Saiph

Saiph, ook bekend as onder meer Kappa Orionis, is die sesde helderste ster in die sterrebeeld Jagter (Orion) en een van die vier sterre wat die Jagter se hoofvierhoek vorm. Iemand in die Suidelike Halfrond wat noord kyk, sal dit regs bo sien, en iemand in die Noordelike Halfrond wat suid kyk links onder. Metings van sy parallaks dui daarop dit is sowat 650 ligjare (198 parsek) van die Son af, omtrent dieselfde as Betelgeuse.[2] Hoewel dit ’n warmer ster is, is dit kleiner en dowwer as Rigel, met ’n skynbare magnitude van 2,1.[3] Die ster se helderheid wissel effens, met sowat 0,04 magnitudes.[7]

Saiph
Die ligging van Saiph (in die rooi sirkel).
Die ligging van Saiph (in die rooi sirkel).
SterrebeeldJagter
SpektraaltipeB0,5 Ia[1]
SoortSuperreus
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming05h 47m 45.38884s[2]
Deklinasie-09° 40′ 10.5777″[2]
Skynmagnitude (m)2,09[3]
Absolute magnitude (M)-6,1[4]
B-V-kleurindeks -0,18[3]
U-B-kleurindeks -1,02[3]
Besonderhede
Massa (M☉)15,50 ± 1,25[5]
Radius (R☉)22,2[4]
Ligsterkte (L☉)56 881[5]
Ouderdom (jaar)11,1 ± 0,5 miljoen[6]
Temperatuur (K)26 500[4]
Rotasiespoed (km/s)83[4]
Eienskappe
VeranderlikheidVermoedelik[7]
Ander name
κ Orionis, 53 Orionis, 141 G. Orionis, BD–09 1235, FK5 220, HD 38771, HIP 27366, HR 2004, SAO 132542.[8]
Portaal  Portaalicoon   Sterrekunde

Eienskappe

Saiph het ’n sterreklassifikasie van B0,5 Ia. Die helderheidsklas "Ia" verteenwoordig ’n helder superreus wat die waterstof in sy kern opgebruik het en wegbeweeg het van die hoofreeks. Saiph het ’n sterk sterwind en verloor massa teen ’n tempo van 9 × 10-7 keer die massa van die Son per jaar, of een sonmassa elke 1,1 miljoen jaar.[4] Groot sterre soos Saiph (en baie ander in die Jagter) sal eindelik as ’n supernova ontplof.[9]

Verwysings
  1. Morgan, W. W.; Keenan, P. C. (1973). "Spectral Classification". Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 11: 29. Bibcode:1973ARA&A..11...29M. doi:10.1146/annurev.aa.11.090173.000333.
  2. van Leeuwen, F. (November 2007), "Validation of the new Hipparcos reduction", Astronomy and Astrophysics 474 (2): 653–664, doi:10.1051/0004-6361:20078357, Bibcode: 2007A&A...474..653V
  3. Crawford, D. L.; Barnes, J. V.; Golson, J. C. (1971), "Four-color, H-beta, and UBV photometry for bright B-type stars in the northern hemisphere", The Astronomical Journal 76: 1058, doi:10.1086/111220, Bibcode: 1971AJ.....76.1058C
  4. Crowther, P. A.; Lennon, D. J.; Walborn, N. R. (January 2006), "Physical parameters and wind properties of galactic early B supergiants", Astronomy and Astrophysics 446 (1): 279–293, doi:10.1051/0004-6361:20053685, Bibcode: 2006A&A...446..279C
  5. Hohle, M. M.; Neuhäuser, R.; Schutz, B. F. (April 2010), "Masses and luminosities of O- and B-type stars and red supergiants", Astronomische Nachrichten 331 (4): 349, doi:10.1002/asna.200911355, Bibcode: 2010AN....331..349H
  6. Tetzlaff, N.; Neuhäuser, R.; Hohle, M. M. (January 2011), "A catalogue of young runaway Hipparcos stars within 3 kpc from the Sun", Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 410 (1): 190–200, doi:10.1111/j.1365-2966.2010.17434.x, Bibcode: 2011MNRAS.410..190T
  7. Lefèvre, L. et al. (November 2009), "A systematic study of variability among OB-stars based on HIPPARCOS photometry", Astronomy and Astrophysics 507 (2): 11411201, doi:10.1051/0004-6361/200912304, Bibcode: 2009A&A...507.1141L
  8. "SAIPH -- Variable Star", SIMBAD (Centre de Données astronomiques de Strasbourg), http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id?Ident=Kappa+Orionis, besoek op 2012-01-12
  9. Kaler, James B., "SAIPH (Kappa Orionis)", Stars (University of Illinois), http://stars.astro.illinois.edu/sow/saiph.html, besoek op 2012-01-27

Eksterne skakels

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.