Priapos

Priapos of Priapus (Grieks: Πρίαπος) was in die Griekse mitologie die kind van Dionysos en Afrodite. Hy was ’n mindere god van vrugbaarheid en die beskermer van vrugteplante, vee, tuine en manlike geslagsdele. Hy word kenmerkend uitgebeeld met ’n belaglike groot, permanente ereksie en sy naam het gelei tot die mediese term priapisme.

Priapos
Griekse god

Naam Priapos
God van Vrugbaarheid; beskermer van vrugteplante, vee, tuine en manlike geslagsdele
Simbool Donkie, blomme, vrugte, groente, vis en bye
Ouers Dionysos en Afrodite
Broers en susters Eros, Pan, Hermafroditos, Grasieë e.a.
Romeinse eweknie Mutunus Tutunus

Hy het ’n gewilde figuur geword in die erotiese kuns van Pompeji en is die onderwerp van ’n humoristies obsene versameling gedigte, die Priapeia.

Verhouding met ander gode

Priapos word, afhangend van die bron, beskryf as die seun van Afrodite en Dionysos, of van Dioysos en Chione,[1] dalk die pa of seun van Hermes,[2] of die seun van Zeus of Pan[3] Volgens die legendes het Hera hom vervloek met impotensie, lelikheid en vuil gedagtes terwyl Afrodite hom verwag het omdat die held Paris gemeen het Afrodite is mooier as sy (Hera).[4] Die ander gode het geweier dat hy saam met hulle op Berg Olimpus woon en het hom afgegooi aarde toe. Hy is eindelik deur herders gevind wat hom grootgemaak het. Priapos het by Pan en die saters aangesluit as ’n gees van vrugbaarheid en groei, maar hy was voortdurend gefrustreer deur sy impotensie. Volgens Ovidius[5] het hy probeer om die nimf Lotis te verkrag, maar ’n donkie se gebalk het veroorsaak dat hy sy ereksie verloor en Lotus wakker word. Hy het die nimf agtervolg totdat die gode haar jammer gekry en in ’n lotusstruik verander het. Priapos her donkies daarna gehaat en wou hê hulle moes tot sy eer vernietig word.[6]

Sy permanente ereksie en groot penis was die embleem van sy wellustige natuur.[7]

Verwysings
  1. Scholia oor Theocritus, 1. 21
  2. Kerenyi, Gods of the Greeks, 1951, p. 175
  3. The Oxford Companion to World Mythology, David Leeming. Oxford University Press, 2004.
  4. Kerenyi 1951, p.176
  5. Ovidius, Fasti, vi.319ff
  6. Who's Who in Classical Mythology, Routledge. 2002.
  7. Bloomsbury Dictionary of Myth. 1996.

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.