Søren Georg Abel

Søren Georg Abel is in Mo, Telemark in Noorweë tot Hans Mathias Abel (1738–1803) en Elisabeth Knuth Normann (1737–1817) gebore.[1] In 1800 trou hy met Anne Marie Simonsen. Hul tweede oudste seun was Niels Henrik Abel,[1] die wêreldberoemde wiskundige. Søren Georg Abel was ook die grootoupa van die politikus Hans Prydz (1868–1957).[2]

Søren Georg Abel begin in 1788 Lutherse teologie studeer, en gradueer in 172 as Cand.theol. In 1974 word hy as kapelaan onder sy vader aangestel, wat die vikaris in die gemeente Gierestad og Wegaardsheien (hedendaags Gjerstad og Vegårshei) was. Aangesien Abel bande met Peder Hansen, biskop van Agder onderhou het, het laasgenoemde in 1798 voorgestel dat Abel as vikaris in Bygland aangestel word. Hierdie voorstel het nooit gematerialiseer nie, maar Abel is in die volgende jaar as vikaris in Findøe (vandag Finnøy) aangestel. Abel het hierdie posisie as 'n stygblok gesien, en het dus in 1801 onsuksesvol aansoek om vikaarskap in Sigdal, Holle en Aas (vandag Sigdaal, Holla en Ås) gedoen.[3] Hy bly toe agter in Findøe, en Niels Henrik Abel word in 1802 daar gebore.[1]

In 1803 sterf sy vader, die vikaris. Abel doen gevolglik aansoek tot die vakante vikaarskap in Gierestad. Hy is as gevolg van 'n getuigskrif van biskop Hansen en graafskapsgoewerneur Koren aangestel. Hy het later om tien ander vikaarskappe aansoek gedoen, maar is nie aangestel nie en het in Gierestad gebly.[3]

In 1806 publiseer hy Religions-spørgsmaal med Svar, indrettede efter de unges Fatte-evne, 'n bekende verduideliking van Luther se Klein Kategisme.[4]

In 1814 word hy tot die eerste sessie van die Noorse Parlement, die Storting, verkies, waar hy die plaaslike konstituënt Nedenæs Amt (vandag Aust-Agder) verteenwoordig het. Hy is nie in 1815 herverkies nie, maar het in 1818 teruggekeer om sy laaste termyn uit te voer.[5]

Hy sterf in 1820.