Santa Croce, Florence

Die Santa Croce in Florence is 'n Franciskaanse kerk en een van die beste voorbeelde van Italiaanse Gotiese argitektuur. Bouwerk daaraan het in 1294 'n aanvang geneem. Dit is moontlik deur Arnolfo di Cambio ontwerp; en is in 1442 voltooi; met die uitsondering van die 19de eeuse fasade (wat ‘n voorbeeld van die Gotiese-hernuwings-beweging van die 19de eeu daarstel) en die kloktoring (campanile). Baie van die binnemure bevat meesterstukke van Toskaanse Gotiese- of proto-Renaissance skilderkuns: die fresko's van die Bardi – en Peruzzi-kapelle is deur Giotto geskilder; die Baroncelli-kapel beskik oor fresko's deur Taddeo Gaddi en ‘n poliptiek deur Agnolo Gaddi, wat ook die freskos geskilder het in die Castellani-kapel.

Basilica di Santa Croce

Daar is ook voorbeelde van beeldhouwerke deur sulke meesters van die vroeë Renaissance-kuns soos Bernardo Rossellino, Donatello, Mino da Fiesole, Andrea della Robbia, en Benedetto da Maiano. Verskeie bekende Italianers soos ondermeer Leon Battista Alberti, Michelangelo, Vittorio Alfieri, Leonardo Bruni, Gioachino Rossini, en Galileo is begrawe in die kerk. Een van die beste voorbeelde van vroeë-Renaissance argitektuur is die Pazzi-kapel deur Brunelleschi, wat geleë is in die 14de eeuse suilegang aangrensend tot die basiliek.[1]

Kuns
Die altaar en kruis
'n Hek in die tuine, met die afkorting "OPA" wat staan vir ora pro animis ("bid vir die siele")

Kunstenaars wie se werk in die kerk teenwoordig is, sluit in:

  • Benedetto da Maiano (preekstoel; deure na die Cappella dei Pazzi, met sy broer Giuliano)
  • Antonio Canova (Alfieri se monument)
  • Cimabue (Kruisiging, beskadig deur die 1966 vloed. Word nou in die eetsaal gehuisves)
  • Andrea della Robbia (altaarstuk in Cappella Medici)
  • Luca della Robbia (versiering van die Cappella dei Pazzi)
  • Desiderio da Settignano (Marsuppini se graftombe, fries in die Cappella dei Pazzi)
  • Donatello (reliëf van die Aankondiging op die suidelike muur; kruis in die linkerkant van die Cappella Bardi; Sint Louis van Toulouse in die eetsaal, oorspronklik gemaak vir die Orsanmichele)
  • Agnolo Gaddi (fresko's in Castellani-kapel en kansel; loodglas in kansel)
  • Taddeo Gaddi (fresko's in die Baroncelli-kapel; Kruisiging in die sakristie; Laaste Maaltyd in die eetsaal, word beskou as sy beste werk)
  • Giotto (fresko's in Cappella Peruzzi en regterkant van die Cappella Bardi; moontlik Kroning van die Maagd, altaarstuk in die Baroncelli-kapel, ook toegeskryf aan Taddeo Gaddi)
  • Giovanni da Milano (fresko's in die Cappella Rinuccini) met Tonele van die Lewe van die maagd en Maria Magdalena
  • Maso di Banco (fresko's in Cappella Bardi di Vernio) wat Tonele vanuit die Lewe van Sint Sylvester tentoonstel (1335–1338).
  • Henry Moore (standbeeld van 'n kryger in die Primo Chiostro)
  • Andrea Orcagna (fresko's het grotendeels tydens Vasari se restourasie verdwyn, maar sommige fragmente daarvan is steeds in die eetsaal te sien)
  • Antonio Rossellino (reliëf van die Madonna del Latte (1478) in die suidelike loopgang)
  • Bernardo Rossellino (Bruni se graftombe)
  • Santi di Tito (Maaltyd by Emmaus en Opstanding, altaarstukke in die noordelike loopgang)
  • Vasari (Michelangelo se graftombe) met beeldhouwerk deur Valerio Cioli, Iovanni Bandini, en Battista Lorenzi. Weg na Calvaria geskilder deur Vasari.[2]
  • Domenico Veneziano (Die heiliges Johannes en Franciskus, in die eetsaal)

