Rekenaarprogram
Die terme rekenaarprogram, sagtewareprogram, of slegs program word gebruik om te verwys na beide 'n uitvoerbare program of die stel bronkode wat saamgestel word om 'n uitvoerbare program te skep.
Die uitvoerbare program word dan deur die rekenaar uitgevoer om die betrokke taak te realiseer.
Programmering
Rekenaarprogrammering is die proses waardeur bronkode geskep of bewerk word. Verskeie tegnieke word gebruik om die bronkode daar te stel en die bronkode kan ook in verskeie vorms voorgestel word. Tipies behels die skep or redigering van die bronkode, analise van die probleem, die skep van spesifikasies, implementering van die spesifikasies, gevolg deur die toets van die resultaat. Indien die resultaat nie na wense is nie, word die proses herhaal om die bronkode sodoende te verfyn.
Namate die kompleksiteit van die verlange toepassing toeneem, neem die daarstel van benodigde stelsel, dus die programmeertyd, ook toe. Daar word dikwels na hierdie lang proses dan verwys as sagtewareontwikkeling.
'n Persoon wat hom of haar toespits op sagtewareontwikkeling word 'n programmeerder of sagtewareontwikkelaar genoem.
Rekenaartale
Die sentraleverwerkingseenheid (SVE) van 'n rekenaar kan slegs instruksies uitvoer wat die spesifieke SVE verstaan. Dit behels tipies 'n nommer wat 'n instruksie voorstel. So indien die verwerker, hipoteties gesproke, die nommer 132 teëkom dan weet die rekenaar hy moet 'n kort klankie uit die rekenaar se luidspreker laat. Dit is nie verskriklik gebruikersvriendelik om op so 'n manier met 'n rekenaar te kommunikeer nie. Dit is ook moeilik.
Hierdie beslommernis het aanleiding gegee tot die volgende generasie van interaksie tussen die mens en die rekenaar. Dus die tweede generasie tale. Hierdie taal word saamsteltaal genoem. In pleks daarvan om nou die nommers te onthou kon die programeerder nou werk met kort simbole. 'n Voorbeeld is iets soos JMP wat die nommer voorstel wat die verwerker die instruksie gee om na 'n ander punt in die program te spring (jump soos dit in Engels sal wees). Hoewel mens nou nie verder die nommer hoef te onthou nie, is dit moeilik om in so 'n program die struktuur te volg.
Om hierdie probleme aan te spreek het die ontstaan van die volgende generasie tale genoodsaak. Hierdie tale, dus die derde generasie tale, het dit aansienlik makliker gemaak om die instruksies oor te dra aan die rekenaar. Voorbeelde van die vroegste derde generasie tale is C, Ada, Smalltak, COBOL, en BASIC. Meer moderne (tussen die jaar 2000 en 2008) is Visual Basic.NET en C# (wat in Engels 'see-sharp' uitgespreek word).
Die stoor en uitvoer van 'n program
Dit is slegs moontlik vir die sentraleverwerkingeenheid van 'n rekenaar om 'n program uit te voer wanneer die betrokke program gelaai is in die ewetoeganklike geheue (ETG) van die rekenaar.
Voordat die program dus in die ETG gelaai kan word, moet die program beskikbaar wees op 'n niegeheuemedium. Dit word merendeels op die rekenaar se hardeskyf gestoor van waar dit dan gelaai word. Dit kan ook op 'n eksterne hardeskyf, disket, of geheuestafie gestoor word.
Sodra die program dus gelaai is in die geheue, het die sentraleverwerkingeenheid direk toegang tot die instruksies wat uitgevoer moet word. Die sentraleverwerkingeenheid voer dan die program uit, die een instruksie na die ander, tot die program voltooi of daar 'n fout ontstaan, hetsy 'n sagteware fout of 'n hardeware fout.
'n Program wat besig is om uit te voer word 'n proses genoem.
Bronne
- John von Neumann: First Draft of a Report on the EDVAC. (PDF; 0,4 MB) 1945
- Martín Abadi, Takayasu Itō: Theoretical Aspects of Computer Software. 1997
- Masami Hagiya, John C. Mitchell: Theoretical Aspects of Computer Software. 1994
