Seiwalvis

Die seiwalvis (Balaenoptera borealis) is 'n baardwalvis; die derde grootste vinwalvis na die blouwalvis en die rorkwal.[2] Seiwalvisse word in al die wêreld se oseane aangetref en verkies diep waters wat nie te ver van die kus is nie..[3] Hulle is geneigd om poolstreke, tropiese streke en gebiede wat semi-afgeslote is. Seiwalvisse migreer jaarliks van koel en subpoolstreke in die somer na matige en subtropiese waters in die winter. In meeste areas is die presiese migrasieroetes nie baie bekend nie.[4]

Seiwalvis
'n Seiwalvis vreet naby die wateroppervlak
Vergelyking in grootte met die gemiddelde mens
Wetenskaplike klassifikasie
Koninkryk:
Animalia
Filum:
Chordata
Klas:
Mammalia
Subklas:
Eutheria
Orde:
Cetacea
Suborde:
Mysticeti
Familie:
Balaenoptiidae
Genus:
Balaenoptera
Spesie:
B. borealis
Binomiale naam
Balaenoptera borealis
Lesson, 1828
Verspreiding van die seiwalvis

Die walvisse bereik 'n lengte van tot 20 m en kan tot 45 ton weeg.[4] Een seiwalvis vreet 'n gemiddelde 900 kg kos per dag, hoofsaaklik eenoogkrefies, planktonkrefies en ander soöplankton. [5] Seiwalvisse word onder die vinnigste van al die walvisagtiges gereken en kan 'n spoed van tot 50 km/h oor kort afstande bereik.[5] Die naam "seiwalvis" is van die Noorse woord vir pollak, 'n soort vis wat om en by dieselfde tyd as die seiwalvis langs die kus van Noorweë verskyn.[6]

As gevolg van grootskaalse kommersiële walvisvangs tussen die laat-negentiende en laat-twintigste eeue, waartydens meer as 238 000 individue gevang is,[7] is die seiwalvis tans 'n internasionaal beskermde spesie,[1] alhoewel beperkte walvisvangs steeds onder omstrede programme deur Ysland en Japan plaasvind.[8] Met die ingang van 2006 was die wêreldwye bevolking van die seiwalvis omtrent 54 000: ongeveer 'n vyfde van wat dit voor die aanvang van walvisvangs was.

Sien ook

Verwysings
  1. Reilly, S.B., Bannister, J.L., Best, P.B., Brown, M., Brownell Jr., R.L., Butterworth, D.S., Clapham, P.J., Cooke, J., Donovan, G.P., Urbán, J. & Zerbini, A.N. (2008)Balaenoptera borealis. Verkry op 7 Oktober 2008.
  2. S.L. Perry; DeMaster, D.P.; Silber, G.K. (1999). "Special Issue: The Great Whales: History and Status of Six Species Listed as Endangered Under the U.S. Endangered Species Act of 1973". Marine Fisheries Review. 61 (1): 52–58. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Julie 2011. Besoek op 14 Februarie 2009.
  3. Gambell, R. (1985). "Sei Whale Balaenoptera borealis Lesson, 1828". Handbook of Marine Mammals, Vol. 3. London: Academic Press. pp. 155–170. {{cite book}}: Onbekende parameter |editors= geïgnoreer (hulp)
  4. Reeves, R.; Silber, G.; Payne, M. (1998). Draft Recovery Plan for the Fin Whale Balaenoptera physalus and Sei Whale Balaenoptera borealis (PDF). Silver Spring, Maryland: National Marine Fisheries Service. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 3 Maart 2016. Besoek op 14 Februarie 2009.
  5. Shefferly, N. (1999). "Balaenoptera borealis" (in Engels). Animal Diversity Web. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Augustus 2014. Besoek op 4 November 2006.
  6. "Sei Whale & Bryde's Whale Balaenoptera borealis & Balaenoptera edeni" (in Engels). American Cetacean Society. 2004. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Desember 2019. Besoek op 8 November 2006. {{cite web}}: Onbekende parameter |month= geïgnoreer (hulp)
  7. Horwood, J. (1987). The sei whale: population biology, ecology, and management. Kent, England: Croom Helm Ltd. ISBN 0-7099-4786-0.
  8. WWF-International (2005-06-01). "Japanese Scientific Whaling: Irresponsible Science, Irresponsible Whaling". Persberig. http://www.panda.org/about_wwf/what_we_do/species/publications/index.cfm?uNewsID=13793. Besoek op 2006-11-10.

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.