Prost Grand Prix

Alain Prost het reeds in 1992 ambisies gehad om die Ligierspan te koop, en het hulle '92-motor getoets, met die doel om 'n bestuurder-eienaar te wees, en het selfs mededingende rondetye opgestel. [1] Ligier is destyds van Elf-smeermiddels en Renault-enjins voorsien, en die Franse vervaardigers het sterk bande met Prost gehad. Hulle het gepoog om hom in F1 te hou ná sy afdanking deur Ferrari aan die einde van 1991. Prost wou John Barnard, wat sy titelwenner McLaren-motors in 1985 en '86 ontwerp het, as deel van die pakket saamneem. [2] Die ooreenkoms het egter net voor die aanvangswedren in Suid-Afrika deur die mat geval, en Prost het die seisoen uitgesit voordat hy by die soortgelyke Renault-aangedrewe Williamsspan vir 1993 aangesluit het en sy vierde wêreldkampioenskap gewen het voordat hy uit motorwedrenne getree het. [3]

Intussen is Ligier egter deur Cyril Bourlon de Rouvre gekoop. Die span het onder sy eienaarskap 'n opswaai gehad en was in die middel 1990's redelik mededingend. [4]

Prost het die aankoop van die Ligier-span in Februarie 1997 voltooi ná 'n paar maande se bespiegeling. [5] Die nuwe eienaar het die naam onmiddellik na Prost verander. 'n Eksklusiewe kontrak vir Peugeot- enjins met volledige fabriekswerke is vir 1998 aangekondig, maar die span het voortgegaan met Ligier se beplande Mugen-Honda- enjins vir 1997. Aangesien daar geen tyd was voordat die seisoen begin het om 'n nuwe motor te ontwerp en te bou nie, het die span die Ligier JS45 wat deur Loïc Bigois ontwerp is, gebruik en dit hernoem na die Prost JS45. [6]

Die 1997-seisoen het goed begin. Olivier Panis lê vroeg in die seisoen derde in die kampioenskap, met podiumplekke in Brasilië (derde) en Spanje (tweede). Dit lyk asof die vorm aan Panis se kant was, maar die Fransman het teen hoë spoed in Kanada gebots en albei sy bene gebreek. [7]

Met sy voorste jaer wat die grootste deel van die seisoen moes misloop, het Prost gesukkel met die beginners Jarno Trulli en Shinji Nakano tot Panis se terugkeer by die Luxembourg Grand Prix . Daar was 'n oogopslag, 'n beherende rit deur Trulli in Oostenryk, waar hy 'n groot deel van die ren gelei het voordat sy enjin verval het, en 'n lopie deur Trulli weer na die vierde plek in Duitsland, het potensiaal getoon, en 'n afgeronde punt vir Panis met sy terugkeer in Luxemburg het beteken dat Prost geen tyd gemors het om die paar vir 'n verdere seisoen aan te teken nie. [8]

Die wêreldkampioen in 1997, Jacques Villeneuve het later opgemerk dat hy Panis in die jaar van sy titeloorwinning as 'n bedreiging beskou het. Panis was die vinnigste in Spanje en het reg agter Villeneuve in Argentinië gejaag toe sy motor ingegee het. Hy het ook byna in Kanada gewen, want sy Bridgestone-bande was beter toegerus as die Goodyear-bande rondom hom.

Na so 'n belowende 1997 het sake in die volgende seisoene slegter geraak. Na ernstige probleme met die ratkas tydens toetsing, het die span byna nie die 1998-seisoenopening begin nie, aangesien hul motor nog 'n botsingstoets moes slaag. Hulle maak dit vir die Australiese Grand Prix, maar die seisoen was 'n mislukking. Net Trulli se sesde plek by Spa het die span van laaste op die puntelys weerhou. In die eerste paar wedlope van 1998 het die span ook met X-vleuels gejaag totdat dit om veiligheidsredes verbied is. [9]

In 2000 begin die span sy skerp agteruitgang. Die veteraanrenjaer Jean Alesi, Prost se voormalige spanmaat by Ferrari in 1991, is by die span geteken. Die span het ook die nuweling F3000-kampioen Nick Heidfeld vir 2000 aangemeld.

Ondanks 'n belowende bestuurderspan, eindig Prost laaste in die vervaardigerskampioenskap, sonder 'n enkele punt. Heidfeld is in die Europese Grand Prix op die Nürburgring gediskwalifiseer omdat sy motor twee kilogam ondergewig was. Prost het Alan Jenkins, die motor se ontwerper na Monaco, afgedank. [10] Tydens die Oostenrykse Grand Prix die twee jaers in mekaar vasgery en albei is uit die ren. Die verhouding tussen Prost en Peugeot het in duie gestort. [11]

Aan die einde van die seisoen is daar bespiegel oor die lot van die span in die lig van die toenemende skuld. Uiteindelik het die span vroeg in 2002 bankrot gespeel. Prost kon nie genoeg borgskap insamel om die span aan die gang te hou nie. Prost was diep seergemaak deur die episode en beskryf dit as 'n ramp vir Frankryk. Frentzen het gehoop om aan te bly, maar beland by Arrows. Die span het nooit daarin geslaag om die geld wat Gauloises geborg het, te vervang toe hulle hul titelborgskap aan die einde van 2000 onttrek het nie. [12]

Alain Prost het teruggekyk oor die ervaring en gesê dat Prost Grand Prix sy grootste fout was. [13]