Scott Joplin

Scott Joplin (24 November 18681 April 1917) was 'n Amerikaanse komponis en pianis. Hy is die "King of Ragtime" genoem,[1] en het meer as 40 "ragtime" stukke,[2] 'n "ragtime" ballet en twee operastukke gekomponeer. Een van sy mees geliefde stukke, die "Maple Leaf Rag", het die genre se eerste en mees gewilde treffer geword. Dit is later erken as dié essensiële "rag"stuk.[3] Joplin het "ragtime" beskou as 'n vorm van klassieke musiek wat bedoel was om in konsertsale gehoor te word, en het die uitvoering van ragtime in veral kroeë as sogenaamde "honky tonk" musiek verag.

Scott Joplin
Joplin in 1903
Gebore24 November 1868
Texarkana, Texas, Verenigde State, of Linden, Texas, Verenigde State (bestrede)
Sterf1 April 1917 (op 48)
BeroepKomponis, pianis, musiekonderwyser
Eggenoot
  • Belle Jones (trou 1899; egskeiding 1903)
  • Freddie Alexander (trou 1904; oorlede 1904)
  • Lottie Stokes (trou 1909)
Handtekening

Joplin het grootgeword in 'n musikale gesin van spoorwegarbeiders in Texarkana, Arkansas, en het sy eie musikale kennis ontwikkel met die hulp van plaaslike onderwysers. Terwyl hy in Texarkana was, het hy 'n kwartet vir stemme gestig en mandolien en kitaar geleer. Gedurende die laat 1880's het hy sy werk as spoorwegarbeider verlaat en deur die Amerikaanse Suide gereis as 'n rondreisende musikant. Hy is na Chicago vir die Wêreldtentoonstelling van 1893, wat gehelp het om teen 1897 van "ragtime" 'n nasionale gier te maak.

Joplin verhuis in 1894 na Sedalia, Missouri, en maak 'n bestaan as 'n klavieronderwyser. Daar het hy aan toekomstige ragtime-komponiste soos Arthur Marshall, Scott Hayden en Brun Campbell "ragtime" geleer. Hy het in 1895 musiek begin publiseer. Die publikasie van sy "Maple Leaf Rag" in 1899 het aan hom bekendheid besorg. Hierdie stuk het 'n diepgaande invloed op komponiste van "ragtime" gehad. Dit het ook vir Joplin 'n bestendige inkomste gebring. In 1901 het Joplin na St. Louis verhuis, waar hy voortgegaan het om te komponeer en te publiseer en gereeld opgetree het. In 1903 is die partituur van sy eerste opera, A Guest of Honor, gekonfiskeer —saam met sy besittings— vir nie-betaling van rekeninge (waarskynlik as gevolg daarvan dat hy beroof is). Dit word nou as verlore beskou.[4]

In 1907 het Joplin na New York verhuis om 'n vervaardiger vir 'n nuwe opera te vind. Hy het probeer om verder te gaan as die beperkings van die musikale vorm wat hom beroemd gemaak het, maar sonder veel geldelike sukses. Sy tweede opera, Treemonisha, is nooit volledig tydens sy lewe opgevoer nie. In 1916 het Joplin in demensie verval as gevolg van neurosifilis. In die middel van Januarie 1917 is hy opgeneem in 'n instituut vir kranksinniges, waar hy minder as drie maande later op die ouderdom van agt-en-veertig oorlede is. Joplin se dood het ook die einde van "ragtime" as 'n hoofstroommusiekgenre beteken; oor die volgende paar jaar het dit saam met ander style saamgesmelt in die musiekgenres "stride", jazz, en uiteindelik "swing".

Joplin se musiek is herontdek in die vroeë 1970's met die vrystelling van 'n opname waarvan miljoene eksemplare verkoop is; dit is opgeneem deur Joshua Rifkin.[5] Dit is gevolg deur die 1973-rolprent "The Sting" wat met 'n Oscar bekroon is. Verskeie van Joplin se komposisies word gebruik in die rolprent, met veral sy "The Entertainer" wat uitstaan. Treemonisha is uiteindelik in 1972 in volledige vorm opgevoer.

