Pous Benedictus XIII
Benedictus XIII was die 245ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk vir 5 jaar, 8 maande en 24 dae, van 1724 tot 1730. Vir 'n ander Pous Benedictus XIII, (Pedro de Luna, die laaste pous in Avignon) sien Teenpous Benedictus XIII.
| Pous Benedictus XIII | |
|---|---|
 | |
 | |
| Geboortenaam | Pietro Francesco Orsini |
| Pontifikaat begin | 29 Mei 1724 |
| Pontifikaat eindig | 21 Februarie 1730 |
| Voorganger | Innocentius XIII |
| Opvolger | Clemens XII |
| Gebore | 2 Februarie 1649 Gravina, Koninkryk Napels |
| Sterf | 21 Februarie 1730 Rome, Italië |
| Ander pouse genaamd Benedictus | |
Biografie
Pous Benedictus XIII[1] is gebore as Pietro Francesco Orsini op 2 Februarie 1649 in Gravina, Koninkryk Napels. Hy was die seun van Fernando III Orsini, hertog van Gravina en Giovanna Frangipani della Tolfa. Hy was die laaste lid van die Orsini-familie wat pous geword het. Sy Orsini voorlopers was Pous Celestinus III en Pous Nicolaas III. Toe hy tot die orde van die Dominikane toegetree het, het hy die kloosternaam Vincenzo Maria Orsini op 13 Februarie 1668 aangeneem. Hy word priester gewy op 24 Februarie 1671 deur kardinaal Emilio Altieri (later Pous Clemens X). Vincenzo word kardinaal-priester van San Sisto op 22 Februarie 1672 en was later biskop van Manfredonia, biskop van Cesena en aartsbiskop van Benevento. Op 29 Mei 1724 volg hy Pous Innocentius XIII op en word gekroon op 4 Junie 1724 deur kardinaal Benedetto Pamphili. Hy regeer tot sy dood op 21 Februarie 1730 en word opgevolg deur Pous Clemens XII. Die naam ‘Benedictus’ beteken 'geseënde'.
Kerklike loopbaan
- 16 Mei 1672 – Kardinaal-priester van S. Sisto.
- 4 Januarie 1673 – Prefek van die Heilige kongregasie van die Raad.
- 28 Januarie 1675 – Metropolitaanse aartsbiskop van Manfredonia (Italië).
- 22 Januarie 1680 – Aartsbiskop-biskop van Cesena (Italië).
- 18 Maart 1686 – Metropolitaanse aartsbiskop van Benevento (Italië).
- 3 Januarie 1701 – Kardinaal-biskop van Frascati.
- 18 Maart 1715 – Kardinaal-biskop van Porto e Santa Rufina.
- 29 Mei 1724 – Pous van Rome.
Pontifikaat
Aanvanklik het Pous Benedictus XIII[2] homself Benedictus XIV genoem, maar nadat die vorige Benedictus XIII as teenpous geklassifiseer is, het hy die volgnommer XIII gebruik. Hy het probeer om die dekadente lewenstyl van die Italiaanse priesters en kardinale te versober. Hy het die lotery van Rome verbied. Volgens kardinaal Lambertini (later Pous Benedictus XIV) het die pous nie geweet hoe om te regeer nie en het regering oorgelaat aan kardinaal Niccolo Coscia. Niccolo was die pous se sekretaris toe Benedictus aartsbiskop van Benevento was. Kardinaal Coscia het die pouslike skatkis geruïneer en moes uit Rome vlug na die pous se dood.
In sy buitelandse politiek het die pous te doen gekry met koning Johan V van Portugal en die Janseniste. Hy het Pous Urbanus VIII se verbod op die rook van tabak teruggetrek. Benedictus het self minstens 139 biskoppe gewy veral in Duitsland, Frankryk, Engeland en die nuwe wêreld. Die biskoppe het op hulle beurt weer nuwe biskoppe in hulle onderskeie lande gewy, met die gevolg dat 90% van die huidige biskoppe hulle episkopale lyn kan deurtrek na Pous Benedictus XIII.
In 1712 het hy die bekende Spaanse trappe in Rome ingehuldig. Pous Benedictus is ook die stigter van die Universiteit van Camerino.
Die kollege van kardinale
Pous Benedictus XIII het 29 nuwe kardinale aangestel in 12 konsistories.
Die konsistorie van 11 September 1724
- Giambattista Altieri, iunior, titulêr aartsbiskop van Tiro.
- Alessandro Falconieri, ouditeur van die Heilige Roomse Rota.
Die konsistorie van 20 November 1724
- Vincenzo Petra, titulêr aartsbiskop van Damascus.
