Rugsakstap

Rugsakstap is die buite-ontspanning met die dra van 'n rugsak op 'n mens se rug, terwyl daar meer as 'n dag lank gestap word. Dit is dikwels, maar nie altyd nie, 'n uitgebreide reis,[1] en kan ook kampeer in die buitelug behels. Noodsaaklikhede sluit kos, water, beddegoed, skuiling, warm klere, en 'n stoof of kookstel in. Massa is natuurlik die sleuteloorweging. Staptogte duur vir ten minste een nag en kan vir weke of maande voortgaan, soms ondersteun deur beplande herbevoorradingspunte of -aflaaie.

Rugsakstap in die Grand Teton Nasionale Park, Wyoming.
'n Stapekspedisie in die Beskid Niski-berge, in die Poolse deel van die Karpate.

In Noord-Amerika word tentkampeer algemeen aangetref, terwyl eenvoudige skuilings en berghutte in Europa skaars is. In Nieu-Seeland is "tramping" 'n ekwivalente term waar ookal oornaghutte gereeld gebruik word.[2] Heuwelstap is die ekwivalent in Brittanje, alhoewel stappers van alle vorme van akkommodasie gebruik maak, benewens om te kampeer. Rugsakstappers gebruik eenvoudige hutte in Suid-Afrika.[3] Soortgelyke terme wat in ander lande gebruik word is trekking en bushwalking.

In teenstelling is rugsaktoerisme 'n metode van reis en 'n ander aktiwiteit, wat hoofsaaklik gebruik maak van openbare vervoer gedurende 'n reis wat etlike maande kan duur.

Die Pocosin-hut op die Appalacheroete in die Shenandoah Nasionale Park.

Natuurbewustheid

'n Gesoute rugsakstapper verminder sy impak op die omgewing, met inbegrip van: om op gevestigde roetes te bly, om nie plantegroei te versteur nie, en die wegneem van vullis uit die natuurgebied. Die "Laat Geen Spoor-beweging" se etos is: "Laat niks agter nie, behalwe jou voetspore. Neem niks saam nie, behalwe foto's. Maak niks dood nie, slegs tyd. Hou niks oor, behalwe die herinneringe".[4]

Stappers moet altyd voorbereid wees op onvoorsiene probleme, hetsy ongelukke plaasvind word of nie. Dit sluit in slegte weer, moeilike terrein, waterkruisings, hoogtes, gevaarlike diere, dehidrasie, hitte-uitputting, hipotermie, hoogtesiekte, moegheid, besering, die aansteek van siektes deur water, en angs. Die afgesonderdheid van meeste staproetes kan enige ongeluk vererger. Oorlewingsuitrusting en die vaardighede om dit te gebruik is uiters belangrik.

Oornagplek

Stapkampe is gewoonlik meer basies as kampeerplekke waar toerusting per motor of boot aangery word. In gebiede met swaar stapverkeer, het 'n instapkampterrein moontlik 'n vuurring (waar toelaatbaar), 'n kleinhuisie, 'n kennisgewingbord met 'n kaart en inligting oor die roete en die gebied. Baie instapkampe bestaan slegs uit gelykgemaakte grond, sonder onderbos. In die afgeleë woestyngebiede moet stappers maar hul eie werf kies. Gevestigde kampe is redelik skaars en die etos bly steeds "laat geen spoor agter nie".

'n Rugstappper se moderne liggewigtent naby Mount Anne in 'n Tasmaanse woestyngebied

Toerusting
Varsity Scouts van die Boy Scouts van Amerika laai toerusting en berei hul rugsakke voor.

Rugsakstap begin met 'n geskikte rugsak, behoorlik in beide grootte en passing. Volgende is klere en skoene wat geskik is vir die verwagte toestande. Die derde is 'n voldoende hoeveelheid voedsel. Die vierde is 'n slaapsak (en miskien 'n skuimmatjie). Die vyfde is 'n goeie hoeveelheid oorlewingstoerusting, wat geskik is vir die beplande reis en vaardigheidsvlak van die stapper. Verdere toerusting is opsioneel, bv. 'n kamera.

Behoorlike hidrasie is van kritieke belang vir 'n suksesvolle staptog. Afhangende van omstandighede - wat insluit weer, terrein, vrag, en die stapper se ouderdom en fiksheid - is 'n stapper se behoefte ongeveer 2 tot 8 liter, of selfs meer, per dag. Teen 1 kilogram (2,2 lb) per liter[5] is water besonder swaar. Dit is onmoontlik om meer as 'n paar dae se voorraad saam te dra. Dus moet vooraf voorsiening vir voldoende water op 'n rugsakstap gemaak word, al is dit net om te weet of daar drinkbare bronne soos poele of strome op die roete is, of deur middel van filtrering of suiwering van besmette watervoorrade wat teëgekom sal word.

Selfs in die skynbaar mees ongerepte gebiede benodig water behandeling voor verbruik om die stapper te beskerm teen siektes wat deur bakterieë en protosoë veroorsaak mag word. Die gewone behandelingsmetodes sluit in:

  • Kook op 'n vuur, stoof, of 'n ander bron van hitte
  • Behandeling met chemikalieë soos chloor of jodium
  • Filtrering (dikwels gebruik in samewerking met chemiese behandelings)
  • Behandeling met ultravioletlig

Water kan in toepaslike bottels of opvoubare plastiekblase geberg word. Hidrasiepakke word toenemend gewild.

Verwysings
  1. "Travel or hike carrying one's belongings in a backpack: [e.g.] a week's backpacking in the Pyrenees, [or] he has backpacked around the world" (New Oxford American Dictionary).
  2. H. W. Orsman, The Dictionary of New Zealand English.
  3. "Trail Development" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Oktober 2019. Besoek op 12 Maart 2017.
  4. "Protect Environment" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Mei 2019.
  5. "SG van water" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 November 2019. Besoek op 12 Maart 2017.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.