Keur uit werk

  • Antoinette (1906)
  • Augustan Club Waltz (1901)
  • Bethena (1905)
  • Binks' Waltz (1905)
  • A Breeze From Alabama (1902)
  • Cascades (1904)
  • The Chrysanthemum (1904) opgedra aan Freddie Alexander, Joplin se tweede vrou
  • Cleopha (1902)
  • Combination March (1896)
  • Country Club (1909)
  • The [Great] Crush Collision March (1896)
  • The Easy Winners (1901)
  • Elite Syncopations (1902)
  • The Entertainer (1902)
  • Eugenia (1906)
  • Euphonic Sounds (1909)
  • The Favourite (1904)
  • Felicity Rag (1911) saam met Scott Hayden
  • Fig Leaf Rag (1908)
  • Gladiolus Rag (1907)
  • Harmony Club Waltz (1896)
  • Heliotrope Bouquet (1907) saam met Louis Chauvin
  • I am thinking of my Pickanniny Days (1901) ná 'n teks deur Henry Jackson
  • Kismet Rag (1913) saam met Scott Hayden
  • Leola (1905)
  • Lily Queen (1907) saam met Arthur Marshall
  • Little Black Baby (1903) ná 'n teks deur Louis Armstrong Bristol
  • Magnetic Rag (1914)
  • Maple Leaf Rag (1899)
  • March Majestic (1902)
  • The Nonpareil (1907)
  • Original Rags (1899) gerangskik deur Chas. N. Daniels
  • Palm Leaf Rag (1903)
  • Paragon Rag (1909)
  • Peacherine Rag (1901)
  • A Picture of Her Face (1895)
  • Pine Apple Rag (1908)
  • Pleasant Moments (1909)
  • Please Say You Will (1895)
  • The Ragtime Dance (1902)
  • The Ragtime Dance (1906)
  • Reflection Rag (1917) postuum gepubliseer
  • The Rose-bud March (1905)
  • Rose Leaf Rag (1907)
  • Sarah Dear (1905) ná 'n teks deur Henry Jackson
  • School of Ragtime (1908)
  • Searchlight Rag (1907)
  • Silver Swan Rag (1971) postuum gepubliseer
  • Solace (1909)
  • Something Doing (1903) saam met Scott Hayden
  • Stoptime Rag (1910)
  • Scott Joplin's New Rag (1912)
  • The Strenuous Life (1902)
  • Sugar Cane (1908)
  • Sunflower Slow Drag (1901) saam met Scott Hayden
  • Swipsey (1900) saam met Arthur Marshall
  • The Sycamore (1904)
  • Treemonisha (1911)
  • Wall Street Rag (1909)
  • Weeping Willow (1903)
  • When Your Hair Is Like the Snow (1907) ná 'n teks deur "Owen Spendthrift"

Verwysings

  1. Berlin, Edward A. (1994). King of Ragtime: Scott Joplin and His Era. Oxford University Press. ISBN 0-19-510108-1.
  2. "Perfessor Bill Edwards - Scott Joplin Compositions (1895-1905)". 9 Desember 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Januarie 2013. Besoek op 17 Oktober 2023.
  3. Edwards (2008).
  4. Berlyn (2012).
  5. "Scott Joplin, the once forgotten 'King of Ragtime', has a tragic but hopeful story". Classic FM (in Engels). Besoek op 26 Julie 2023.

Bronne

Boeke

Webwerwe

Tydskrifte

  • Albrecht, Theodore (Fall 1979). "Julius Weiss: Scott Joplin's First Piano Teacher". College Music Symposium. 19 (2): 89–105. JSTOR 40374020.
  • Anon. (28 September 1974a). "Best Selling Classical LPs". Billboard. p. 61. Besoek op 29 Julie 2011.
  • Anon. (18 Mei 1974b). "Hot 100". Billboard. p. 64. Besoek op 5 Augustus 2011.
  • Rich, Alan (1979). "Music". New York. No. 24 Desember 1979. p. 81. Besoek op 5 Augustus 2011.

Verdere leesstof

Eksterne skakels

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.