Pous Benedictus XV

• 21 Desember 1878 – Priesterwyding.
• 22 Desember 1907 – Aartsbiskop van Bologna.
• 25 Mei 1914 – Kardinaal-priester van Santi Quattro Coronati.
• 3 September 1914 – Pous van Rome.

Die politieke posisie van die Kerk na die verlies van die Kerklike Staat en die reg op outonomie was vir Benedictus XV baie belangrik. In sy eerste ensikliek “Ad Beatissimi Apostolorum” stel hy 'n oplossing voor vir die posisie van die Vatikaan in die Italiaanse politiek. In 1918 hef hy die dekreet “Non Expedit”, waarin katolieke verbied word om aan die Italiaanse politiek deel te neem, op. In 1919 word dan 'n katolieke politieke party in Italië gestig. Hy laat ook toe dat katolieke leiers van ander lande staatsbesoeke aan Italië kan bring.

Na die Franse Rewolusie was die Franse regering sterk gekant teen die inmenging van die Vatikaan in die Franse politiek. Op 9 Desember 1905 word die wet “loi concernant la séparation des Eglises et de l’Etat” wat skeiding van Kerk en Staat bewerkstellig, goedgekeur. Benedictus was voorstander van die verbetering van betrekkinge met Frankryk en in 1920 word twee Franse, Margaretha-Maria Alacoque en Johanna van Arkel (Jeanne d’Arc) heilig verklaar. In 1921 word diplomatieke relasies tussen die Vatikaan en Frankryk herstel.

Op 23 Januarie 1918 kondig Wladimir Lenin die totale skeiding van Kerk en Staat aan in die Sowjetunie. Die toestand van kerke versleg vinnig. In 1919 kom daar self 'n totale verbod op die verering van relikwieë. Besittings van die Russies-Ortodokse Kerk word in beslag geneem en geestelikes word vermoor. Tog probeer die Roomse Kerk om betrekkinge met Moskou aan te knoop. Kardinaal Eugenio Pacelli (later Pous Pius XII) word na Moskou gestuur maar die sending misluk.

Op 25 April 1918 stuur Benedictus Achille Ratti (later Pous Pius XI) na Pole en Litaue. In 1921 word Ratti egter gevra om Pole te verlaat weens verskille met die Poolse regering. In Estland was kardinaal Pietro Gasparri meer suksesvol en 'n konkordaat is net na Benedictus se dood op 30 Mei 1922 onderteken.

Na die val van die Ottomaanse Ryk wil die pous die aandag vestig op die Midde-Ooste. Hy kla by sultan Mehmet V oor die Armeense volksmoord. In 'n toespraak genaamd “Antequam Ordinem” roep hy staatshoofde op om op te tree teen vervolging en hongersnood. Met betrekking tot Palestina was Benedictus voorstander van 'n selfstandige Palestynse staat, maar gaan akkoord met die Britse mandaat van Palestina.

Benedictus se wapenspreuk was: In Te, Domine, speravi; non confundar in aeternum! na Psalm 71 vers 1 “By U, Here, skuil ek, laat my nie vir altyd beskaamd staan nie!” (1933 vertaling)

Soos sy voorganger Pous Pius X was Benedictus sterk gekant teen die modernisme. In sy eerste ensikliek “Ad Beatissimi Apostolorum” roep hy op tot eenheid binne die Katolieke Kerk en die verwerping van die modernisme. In sy motu proprio “Bonum Sane” van 25 Julie 1920 waarin Josef van Nasaret sentraal staan, waarsku hy ook teen die naturalisme, waarin aardse bestaan sonder bonatuurlike gebeurtenisse beklemtoon word.

Sedert die Reformasie het meer en meer Protestante self die Bybel begin lees omdat dit beskikbaar geword het in hulle landstaal. Vir Katolieke was die enigste goedgekeurde Bybel die Vulgaat en die was in Latyn. Benedictus wou die Bybel terugbring as die sentrale bron van die geloof en het vertalings van die Bybel vir Katolieke beskikbaar gemaak. Hy het daarop aangedring dat die hele Bybel beskikbaar moet wees en nie net die evangelies nie.

Pous Benedictus het die hervorming van die kerklike wetboek bevestig deur die pouslike bul “Providentissima Mater” van 27 Mei 1917. Ook die sending het aandag gekry. Die apostoliese brief “Maximum Illud” van 30 November 1919 wys daarop dat die sending steeds belangrik is en dat martelaarskap steeds voorkom. Hy voer ook aan dat sending nie die lokale kultuur onnodig moet versteur nie.

Pous Benedictus XV sterf onverwags op 22 Januarie 1922 as gevolg van griep waarby hy longontsteking gekry het. Hy was net 67 jaar oud.

Pous Benedictus XV het 32 nuwe kardinale aangestel in vyf konsistories. Weens die omvang van die lys word dit hier gehou.

Tydens sy pontifikaat het Benedictus XV 54 persone salig verklaar.

• 13 Mei 1920 – Gabriel Marie Possenti.
• 13 Mei 1920 – Margherita Mary Alacoque.
• 16 Mei 1920 – Johanna van Arkel (Jeanne d’Arc).

• 1 November 1914 – Ad Beatissimi Apostolorum – Oproep om vrede.
• 15 Junie 1917 – Humani Generis Redemptionem- Prediking van Gods Woord.
• 1 Desember 1918 – Quod Iam Diu – Die toekomstige vredeskonferensie.
• 14 Mei 1919 – In Hac Tanta – Sint Bonifasius.
• 24 November 1919 – Paterno Iam Diu – Die kinders van Sentraal-Europa.
• 23 Mei 1920 – Pacem, Dei Munus Pulcherrimum – Vrede en Christelike versoening.
• 15 September 1920 – Spiritus Paraclitus – Sint Jeronimus.
• 5 Oktober 1920 – Principi Apostolorum Petro – Sint Efraim die Siriër.
• 1 Desember 1920 – Annus Iam Plenus – Kinders in Sentraal-Europa.
• 6 Januarie 1921 – Sacra Propediem – Die derde orde van Sint Franciskus.
• 30 April 1921 – In Praeclara Summorum – Oor Dante.
• 29 Junie 1921 – Fausto Appetente Die – Oor Sint Dominicus.