Ramesseum

Ramses II het baie geboue verander, oorgeneem en nuut gebou – en die manjifiekste een sou, volgens die koninklike begrafnispraktyke van die Nuwe Ryk, sy eie dodetempel wees: 'n plek van aanbdidding wat opgedra is aan die farao, god op aarde, waar sy nagedagtenis ná sy dood sou voortlewe. Rekords wat bewaar gebly het, dui aan bouwerk aan die projek het kort ná die begin van sy bewind 'n aanvang geneem en 20 jaar lank geduur.

Die ontwerp van Ramses se dodetempel voldoen aan die standaarde van die tempelargitektuur van die Nuwe Ryk. Dit lê noordwes en suidoos en bevat twee spantorings van steen (poorte van sowat 60 m breed), die een ná die ander, wat elkeen na 'n binnehof lei. Ná die tweede binnehof, in die middel van die kompleks, was 'n suilesaal met 48 pilare en 'n dak wat die binneste heiligdom omring het. 'n Enorme spantoring het voor die eerste hof gestaan, met die koninklike paleis links en 'n reusagtige standbeeld van die koning op die agtergrond.[2]

Soos wat die praktyk was, is die spantorings en buitenste mure versier met tonele wat die farao se militêre oorwinnings vier en van sy toewyding aan die gode vertel. In Ramses se geval is groot betekenis geheg aan die Slag van Kadesj (omstreeks 1274 v.C.). Die tonele van die groot farao en sy leër wat oor die Hetitiese magte seëvier, kan steeds teen die mastorings gesien word.[2] Fassinerend is ook 'n verslag van hoe hy in sy agtste bewindsjaar 'n stad met die naam "Salem" geplunder het, wat dalk Jerusalem was of dalk nie.

Die Osirisstandbeelde en 'n kop van een van die Ramsesbeelde.

Van die ruïnes van die tempel.

Slegs fragmente van die voetstuk en torso het oorgebly van die siënietstandbeeld van die farao op sy troon wat 19 m hoog was en meer as 1 000 ton geweeg het.[3] Daar word beweer dit is 270 km ver oor land vervoer. Dit is die grootste oorblywende kolosstandbeeld in die wêreld wat nie in situ gedoen is nie. Fragmente van vier granietkolosse van Ramses is egter in Tanis (Noord-Egipte) gevind met 'n geraamde hoogte van 21 tot 28 m. Nes vier van die ses kolosse van Amenhotep III (die Kolosse van Memnon), is daar nie meer volledige oorblyfsels oor nie en die ramings is onbevestig.[4][5]

Oorblyfsels van die tweede hof sluit in 'n deel van die interne fasade van die mastoring en 'n deel van die Osirismastoring regs.[2] Tonele van die oorlog en die vlug van die Hetiete by Kadesj word teen die mure herhaal.[2] Die boonste horisontale paneel wys 'n fees vir die falliese god Min, die god van vrugbaarheid.[2] Aan die teenoorgestelde kant van die hof weerspieël die paar Osirispilare die oospronklike prag van die tempel.[2]

Verstrooide fragmente van die twee standbeelde van die sittende koning wat eens weerskante van die ingang na die tempel voorgekom het, kan ook gesien word: die een in pienk graniet en die ander in swart graniet. Die kop van een van hulle is in die Britse Museum.[2][6]

Altesaam 39 van die 48 pilare in die groot suilesaal (41 x 31 m) staan steeds in die middelste rye. Hulle is versier met die gewone tonele van die koning saam met verskeie gode. 'n Deel van die plafon, met geel sterre op 'n blou agtergrond, kan ook nog gesien word.[2] Ramses se seuns en dogters verskyn in 'n optog teen die paar mure wat oor is. Die heiligdom het bestaan uit drie agtereenvolgende kamers.[2] Min is daarvan oor.[2]

Noord van die suilesaal was 'n kleiner tempel wat opgedra is aan Ramses se moeder, Toeja, en sy geliefde hoofkoningin, Nefertari. Suid van die eerste binnehof was die tempelpaleis.

Die terrein was in gebruik voordat Ramses sy tempel daar gebou het. Onder die suilesaal het moderne argeoloë 'n skag-grafkelder uit die Middelryk ontdek met talle godsdiens- en grafvoorwerpe.

Anders as wat die geval is met die enorme steentempels wat Ramses in die Nubiese berge by Aboe Simbel laat uitkap het, het drie millenniums se wind en weer nie sy "tempel van 'n miljoen jaar" by Thebe goed behandel nie. Dit is hoofsaaklik weens sy ligging reg aan die kant van die Nyl se vloedvlakte, met die jaarlikse oorstromings wat die fondamente van die tempel en naburige geboue beskadig het. Verwaarlosing en die opkoms van nuwe gelowe het ook hulle tol geëis: In die vroeë jare van die Christendom is die tempel byvoorbeeld as 'n kerkgebou gebruik.[7]

• 
  'n Daguerreotipefoto uit 1844 deur De Prangey.
• 
  'n Vroeë foto, uit 1854, deur John Beasley Greene.
• 
  Tempel van Ramses II by Luxor.
• 
  Die tempel se suilesaal.
• 
  'n Standbeeld van Ramses II.
• 
  'n Reliëf in die Ramesseum.
• 
  Die omgewing om die Ramesseum.
• 
  'n Potskerf wys 'n aap wat 'n meisie se neus krap. 20ste Dinastie.

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Ramesseum.
• Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.