Seyfert-sterrestelsel

Seyfert-sterrestelsels is een van die twee grootste groepe aktiewe sterrestelsels; die ander groep is kwasars. Seyfert-stelsels het kwasaragtige kerns (baie helder bronne van elektromagnetiese straling wat buite hulle eie sterrestelsel voorkom) met 'n baie sterk oppervlakhelderheid waarvan die spektrums sterk, hoogs geïoniseerde emissielyne toon.[1] Anders as kwasars is hulle moedersterrestelsels duidelik waarneembaar.[2]

Die Circinus-sterrestelsel in die sterrebeeld Passer (Circinus) is 'n Seyfert-sterrestelsel, tipe II.

Sowat 10% van alle sterrestelsels is Seyfert-stelsels,[3] en hulle is van die voorwerpe wat die meeste in sterrekunde bestudeer word omdat hulle vermoedelik deur dieselfde verskynsels aangedryf word as wat in kwasars voorkom, hoewel hulle nader en minder helder as kwasars is.

Dié stelsels het 'n supermassiewe swartkolk in die middel wat omring word deur 'n akkresieskyf van invallende materiaal. Die akkresieskywe is vermoedelik die bron van die waargenome ultravioletstraling. Ultravioletemissie- en -absorpsielyne verskaf die beste verklaring vir die samestelling van die omringende materiaal.[4]

In sigbare lig lyk die meeste Seyfert-stelsels soos normale spiraalsterrestelsels, maar wanneer hulle in ander golflengtes ondersoek word, word dit duidelik die helderheid van hulle kern is net so intens as dié van hele sterrestelsels so groot soos die Melkweg.[5] Die stelsels is genoem na Carl Seyfert, wat dié klas stelsels in 1943 die eerste keer beskryf het.[6]

Verwysings
  1. Peterson, Bradley M. (1997). An Introduction to Active Galactic Nuclei. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-47911-0.
  2. Petrov, G. T., red. (2004). "Active Galaxy Nuclei". Bulgarian Academy of Sciences/Institute of Astronomy. Besoek op 9 Desember 2013.
  3. Maiolino, R.; Rieke, G. H. (1995). "Low-Luminosity and Obscured Seyfert Nuclei in Nearby Galaxies". The Astrophysical Journal. 454: 95–105. Bibcode:1995ApJ...454...95M. doi:10.1086/176468.
  4. Davidsen, Arthur F. (1993). "Far-Ultraviolet Astronomy on the Astro-1 Space Shuttle Mission". Science. 259 (5093): 327–334. Bibcode:1993Sci...259..327D. doi:10.1126/science.259.5093.327. PMID 17832344. S2CID 28201406. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Oktober 2013.
  5. Soper, D. E. "Seyfert Galaxies". University of Oregon. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Oktober 2013. Besoek op 11 Oktober 2013.
  6. Seyfert, Carl K. (1943). "Nuclear Emission in Spiral Nebulae". The Astrophysical Journal. 97: 28–40. Bibcode:1943ApJ....97...28S. doi:10.1086/144488.

Skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.