Pous Urbanus VI

Pous Urbanus VI[1] is gebore as Bartolomeo Prignano in 1318 in Napels, Italië. Op 21 Maart 1364 word hy aartsbiskop van Acerzenza in die koninkryk van Napels. Op 14 April 1377 word hy aartsbiskop van Bari. Op 8 April 1378 volg hy Pous Gregorius XI op onder groot druk van die volk van Rome en word gekroon op 18 April 1378. Hy regeer tot sy dood op 15 Oktober 1389. Hy is opgevolg deur Pous Bonifatius IX.

Pous Urbanus VI[2] het 'n reputasie vir eenvoud en spaarsaamheid opgebou toe hy vise-kanselier van Pous Gregorius XI was. Hy was egter 'n harde man, sonder Christelike genadigheid.

Die kroning is besonder sorgsaam uitgevoer om nie die minste kans te laat dat dit betwis sou word nie. Die Franse kardinale was nie baie gelukkig met die keuse nie en het onmiddellik teen die pous begin saamsweer. Die pous het nie juis vriende gemaak nie. Onmiddellik na sy kroning het die pous teen die leefstyl van die kardinale begin preek. Hy het bepaal dat die kardinale hulle werk moes doen sonder om gunste en gawes te aanvaar van die vorste. Hy wou ook nie na Avignon trek nie en het daarmee 'n vyand van die Franse koning Karel V gemaak.

Vyf maande na die verkiesing versamel die Franse kardinale in Anagni en vra Urbanus om hom by hulle aan te sluit. Die pous wat gevrees het dat hulle hom sou gevange neem of selfs doodmaak, het nie opgedaag nie. Op 9 Augustus 1378 publiseer hulle 'n verklaring met hulle griewe waarin hulle die verkiesing ongeldig verklaar omdat hulle deur die volk van Rome bedreig is. Hulle stuur 'n brief aan die Italiaanse kardinale waarin hulle die pouslike setel vakant verklaar. Vervolgens, met die heimlike steun van koning Karel V, verkies hulle in Fondi Teenpous Clemens VII as hulle pous. Dit was die begin van die Westerse Skisma. Clemens vestig hom in Avignon en was totaal onder die invloed van die Franse koning.

Die pous het koningin Johanna I van Napels geëkskommunikeer omdat sy haar by Clemens geskaar het. Nadat sy vermoor is deur haar opvolger Karel III, vra die pous van hom die beste landstreke vir Francesco Prignano, 'n nefie van die pous. Toe Karel weier trek die pous na Napels, maar word deur Karel gevang en opgesluit in die burg Nocera op 13 Oktober 1383. Daar spreek die pous teatraal die banvloek uit oor die koning. Sy gedrag het al meer waansinnig geword. Hy het ses kardinale wat teen hom saamgesweer het, gevange geneem, in 'n kerker aangehou, gefolter en laat verhonger. Toe hy uit Nocera vlug met skepe wat deur die Doge van Genua beskikbaar gestel is, neem hy sy gevangenes saam en op 15 Desember 1386 laat hy vyf van hulle by sy aankoms onthoof op die strand. Die sesde een, Adam Aston, kom vry omdat hy 'n Engelsman was en die pous bang was vir koning Richard II van Engeland.

In Augustus 1388 vertrek die pous uit Perugia met 4 000 troepe. Tydens die mars val hy van sy muil en word sodanig beseer dat hy na Rome moes terugkeer. Kort daarop sterf hy, besmoontlik weens sy beserings, alhoewel vergiftiging nie uitgesluit kan word nie.

In totaal het die pous 43 nuwe kardinale aangestel, die meeste van hulle Italianers.

• Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0-300-09165-6.
• Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0-500-01798-0.
• Pastor, Ludwig. (1886) The History of the Popes: From the Close of the Middle Ages. vol. I.

• CE Inskrywing in die Catholic Encyclopedia (Engels)

• CF Inskrywing in die Catholic Forum (Engels)

• BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
• PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)

• VH Inskrywing in die Vatican History (in Duits).
• CA Inskrywing in die "Cardinals of the Holy Roman Church".

Wikimedia Commons bevat media in verband met Urbanus VI.

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.