Die konsistorie van 20 Desember 1724
- Prospero Marefoschi, titulêr aartsbiskop van Cesarea.
- Agostino Pipia, O.P.,verkose biskop van Osimo.
Die konsistorie van 11 Junie 1725
- Niccolò Coscia, titulêr aartsbiskop van Traianopoli.
- Niccolò del Giudice, apostoliese protonotarius.
Die konsistorie van 11 September 1726
- André-Hercule de Fleury, voormalig biskop van Fréjus, Frankryk.
Die konsistorie van 9 Desember 1726
- Angelo Maria Quirini, O.S.B.Cas., aartsbiskop-biskop van Brescia.
- Niccolò Maria Lercari, titulêr aartsbiskop van Nazianzo.
- Marco Antonio Ansidei, titulêr aartsbiskop van Damiata.
- Prospero Lorenzo Lambertini, biskop van Ancona.
- Francesco Antonio Finy, titulêr aartsbiskop van Damascus.
- Lorenzo Cozza, O.F.M.Obs., eerste minister van sy orde.
- Gregorio Selleri, O.P., meester van die Heilige Paleis.
- Antonio Banchieri, goewerneur van Rome.
- Carlo Collicola, tesourier van die Apostoliese Kamer.
Die konsistorie van 26 November 1727
- Diego de Astorga y Cépedes, aartsbiskop van Toledo, Spanje.
- Sigismund von Kollonitsch, aartsbiskop van Wene.
- Philip Ludwig von Sinzendorf, biskop van Györ, Hongarye.
- João da Mota e Silva, Kanunnik van die kerk van São Tomé, Lissabon, Portugal.
Die konsistorie van 30 April 1728
- Vincenzo Ludovico Gotti, O.P., titulêr verkose patriarg van Jerusalem.
- Leandro di Porzia, O.S.B.Cas., verkose biskop van Bergamo.
Die konsistorie van 20 September 1728
- Pierluigi Carafa, iunior, titulêr aartsbiskop van Larissa.
- Giuseppe Accoramboni, biskop van Imola.
Die konsistorie van 6 Julie 1729
- Francesco Borghese, titulêr aartsbiskop van Trajanopolis.
- Carlo Vincenzo Ferreri, O.P., biskop van Alessandria.
Die konsistorie van 8 Februarie 1730
- Alamanno Salviati, apostoliese protonotarius.
Saligverklarings
- 1 September 1726 – Hyacintha van Mariscotti
- 24 Mei 1728 – Johannes van Prado
- 24 Maart 1729 – Fidelis van Sigmaringen (Mark Rey)
- 13 Augustus 1729 – Vincent de Paul
- 20 Januarie 1730 – Peter Fourier
Heiligverklarings
- 1726 – Agnes van Montepulciano
- 10 Desember 1726 – Dominic Gangala (Jacobus van die moerasse)
- 10 Desember 1726 – Turibius van Mogroveio
- 27 Desember 1726 – Francis Solano
- 27 Desember 1726 – Johannes van die Kruis
- 27 Desember 1726 – Peregrine Laziosi
- 31 Desember 1726 – Aloysius Gonzaga
- 31 Desember 1726 – Stanislaus Kostka
Verering
Op 21 Februarie 1931 word Pous Benedictus XIII deur Pous Pius XI tot "Dienaar van God" verklaar.
Bibliografie
- Artaud de Montor, Alexis, Chevalier de. (1911) The lives and times of the popes (vertaal vanaf "Les vies des papes") The Catholic publication Society of America, New York. Heruitgee: Kessinger Publishing. http://www.saint-mike.org/library/ papal_library/default.asp
- Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0-300-09165-6.
- Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0-500-01798-0.
Verwysings
- Benedict XIII. (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.
- Healy, P. (1907). Pope Benedict XIII. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Besoek Februarie 7, 2011 by: http://www.newadvent.org/cathen/02431a.htm
Eksterne skakels
- CE Inskrywing in die Catholic Encyclopedia (Engels)
- CF Inskrywing in die Catholic Forum (Engels)
- BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
- PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)
- VH Inskrywing in die Vatican History (in Duits).
- CA Inskrywing in die "Cardinals of the Holy Roman Church".
- Inskrywing in die Catholic Hierarchy (Engels)
- Inskrywing in die Giga Catholic Information (Engels).
 |
Wikimedia Commons bevat media in verband met Benedictus XIII. |
Nota
Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.
Opvolging
| Voorafgegaan deur Innocentius XIII |
Pous (Pontifex Maximus) 1724 – 1730 |
Opgevolg deur Clemens XII |
Basis URL: en:Pope Benedict XIII
Normdata  |
|
|---|