Pous Clemens VI

Clemens VI was die 198ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk van 1342 tot 1352 en die vierde pous wat in Avignon gebly het.

Pous Clemens VI
Geboortenaam Pierre Roger
Pontifikaat begin 7 Mei 1342
Pontifikaat eindig 6 Desember 1352
Voorganger Benedictus XII
Opvolger Innocentius VI
Gebore 1291
Maumont, Frankryk
Sterf 6 Desember 1352
Avignon, Frankryk
Ander pouse genaamd Clemens

Biografie

Pous Clemens VI [1] is gebore as Pierre Roger in 1291 in Maumont, Frankryk die seun van ryk adel van Rosiers-d’Égletons. Hy word Benediktyner monnik en studeer aan die Sorbonne in Parys. Hy word prior van St. Baudil, ab van Fécamp in 1326, biskop van Arras in 1328, kanselier van Frankryk, aartsbiskop van Sens in 1329 en aartsbiskop van Rouen in 1330. Pous Benedictus XII maak hom kardinaal-priester van Ste Nereo en Achilleo in 1338. Op 7 Mei 1342 volg hy Pous Benedictus XII op en regeer tot sy dood aan nierversaking op 6 Desember 1352. Hy word opgevolg deur Pous Innocentius VI.

Die naam ‘Clemens’ beteken 'die sagmoedige'.

Pontifikaat

Soos sy voorgangers het Pous Clemens VI [2] Frankryk bevoordeel. Hy word gekroon in Avignon op 19 Mei 1342. Hy het die versoek van die mense van Rome en digter Petrarch om na Rome terug te keer verwerp. Hy het Avignon van koningin Johanna I van Napels gekoop vir 80,000 krone op 6 Junie 1348. Hy het nooit die geld betaal nie, maar het die koningin absolusie gegee vir die moord op haar man. Op 27 Januarie 1343 gee hy die bul “Unigenitus” uit wat die mag van die pous regverdig en die gebruik van aflate magtig. Die dokument word later gebruik teen Martin Luther.

Die Swart Dood

Clemens was pous ten tye van die Swart Dood, die pesepidemie wat tussen een derde en twee derde van Europa (en ook Asië en die Midde Ooste) se bevolking uitgewis het. Die pous het probeer om by sterrekundiges 'n verklaring vir die siekte te kry. Jehan de Murs en 'n span het 'n verklaring gevind in die konjunksie van Saturnus, Jupiter en Mars in 1341. Clemens VI se dokters het aanbeveel dat hy tussen vure of toortse slaap om die pes te ontkom. Dit is meer waarskynlik dat die hitte en rook die vlooie en luise wat die siekte versprei het, weggehou het. Die pous het nooit die siekte opgedoen nie. Die pous het in Avignon gebly en omgesien na die bediening van siekes en die begrawe van die dooies.

Flagellante

Die algemene opinie het die Jode blameer vir die epidemie en Jode -vervolging het oral in Europa plaasgevind. Clement het twee bulle uitgereik, een op 6 Julie 1348 wat die geweld veroordeel het en gesê het dat mense wat die Jode aanspreeklik hou, na die “leuenaar, die Duiwel” luister. Hy het priesters opdrag gegee om Jode te beskerm, maar dit het min invloed gehad. Ook het hy die optrede van die flagellante wat deur die hele Europa getrek het sterk veroordeel.

Europese politiek

Clemens het die stryd van sy voorgangers teen keiser Lodewyk IV van Beiere voortgesit. Op 13 April 1346 na lang vrugtelose onderhandelings, ekskommunikeer hy die keiser. Hy laat Karel IV verkies wat eers na die dood van Lodewyk op 11 Oktober 1347 algemene aanvaarding kry. In 1343 proklameer Clemens 'n kruistog, maar dit vermag niks behalwe 'n vlootaanval op Smyrna op 29 Oktober 1344. Die pous het ook 'n rol gespeel in die Hongaarse inval van die koninkryk van Napels en die stryd tussen Louis I van Hongarye en Johanna I van Napels.

Die ander insidente tydens sy pontifikaat was die dispuut met Edward III van Engeland wat die kerk se jurisdiksie probeer ondermyn het sowel as met die konings van Kastilië en Aragon. Sy onderhandelings met die Armeniers en die Bisantynse keiser Johannes IV Kantakouzenos het vrugteloos gebly. Clemens het Cola di Rienzo aangestel in Rome om 'n tribunaat te vestig. Hy het egter later vir Cola laat ekskommunikeer en met die hulp van die adel hom uit Rome verdryf in 1347. Clemens het ook koning Casimir van Pole geëkskommunikeer en Praag 'n aartsbisdom gemaak op 30 April 1344.

Clemens VI was 'n groot nepotis, op 20 September 1342 benoem hy vyf van sy familielede tot kardinaal waaronder Guy de Boulogne, aartsbiskop van Lyon, sy neef Nicolas de Besse en sy broer Hugues Roger en in 1348 nog drie, waaronder Pierre Roger de Beaufort, later Pous Gregorius XI.

Heiligverklarings

Junie 1347: Sint Ivo van Kermartin

Bulle en Ensiklieke

Bibliografie
  • Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0300091656.
  • Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0500017980.

Verwysings
  1. Clement VI. (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.
  2. Weber, N. (1908). Pope Clement VI. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. besoek Februarie 7, 2009 by: http://www.newadvent.org/cathen/04023a.htm

Eksterne skakels
  • BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
  • PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)

Nota

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.

Opvolging
Voorafgegaan deur
Wilhelm III van Durfort		 Aartsbiskop van Rouen
1331 – 1338		 Opgevolg deur
Aimery Guenaud
Voorafgegaan deur
Benedictus XII		 Pous (Pontifex Maximus)
1342 – 1352		 Opgevolg deur
Innocentius VI
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.