Ralph Kirkpatrick

Kirkpatrick is in 1911 in Leominster, Massachusetts gebore, en het op 'n jong ouderdom klavier begin studeer. Hy het sy klavierstudies in Cambridge voortgesit terwyl hy kunsgeskiedenis aan Harvard-universiteit studeer het. Hier het hy in die klavesimbel begin belangstel, en sy eerste klavesimbelvoordrag daar in 1930 gegee. Nadat hy in 1931 gegradueer het, het hy na Europa gereis met behulp van 'n John Knowles Paine-studiebeurs. Hy het onder Nadia Boulanger en Wanda Landowska, 'n pionier in die herlewing van die klavesimbel, in Parys, Arnold Dolmetsch in Haslemere, Heinz Tiessen in Berlyn, en Günther Ramin in Leipzig, gestudeer. In Januarie 1933 het hy sy Europese debuut in Berlyn gemaak met Bach se Goldberg-variasies. In 1933 het hy ook in verskeie konserte in Italië gespeel, insluitende 'n voordrag van klavichordmusiek by die villa van Bernard Berenson. In die somers van 1933 en 1934 het hy onderrig gegee aan die Mozarteum in Salzburg, Oostenryk. 'n Guggenheim-beurs wat in 1936 aan hom toegeken is, het hom in staat gestel om sewentiende- en agtiende-eeuse manuskripte en bronne in Europa te bestudeer. In 1938 het hy 'n program bestaande uit barokmusiek by die goewerneurswoning in Williamsburg, Virginië ingelui. Hierna was hy vir 'n aantal jare as adviseur en hoofkunstenaar werksaam.[1]

In 1938 het G. Schirmer, NY. Kirkpatrick se uitgawe van Bach se Goldberg-variasies gepubliseer, wat 'n uitgebreide bespreking van ornamentasie, vingersetting, frasering, tempo, dinamika en algemene interpretasie, insluit. In die laat 1930's het hy met sy navorsing oor Domenico Scarlatti begin, en sy bekroonde biografie van Scarlatti in 1953 gepubliseer. Dit is in Duits, Frans, Italiaans, Spaans en Japannees vertaal. Hy het ook 'n kritiese uitgawe van 60 sonates deur Scarlatti in 1953 gepubliseer. Scarlatti se sonates word nou konvensioneel aangedui deur hul Kirkpatrick-nommers (getoon as Kk. --, en meer onlangs met 'n enkele K.). Dit word nou beskou as die gesaghebbende nommerstelsel vir hierdie werke (ten spyte van ten minste twee mededingende stelsels)[2]

In 1940 is hy by die musiekfakulteit van Yale-universiteit aangestel, waar hy tot en met sy aftrede in 1976 werksaam was, die jaar waarin hy blind geword het. Hy is genooi om die Ernest Bloch-besoekende professoraatskap aan die Universiteit van Kalifornië, Berkeley in 1964 in te huldig, waar hy 'n reeks lesings en optredes oor Bach se Das wohltemperierte Klavier aangebied het. Hierdie lesings is later in 1984 gepubliseer as Interpreting Bach's Well-Tempered Clavier: A Performer's Discourse of Method.

Vanaf die 1930's tot die 1980's het hy wyd deur die Verenigde State en Europa opgetree in beide solovoordragte en saam met groot orkeste. Hy het voortgegaan om op te tree selfs nadat hy blind geword het. Hy het in 1977 sy opvoerings hervat met 'n semi-private voordrag by Versailles, sowel as 'n openbare voordrag by die Frick-versameling in New York. Hy het een van sy laaste voordragte by die eerste Boston Early Music Festival in 1981 gegee.[3]

Gedurende die 1960's het Kirkpatrick opnames gemaak van Bach se volledige werke vir die klavesimbel (Archive-plaatetiket). Die instrumente wat hy vir die meeste van hierdie opnames gebruik het, is gemaak deur die firma JC Neupert in Bamberg. In die 21ste eeu het sulke instrumente bekend geword as "herlewing"-styl instrumente. Die instrumente word gemaak van nie-oorspronklike metaalrame, met 'n robuuste en swaar konstruksie. Hierdie opnames toon Kirkpatrick se formidabele tegniek. Sy opvoerings van Bach se Das wohltemperierte Klavier is op beide die klavesimbel en die klavichord opgeneem. Tydens sy latere Bach-opnames het hy gebruik gemaak van 'n Franse klavesimbel deur Hubbard & Dowd.

