Sidon

Sidon, plaaslik bekend as Saida (Arabies: صيدا), is die derde grootste stad in Libanon. Dit is aan die Mediterreense kus geleë in die goewernement Suid-Libanon, waarvan dit die hoofstad is. Tirus, in die suide, en die Libanese hoofstad, Beiroet in die noorde, is albei sowat 40 km van daar. Sidon het 'n bevolking van sowat 80 000 binne die stadsgrense, terwyl sy metropolitaanse gebied meer as 'n kwartmiljoen inwoners het.

Sidon

صيدا

Saida
Stad
Koördinate: 33°33′38″N 35°22′33″O
LandLibanon
DistrikSidon-distrik
Oppervlak
 • Stad7,82 km2 (3,02 vk. myl)
 • Metro
25 km2 (10 vk. myl)
Bevolking
 • Stad~80 000
 • Metro
266 000
TydsoneUTC+2

Oorsig
I10
Z4		 D46
V1		 N35
G1		 T14N25
1ste Oorgangstydperk:
ḏjdwn[1][2]
in hiërogliewe
I10
D46		 D46
V1		 N35
G1		 T14N25
O49
Middelryk van Egipte:
ḏddwn[3][4]
in hiërogliewe

Die Fenisiese naam, Ṣīdūn (𐤑𐤃𐤍), het waarskynlik iets soos "vissersdorp" beteken.[5] Dit word in Papyrus Anastasi I Djedouna genoem.[1][2][3][4] In Bybelse Hebreeus is dit Ṣīḏōn (צִידוֹן) gespel en in klassieke Siries Ṣidon (ܨܝܕܘܢ). Dit is vergrieks tot Sidṓn (Σιδών) en gelatiniseer tot Sidon. Die naam verskyn in klassieke Arabies as Ṣaydūn (صَيْدونْ) en in moderne Arabies as Ṣaydā (صيدا).

As 'n Romeinse kolonie het dit die amptelike naam Colonia Aurelia Pia Sidon gekry ter ere van sy keiserlike borg. Tydens die Kruistogte was Sidon in Latyn bekend as Sagittus en in Frans as Saete, Sayette of Sagette.

In Genesis is Sidon die oudste seun van Kanaän, 'n seun van Gam, en dus was Sidon 'n agterkleinseun van Noag.

In die jare voor die Christendom het baie volke Sidon verower: die Assiriërs, Babiloniërs, Egiptenare, Perse, Grieke en eindelik die Romeine.

Herodes die Grote het Sidon besoek. Beide Jesus en Paulus het dit ook na bewering besoek. Die stad is eindelik deur die Arabiere verower en toe deur die Ottomaanse Turke.

Verwysings
  1. Gauthier, Henri (1929). Dictionnaire des Noms Géographiques Contenus dans les Textes Hiéroglyphiques Vol. 6. p. 113.
  2. Wallis Budge, E. A. (1920). An Egyptian hieroglyphic dictionary: with an index of English words, king list and geological list with indexes, list of hieroglyphic characters, coptic and semitic alphabets, etc. Vol II. John Murray. p. 1064.
  3. Gauthier, Henri (1929). Dictionnaire des Noms Géographiques Contenus dans les Textes Hiéroglyphiques Vol. 6. p. 138.
  4. Wallis Budge, E. A. (1920). An Egyptian hieroglyphic dictionary: with an index of English words, king list and geological list with indexes, list of hieroglyphic characters, coptic and semitic alphabets, etc. Vol II. John Murray. p. 1065.
  5. Frederick Carl Eiselen (1907). Sidon: A Study in Oriental History, Volume 4. Columbia University Press. p. 12. ISBN 9780231928007.

Skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.