Republikeinse Party (Verenigde State)

Nast se spotprent van 1874 met die eerste noemenswaardige voorkoms van die Republikeinse olifant[6]

Amerikaanse burgers volgens affiliasie met Onafhanklike, Demokrate of Republikeine

Die olifant, nieamptelike kenteken van die Republikeinse Party

Kaart van goewerneurs van Amerikaanse deelstate volgens hul lidmaatskap:

   Demokrate

   Demokrate/Partido Popular Democrático (Puerto Rico)

   Republikeine

   Onafhanklike

Die Republikeinse Party was oorspronklik die liberale van die twee groot partye, terwyl die Demokratiese Party die konserwatiewe party was. Die Republikeinse Party is op 20 Maart 1854 as liberale antislawernyparty gestig en het in 1860 met Abraham Lincoln hul eerste president opgestel wat tot die Amerikaanse Burgeroorlog en die stigting van die Gekonfedereerde State van Amerika gelei het. Op 1 Januarie 1863 is deur die Emansipasie-Proklamasie wat deur die Noordelike Verenigde State aanvaar is, die slawerny in die Suidelike Verenigde State afgeskaf en in 1865, na die einde van die Amerikaanse Burgeroorlog en Abraham Lincoln se herverkiesing, in die hele Verenigde State. Ná die sluipmoord op Abraham Lincoln het in 1865 die Demokraat en adjunkpresident Andrew Johnson president geword. Vir die volgende vyf dekades kon die Republikeinse presidentskapskandidate weens hul beleid vir swart burgerregte in die suidelike deelstate nie een verkiesing wen nie, terwyl net Republikeinse kandidate die volgende presidentsverkiesings − met die uitsondering van die Demokraat Grover Cleveland wie in 1885 en 1893 vir vier jaar elk verkies is − kon wen.

Vanaf 1896, met William McKinley se verkiesing, wie in 1901 vermoor is en deur Theodore Roosevelt opgevolg is, was die politiese beleid van die Republikeinse Party veral deur Progressiwisme gekenmerk. Maar in 1912 het onder William Howard Taft die Progressiewe vleuel, gelei deur Theodore Roosevelt, afgestig en hul eie party gestig, terwyl die konserwatiewe vleuel William Howard Taft by die volgende verkiesing ondersteun het. As gevolg daarvan is die Demokraat Woodrow Wilson tot president verkies. Vir die verkiesing van 1916 het Theodore Roosevelt afstand gedoen van 'n eie kandidatuur en die Republikeinse Charles Evans Hughes ondersteun.

Onder die drie volgende Republikeinse presidente Warren G. Harding, Calvin Coolidge en Herbert Hoover het die Verenigde State 'n groot ekonomiese opswaai beleef. Al drie presidente het op 'n konserwatiewe beleid gefokus en 'n streng ekonomiese liberalisme gevolg. Maar na die uitbreek van die Groot Depressie in 1929 kon die Republikeinse kandidate die volgende verkiesings nie wen nie en het vir die naaste 20 jaar in die opposisie gebly.

Nadat die Demokratiese Party se konserwatiewe vleuel as gevolg van die Demokrate se toenemende belangstelling in swart burgerregte dié party in 1948 verlaat en by die Republikeine aangesluit het, het die Demokrate verder na links geskuif en die Republikeine het meer en meer konserwatief geword. Hierdie ideologiese uitruiling kan veral sedert die verkiesings van 1964 gesien word. Terwyl die Demokratiese Party tot dusver veral deur kiesers in die Suidelike Verenigde State gekies is en die Republikeinse Party in die noorde, ooste en weste, het die Republikeine die dominante party van die Suidstate geword en word sedertdien veral deur wit konserwatiewes gekies.

In 1968 is die Republikeine se kandidaat, Richard Nixon, tot president verkies en het die Viëtnamoorlog van sy Demokratiese voorganger, Lyndon B. Johnson, "geërf". Tydens sy ampstermyn is dié oorlog ná die neutrale lande Kambodja en Laos uitgebrei, maar sowat 550 000 Amerikaanse soldate is uit Suidoos-Asië onttrek. In 1973 het die Amerikaanse bondgenoot Suid-Viëtnam aan die noorde oorgegee en is tot Viëtnam verenig. Teenoor die Verenigde State se vyande tydens die Koue Oorlog, die Sowjetunie en die Volksrepubliek China het Nixon 'n beleid van ontspanning gevolg en die eerste president geword, wat 'n staatsbesoek aan albei lande gelewer het. As gevolg van die Watergate-skandaal het Richard Nixon op 8 Augustus 1974 van sy amp bedank en sodoende die eerste Amerikaanse president geword, wat afgedank het. Sy adjunkpresident Gerald Ford het hom opgevolg.

Ronald Reagan het die ontspanningspolitiek van sy voorgangers laat vaar en 'n moontlike uitbreiding van die Kommunisme teengestaan. Byvoorbeeld is die Mudjahedin in Afghanistan ná die Sowjetse inval met Amerikaanse wapens versorg en ontwikkelingslande ondersteun, wat hulself vir die stryd teen Kommunisme beywer het. Nadat Ronald Reagan nie vir 'n derde ampstermyn verkies kon word nie, het hy die verkiesing van sy adjunkpresident George H.W. Bush voorgestel.

Tydens George H.W. Bush se ampstermyn is Duitsland herenig, die Sowjetunie is ontbind en die bloedige verbrokkeling van Joego-Slawië het begin. Nadat Irak op 1 Augustus 1990 Koeweit binnegeval en geannekseer het, het onder leiding van die Verenigde State die Golfoorlog begin, waarna die Irakse weermag uit Koeweit onttrek het.

Agt jaar ná sy pa het George W. Bush in 2001 president geword, wie se ampstermyn deur die Aanvalle op 11 September 2001 en die daaropvolgende sogenaamde "Oorlog teen Terrorisme" gekenmerk is. Net een maand later is onder leiding van die Verenigde State die Afghaanse Oorlog teen die Taliban onder Osama bin Laden begin, waartydens Afghanistan deur onder andere Duitsland, die Verenigde Koninkryk en die Verenigde State beset en Hamid Karzai as president aangestel is. Reeds een en 'n half jaar later is die Irakse Oorlog teen Saddam Hoesein begin, wat met die Irak se vermeende besit van wapens van massavernietiging geregverdig is. Albei oorloë het tot grootskaalse burgeroorloë tussen weerstandsgroepe en besettingstroepe asook verskeie bevolkingsgroepe gelei. Saddam Hoesein is op 30 Desember 2006 in Bagdad opgehang en Osama bin Laden is op 2 Mei 2011 in Abbottabad, Pakistan, tereggestel.

Tot vandag het die Republikeinse Party 19 presidente gestel.

Wikimedia Commons bevat media in verband met Republican Party (United States).

• (en) Amptelike webwerf
• (en) Republicans Abroad
• (en) Die Republikeine se Senaat-konferensie
• (en) Die Republikeine se Huis van Verteenwoordigers-konferensie