As kunstenaar en opnamekunstenaar het hy veral bekend geword vir sy opvoerings van Bach en Scarlatti se musiek, maar hy het ook werke van ander komponiste, insluitend Rameau, Couperin, Händel, Byrd en Purcell, uitgevoer en opgeneem. Hy het op die klavichord opgeneem (o.a. Bach se twee- en driestemmige inventions, sowel as beide volumes van Das wohltemperierte Klavier). Hy het in herinnering groep dat hy 'n klavichord gespeel het tydens 'n huiskonsert in Hamburg, Duitsland.[4] Hy het ook die klavier bespeel en opnames op die instrument gemaak (veral werke deur Mozart). Hy het ook verskeie van Mozart se klavierconcertos op 'n moderne klavier opgeneem. Hy het wyd getoer saam met die violis Alexander Schneider. Hulle het verskeie van Mozart en Bach se viool- en klavesimbelsonates opgeneem.

Kirkpatrick het ook moderne musiek gespeel, insluitend Quincy Porter se Concerto vir Klavesimbel en Orkes, Darius Milhaud se Sonate vir Viool en Klavesimbel, die Dubbelkonsert vir Klavesimbel en Klavier met Twee Kamerorkeste deur Elliott Carter, en die Set of Four for Harpsichord (or Piano) deur Henry Cowell. Beide die Carter- en Cowell-stukke is deur Kirkpatrick geïnspireer en aan hom opgedra. Hy het ook de Falla se klavesimbelkonsert opgevoer en opgeneem en klavier gespeel in 'n opname van Strawinski se Septet.[5]

Benewens sy biografie van Scarlatti wat in 1953 gepubliseer is en sy boek Interpreting Bach's Well-Tempered Clavier: A Performer's Discourse of Method wat postuum deur Yale-universiteit in 1984 gepubliseer is, het hy ook 'n memoir getiteld Early Years geskryf wat postuum in 1985 deur Peter Lang gepubliseer is. Sy niggie Meredith Kirkpatrick het van Kirkpatrick se boeke geredigeer, getiteld Ralph Kirkpatrick: Letters of the American Harpsichordist and Scholar (University of Rochester Press, 2014) en Reflections of an American Harpsichordist: Unpublished Memoirs, Essays, and Lectures of Ralph Kirkpatrick (University of Rochester Press, 2017).

Kirkpatrick is op die ouderdom van 72 in Guilford, Connecticut oorlede.

Kirkpatrick was 'n lid van beide die Amerikaanse Akademie vir Kuns en Wetenskap en die Amerikaanse Filosofiese Genootskap.[6][7] Op 2 April 1999 is die asteroïed 9902 Kirkpatrick na hom vernoem.

Sy broer Clifford Kirkpatrick was 'n sosioloog. Meredith Kirkpatrick het ook 'n biografie oor hom geskryf[1].

• Kirkpatrick, Ralph (1983). Domenico Scarlatti. Princeton University Press. ISBN 9780691027081.
• Domenico Scarlatti. Sixty Sonatas in Two volumes, edited in chronological order from the manuscripts and earliest printed sources with a preface by Ralph Kirkpatrick, New York, G. Schirmer, 1953.
• Kirkpatrick, Ralph. Interpreting Bach's Well-Tempered Clavier: A Performer's Discourse of Method. Yale University Press, 1984.
• Kirkpatrick, Ralph. Early Years. Peter Lang, 1985.
• Kirkpatrick, Meredith. Ralph Kirkpatrick: Letters of the American Harpsichordist and Scholar. University of Rochester Press, 2014.
• Kirkpatrick, Meredith. Reflections of an American Harpsichordist: Unpublished Memoirs, Essays, and Lectures of Ralph Kirkpatrick. University of Rochester Press, 2017.

• Ralph Kirkpatrick: A Bibliography and Discography