Pous Pius III

Pous Pius III[1] is gebore as Francesco Todeschini Piccolomini op 29 Mei 1439 in Sienna, Italië. Hy is die tweede seun van 'n regsgeleerde, Giovanni de Todeschini en sy vrou Laodomia Piccolomini, die suster van Pous Pius II. Hy het nog vyf broers en twee susters gehad. Francesco studeer regte in Wenen en Perugia. Hy behaal 'n doktorsgraad in die regte aan die universiteit van Perugia. Toe sy oom pous word, benoem hy hom eers as domheer op 6 Februarie 1460 en op 23 April 1459 as biskop van Sienna. Op 5 Maart 1460 word hy kardinaal. Toe Pous Pius II op 18 Junie 1464 uit Rome vertrek, stel hy Francesco administrateur van die kerklike staat gedurende sy afwesigheid. Francesco het geleer om Duits te praat. Daardeur het hy baie nuttige kontakte met die Duitse kerk en die keiser bekom. Op 24 Desember 1468 ontvang hy keiser Frederik III aan die poorte van Rome. Na die dood van sy oom onder die bewind van pouse Paulus II, Sixtus IV en Innocentius VIII behartig hy die Duitse belange in die kurie. Hy kry die bynaam "Protector Nationis Germanicae". In 1471 is hy die pouslike gesant op die Ryksdag in Regensburg waar hy in kontak kom met die Habsburgers. In 1494 staan hy aan die hoof van 'n diplomatieke sending na die hof van koning Karel VIII van Frankryk. Francesco was ook 'n groot mesenas van die kunste. In Junie 1502 gee hy Michelangelo opdrag om 15 beelde vir die Dom van Sienna te maak. Ook in 1502 gee hy opdrag aan die skilder Pinturicchio (Bernardino di Betto) om die Piccolomini biblioteek van die dom met fresco's en panele wat die lewe van Pous Pius II uitbeeld te verfraai. Pintoricchio het vyf jaar daaraan gewerk. Op 22 September 1503 volg Francesco Pous Alexander VI op en word gekroon op 8 Oktober 1503 deur kardinaal Raffaello Sansoni Riario. Hy regeer baie kort tot sy dood op 18 Oktober 1503 aan die gevolge van jig. Hy word opgevolg deur Pous Julius II. Die naam ‘Pius’ beteken 'die vrome'.

Pous Pius III[2] het sy naam gekies ter navolging van sy oom Pous Pius II. Hy was 'n kompromis-kandidaat. Die Franse kardinaal Georges d'Amboise en die Italianer Giuliano delle Rovere was die sterk kandidate. Kardinaal Ascanio Sforza wou egter nie 'n Fransman en ook nie 'n Italianer van 'n konkurrerende familie as pous hê nie. Pius III was sterk hervormingsgesind, maar het gesterf voordat hy iets kon uitrig.

Pous Pius III het reeds op 13 Oktober 1503 weens jig bedlêend geword en op 18 Oktober 1503 daaraan beswyk. Sy kort pontifikaat het aanleiding gegee tot gerugte van vergiftiging, maar geen bewyse kon hiervoor gevind word nie.

• Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0300091656.
• Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0500017980.

• CE Inskrywing in die Catholic Encyclopedia (Engels)

• CF Inskrywing in die Catholic Forum (Engels)

• BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
• PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)

• VH Inskrywing in die Vatican History (in Duits).
• CA Inskrywing in die "Cardinals of the Holy Roman Church".

Wikimedia Commons bevat media in verband met Pius III.

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.