SN 1604

SN 1604 was 'n supernova (ontploffende ster) wat in die jaar 1604 gesien is. Dit is in die Slangdraer-konstellasie (Ophiuchus) waargeneem. SN 1604 word soms Kepler se supernova of Kepler se ster genoem, aangesien die Duitser Johannes Kepler dit bestudeer het. Dit was die laaste supernova in ons melkweg wat met die blote oog waargeneem kon word.[3]

Johannes Kepler se oorspronklike tekening met die ligging van stella nova (nuwe ster), gemerk met N (8 blokkies van bo, 4 van links)
SN 1604
Saamgestelde beeld van die oorblyfsels van Kepler se ster.
Saamgestelde beeld van die oorblyfsels van Kepler se ster.
Soort supernova Tipe Ia[1][2]
Sterrestelsel Melkweg
Sterrebeeld Slangdraer
Waarnemingsdata (Epog J2000) 
Regte klimming 17h 30m 42s
Deklinasie -21° 29′
Gal. koördinate G4.5+6.8
Afstand (ligjaar) 20 000
Ontdek 9 Oktober 1604
Eienskappe
Voorlopertipe Witdwerg-rooireus-dubbelster
Notas
Laaste waargenome supernova in die Melkweg; was 18 maande lank met die blote oog sigbaar.
Portaal  Portaalicoon   Sterrekunde

Die oggend van 11 Oktober 1604 bring Brunowski, een van Johannes Kepler se assistente, die nuus dat hy die vorige aand 'n nuwe ster gesien het. Kepler wou niks hiervan weet nie. Die hemel het 'n week lank bewolk gebly, terwyl hy in sy ongeloof volhard het. Tycho Brahe het in 1572 ook 'n nuwe ster waargeneem, maar die "volmaaktheid" van die hemel (die heersende denke van die tyd) was vir Kepler bewys genoeg dat dit nie moontlik kon wees nie.

SN 1604 was 'n tipe Ia-supernova wat nie verder nie as 6 kiloparsek of ongeveer 20 000 ligjare van die Aarde af voorgekom het. Dit was met die blote oog sigbaar en was helderder as enige ander ster in die nagruim. Op sy helderste het dit 'n skynbare magnitude van −2,5 gehad. Vir meer as drie weke was dit selfs gedurende die dag sigbaar.

SN 1604 is later na Kepler vernoem, al was hy nie die eerste waarnemer daarvan nie, maar as gevolg van sy boek oor die onderwerp, De Stella Nova in Pede Serpentarii ("Die nuwe ster in die Slangdraer se voet", Praag 1606). Die supernova is ook in Sjinese en Koreaanse bronne vermeld.[4]

Die oorblyfsels van hierdie supernova word vandag nog intensief deur sterrekundiges bestudeer om supernovas beter te verstaan.

Verdere naleeswerk
  • Blair, William P.; Long, Knox S.; Vancura, Olaf (1991). "A detailed optical study of Kepler's supernova remnant". Astrophysical Journal. 366: 484–494. Bibcode:1991ApJ...366..484B. doi:10.1086/169583.
  • Sule, A.; et al. (2011). "Indian Record for Kepler's Supernova: Evidence from Kashmir Valley". Astronomische Nachrichten. 332 (6): 655–657. Bibcode:2011AN....332..655S. doi:10.1002/asna.201011555.

Verwysings
  1. "Chandra X-Ray Observatory". Kepler's Supernova Remnant: A Star's Death Comes to Life (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Februarie 2020. Besoek op 16 Januarie 2006.
  2. Reynolds, S. P.; Borkowski, K. J.; Hwang, U.; Hughes, J. P.; Badenes, C.; Laming, J. M.; Blondin, J. M. (2 Oktober 2007). "A Deep Chandra Observation of Kepler's Supernova Remnant: A Type Ia Event with Circumstellar Interaction". The Astrophysical Journal. 668 (2): L135–L138. arXiv:0708.3858. Bibcode:2007ApJ...668L.135R. doi:10.1086/522830.
  3. Supernova Restanten, Rijksuniversiteit Groningen, Kapteyn Instituut
  4. Stephenson, F. Richard & Green, David A., Historical Supernovae and their Remnants, Oxford, Clarendon Press, 2002, pp. 60-71.

Eksterne skakels

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.