Pornografiese akteur

Die porno-aktrise Alyssa Lynn in 2014 by die AVN-toekennings in Las Vegas.

Rocco Siffredi en Rosa Caracciolo in 2011 op die AVN-toekennings.

Die meeste pornografieprente is gemik op ’n heteroseksuele manlike gehoor en die keuse van vroue is dus baie belangrik. Die aktrises word gekies volgens hul vermoë om ’n seksuele fantasie vir die manlike kyker te help skep. Dit is soms spesifieke eienskappe, soos groot borste, ’n haarkleur of -styl, etnisiteit of hoe goed sy met sekere seksdade is. Hulle moet ’n positiewe houding toon en dit moet lyk asof hulle alles geniet. Hulle word voorgehou as altyd gewillig om in enige seksdaad betrokke te raak met hul manlike mede-akteur, wat vir die kyker "instaan".

Die meeste aktrises spesialiseer in sekere genres, soos lebiese seks, vasbinding, meervoudige penetrasies, anale seks, die sluk van semen of veelrassige seks. Seksdade kan gesimuleer wees of nie, maar van akteurs word gewoonlik verwag om nakend te wees.

Die voorkoms van die aktrise op die skerm is ook baie belangrik. Hulle is gewoonlik in hul 20's of 30's. Daar is ’n voorkeur in die bedryf vir vroue met groot borste en sommige ateljees moedig hul aktrises aan om borsinplantings te kry, en betaal selfs vir die prosedure.[15]

Volgens die voormalige akteur Jonathan Morgan, wat later ’n regisseur geword het, word vroue gegradeer soos A, B en C. "Die A is die vrou op die voorkant van die (video- of DVD-)houer. Sy het die mag. Sy kan laat opdaag, of glad nie; 99,9% van hulle doen dit."[15] Die minder suksesvolle aktrises is meer geneig om meer ekstreme dade uit te voer soos dubbele anale penetrasie.[15] Dié wat meer ekstreme dade doen, sal waarskynlik meer werkaanbiedings kry.[15] Soms is dit ’n manier vir ouer en minder beeldskone vroue om ’n rol los te slaan.[15] Volgens Morgan "word sommige meisies binne nege maande of ’n jaar opgebruik".

’n Meisie van 18 teken ’n kontrak met ’n agentskap en maak binne haar eerste week vyf rolprente. Vyf regisseurs, vyf akteurs, vyf maal vyf: Sy kry foonoproepe. Honderd flieks in vier maande. Sy is nie meer ’n vars gesig nie. Haar prys daal en sy kry nie meer oproepe nie. Dan is dit: 'Oukei, sal jy anale seks doen? Sal jy groepseks doen?' Dan is hulle opgebruik. Hulle kry nie eens meer ’n oproep nie. Die markkragte van hierdie nywerheid gebruik hulle op."[15]

Terwyl die voorkoms van aktrises veral belangrik is, word manlike akteurs gekies volgens hul vermoë om die begeertes van die manlike kyker uit te leef en dus vir die kyker "in te staan". Vir heteroseksuele pornoflieks word hulle dus eerder vir hul seksuele vaardigheid gekies as vir hul voorkoms. Hulle moet naamlik drie dinge kan doen: ’n ereksie kry terwyl hulle soms op ’n besige en veeleisende rolprentstel is, daardie ereksie behou terwyl hulle voor die kamera optree en dan op die regte oomblik ejakuleer.[16] In die verlede sou die akteur se onvermoë om ’n ereksie te behou of ’n voortydige ejakulasie ’n prent kon ruïneer.[15] Dié probleem is in ’n mate deur die gebruik van Viagra opgelos.[15] As ’n akteur sy ereksie verloor, word die verfilming vir sowat 45 minute gestaak sodat die uitwerking van die Viagra kan inskop.[15] Die nadeel is dat dit die akteur se gesig merkbaar rooi laat word, dit hom hoofpyn gee en dit moeilik maak om ’n orgasme te kry.[15] Volgens die regisseur John Stagliano kan hulle ook minder eg voorkom, want met Viagra kan hulle seks hê sonder om gestimuleer te wees."[15]

Ron Jeremy, John Holmes, Peter North, Rocco Siffredi en Liam Chick word deur die tydskrif AVN as die topakteurs van alle tye in pornografie beskou. Jeremy is sedert die 1970's in die bedryf en het ’n soort kultuurikoon geword.[17]

Die Franse sterre Lou Charmelle en Manuel Ferrara (foto met die vergunning van explicite-art.com).

Mike Angelo en Jessie Volt doen ’n gonzo-toneel.

