige kwik ingesluit wat die lewe van 60 werkers geëis het.[9][10])

Die 12 vergulde standbeelde van engele, wat elk ses meter hoog is en oor die binnekant van die rotonde na mekaar kyk, is geskep met behulp van ’n galvanoplastiek-tegniek,[2] wat meebring dat hulle net enkele millimeters dik en baie lig is. Dit was die eerste keer dat dié tegniek in argitektuur gebruik is.

Verwysings
  1. "Saint Isaac's Square". HelloPiter. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Mei 2016. Besoek op 12 November 2017.
  2. "St. Isaac's Cathedral on Nevsky Prospekt". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 April 2019. Besoek op 12 November 2017.
  3. "Antireligious Museum" (in Russies). Saint Petersburg Encyclopaedia. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Junie 2020. Besoek op 12 November 2011.
  4. История музея (in Russies). ГУК ГМП «Исаакиевский собор». Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 November 2019. Besoek op 12 November 2011.
  5. The Moscow Times, Russian Orthodox Church to take over St Isaacs Cathedral
  6. "St. Isaac's Cathedral" (in Engels). A view on cities. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Oktober 2019. Besoek op 11 November 2011.
  7. The office of the first Russian oligarch Geargiveer 19 Mei 2017 op Wayback Machine (ru)
  8. Skempton, A.W. (2002). A biographical dictionary of civil engineers in Great Britain and Ireland p.296. p. 897. ISBN 978-0-7277-2939-2.
  9. "An article about the cathedral" (in Portugees). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Oktober 2019. Besoek op 12 November 2017.
  10. "An article about gilding". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Oktober 2013. Besoek op 12 November 2017.

Eksterne skakels

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.