Daar was eens 'n poliptiek deur Lorenzo di Niccolò in die kerk se Medici-kapel gewees; die panele van die werk is egter nou verdeel tussen die Florentynse Galerye en die Bagatti Valsecchi Museum in Milaan, terwyl die Novisiaat Altaarstuk deur Filippo Lippi en 'n predella deur Pesellino vir die kerk se Novisiaat-kapel geskilder was.

Giotto se Afsterwe van die heilige Franciskus (vroeë 1320's), met restourasie verwyder

Die Bardi-kapel bevat Giotto se Afsterwe van Sint Franciskus; te wete 'n werk wat gerestoureer was in die 19de eeu; hierdie restourasie was later verwyder ten einde die areas wat as definitiewe gedeeltes van Giotto se werk geïdentifiseer is te kan bestudeer, welke veroorsaak het dat gedeeltes van die skildery uitgewis is.[3]

Grafmonumente

Die Basiliek het gewild geraak onder Florentyne as 'n plek van aanbidding en beskerming, en dit het gebruiklik geword vir geëerde Florentyne om daar begrawe of herdenk te word. Sommige van die teraardebestellings het in kapelle plaasgevind wat deur vermoënde families besit word, soos die Bardi en Peruzzi. Met verloop van tyd was spasie ook geskep vir noemenswaardige Italianers van elders. Daar was vir meer as 500 jare monumente in die kerk opgerig, insluitende monumente gewy aan:

  • Leon Battista Alberti (15de eeuse argitek en artistieke teoretikus)
  • Giovan Vincenzo Alberti (Florentynse senator en minister tot die eerste twee Groot hertogte van Lotharinge)
  • Vittorio Alfieri (18de eeuse digter en dramaturg)
  • Eugenio Barsanti (mede-uitvinder van die binnebrandenjin)
  • Lorenzo Bartolini (19de eeuse beeldhouer)
  • Julie Clary, vrou van Joseph Bonaparte, en hul dogter Charlotte Napoléone Bonaparte
  • Leonardo da Vinci (gedenkplaat, begrawe in Château d'Amboise in Frankryk)
  • Leonardo Bruni (15de eeuse kanselier van die Republiek, geleerde en geskiedkundige)
  • Dante (begrawe in Ravenna)
  • Ugo Foscolo (19de eeuse digter)
  • Galileo Galilei
  • Giovanni Gentile (20ste eeuse filosoof)
  • Lorenzo Ghiberti (kunstenaar en bronswerker)
  • Niccolò Machiavelli deur Innocenzo Spinazzi
  • Carlo Marsuppini (15de eeuse kanselier van die Republiek van Florence)
  • Michelangelo Buonarroti
  • Raffaello Morghen (19de eeuse graveur)
  • Gioachino Rossini deur Giuseppe Cassioli
  • Prinses Louise van Stolberg-Gedern (vrou van Charles Edward Stuart)
  • Guglielmo Marconi (begrawe in sy geboorteplek deur Sasso Marconi, naby Bologna)
  • Enrico Fermi (kernfisikus, begrawe in Chicago, Illinois)
  • Machiavelli se graftombe
    Machiavelli se graftombe
  • Galileo se graftombe
    Galileo se graftombe

In literatuur

Verwysings
  1. "Santa Croce." Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Ultimate Reference Suite. Chicago: Encyclopædia Britannica, 2012.
  2. Borsook, Eve (1991). Vincent Cronin (red.). The Companion Guide to Florence, 5th Edition. HarperCollins; New York. pp. 100–104.
  3. De la Croix, Horst; Tansey, Richard G.; Kirkpatrick, Diane (1991). Gardner's Art Through the Ages (9th uitg.). Thomson/Wadsworth. pp. 572–73. ISBN 0-15-503769-2.

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.