Pous Leo VII

Pous Leo VII is gebore Rome, Italië. Leo was waarskynlik 'n Benediktynse monnik en was voor sy verkiesing kardinaal-priester van Sint Sixtus. Op 3 Januarie 936 volg hy Pous Johannes XI op en regeer tot sy dood op 13 Julie 939. Hy word opgevolg deur Pous Stefanus VIII (IX). Die naam ‘Leo’ beteken 'leeu'.

Pous Leo VII is waarskynlik verkies op aandrang van koning Alberic II (die eerste van vyf pouse). Leo steun die hervormingsbewegings van Cluny en Subiaco. In 937 benoem hy Frederik, aartsbiskop van Mainz tot pouslike legaat in Duitsland. Hy het nie die verpligte doop van Jode in Duitsland gesteun nie, maar het nie hulle verdrywing teengestaan nie.

Leo het ab Odo van Cluny in 936,[1] gevra om as tussenganger op te tree tussen Alberic II en Hugo van die Provence, Alberic se stiefpa. Die onderhandelings was suksesvol en Hugo se dogter Alda het met Alberic getrou.

• Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0-300-09165-6
• Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0-500-01798-0.

• CE Inskrywing in die Catholic Encyclopedia (Engels)

• CF Inskrywing in die Catholic Forum (Engels)

• BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
• PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.