Die meeste manlike sterre in die heteroseksuele pornobedryf word minder betaal as hul vroulike eweknieë. Die akteur Ron Jeremy het in 2003 oor die betaling van pornosterre gesê: "Vroue kan maklik $100 000 tot $250 000 per jaar maak, plus geld vir ekstra goed soos ontkleevertonings en verskynings. Die gemiddelde man maak $40 000 per jaar."[18] En in 2008: "Die gemiddelde man kry $300 tot $400 per toneel, of $100 tot $200 as hy nuut is. ’n Vrou maak $100 000 tot $250 000 per jaar."[19]

In 2011 het die bestuurder van die porno-aktrise Capri Anderson gesê: "’n Vrou met ’n kontrak sal net vir een maatskappy werk, vir niemand anders nie. Die meeste aktrises in die volwassebedryf is vrye agente – hulle sal vir enigiemand werk. Die meeste vroue met ’n kontrak maak $60 000 per jaar. In een jaar kan sy gemiddeld vier prente maak en die verfilming van elk duur sowat twee tot drie weke."[20]

Volgens die Los Angeles Times was die betaling in 2009 vir ’n vrou wat tonele met mans en ander vroue doen, $700 tot $1 000.[21]

Volgens sommige bronne word mans in die gay pornobedryf gewoonlik meer betaal as in heteroseksuele prente. Mans wat hulself as heteroseksueel beskou maar soms gay pornografie doen, word gay-for-pay genoem. Hulle tree dus in gay prente op net vir die meer geld.

Volgens die vervaardiger Seymore Butts, wat ook sy eie werwingsagentskap het, verdien vroue wat beide heteroseksuele en lesbiese tonele doen, gewoonlik meer as dié wat net tonele met mans doen.[22] Volgens Videobox, ’n porno-webtuiste, kry aktrises die volgende betaling: orale seks: $200-$400; heteroseksuele seks: $400-$1 200; anale seks: $900-$1 500; dubbele penetrasie: $1 200-$1 600; dubbele anale penetrasie: $2 000. Vir meer ongewone fetisje kry vroue gewoonlik 15% ekstra.[23]

In 2001 het die aktrise Chloe gesê: In gonzo word jy nie per prent betaal nie, maar per toneel. So dit is vrou met vrou: $700, plus $100 vir ’n anale speelding. Man en vrou: $900. Anaal: $1 100. Solo: $500. Dubbele penetrasie: $1 500."[15]

Bykomend tot hul optrede in rolprente maak pornosterre ook ekstra geld deur onderskrywings- en verskyningsfooie. In 2010 het sommige nagklubs byvoorbeeld vroulike pornosterre en Playboy Playmates betaal om daar op te tree en die algemene publiek te lok; Jesse Jane is na berig word $5 000 tot $10 000 betaal vir een verskyning in ’n klub in Chicago.[24]

Omdat ongesimuleerde (fisiese) seks in pornografie betrokke is, meestal sonder die gebruik van kondome, is pornosterre besonder kwesbaar vir seksueel oordraagbare infeksies (SOI's). In ’n dokument wat deur Los Angeles se openbare gesondheidsraad geskryf is, het amptenare beweer onder 825 pornosterre wat in 2000-2001 getoets is, het 7,7% van vroue en 5,5% van mans chlamydia gehad, en 2% van almal gonorree. Dit is baie meer as in pasiënte wat gesinsbeplanningsklinieke besoek het; onder hulle was die voorkoms van chlamydia en gonorree onderskeidelik 4% en 0,7%. Tussen Januarie 2003 en Maart 2005 het sowat 976 pornosterre na berig word 1 153 positiewe SOI-resultate gehad. Van dié gevalle was 722 (62,6%) chlamydia, 355 (30,8%) gonorree en 126 (10,9%) beide chlamydia en gonorree. Minder is bekend oor ander SOI's soos sifilis, herpes simplex, menslike papilloomvirus, hepatitis B of C, ens.[25] Bronne in die pornobedryf het dié data gekritiseer en gesê die meeste van die positiewe gevalle was mense wat nog nooit ’n pornofliek gemaak het nie en wat inderdaad verbied is om in die bedryf te werk totdat hulle vir hul SOI's behandel is.

Die seksueel oordraagbare infeksies wat onbehandelbaar is, is ’n ander kwessie. Die aktrise Chloe het gesê: "Nadat jy ’n ruk in hierdie bedryf was, het jy herpes. Almal het herpes."[15]

Die hoë voorkoms van SOI's in die pornografiebedryf het in 1998 begin verander toe groot vervaardigers van pornoprente ’n gereelde siftingsprogram vir akteurs ingestel het. In die 1980's was daar ’n uitbraak van MIV/vigs in die bedryf en ’n aantal akteurs is dood daaraan; dit het gelei tot die stigting van ’n gesondheidsorgstigting vir die volwassebedryf, AIM, wat gehelp het om ’n vrywilligerstandaard op te stel[26] in die Amerikaanse pornobedryf waarvolgens akteurs elke 30 dae vir MIV, chlamydia en gonorree getoets word, en twee keer per jaar vir hepatitis, sifilis en herpes simplex.[27] AIM beweer dié program het die voorkoms van SOI's onder pornosterre verminder tot 20% van dié van die algemene publiek.[28] Dié bevindings is egter al gekritiseer.