Piek (wapen)

'n Piek of spies is 'n dun, 5 meter lange stok met 'n metaalpunt aan die einde daarvan. Dit is ontwerp om 'n aanval deur kavalerie af te weer. Die wapen is in die laat middeleeue en vroegmoderne tyd deur infanteriste (sogenaamde piekeniers) gebruik. Die piek is skuins op die grond in die rigting van vyandelike magte geplaas om hulle terug te hou. Die ruiter moes dan uitswaai om te voorkom dat sy perd verwond word. Die wapen is tot 1708 gebruik in die Staatse leger (die leër van die Nederlandse Republiek van 1575 tot die oprigting van die Bataafse Republiek in 1795).

'n Moderne herskepping van 'n 17de-eeuse leër van piekeniers

Piekeniers tydens die Italiaanse Oorloë (van Hans Holbein die Jonge)

In teenstelling tot die goedendag ('n tipe wapen) was die piek ongeskik as gevegswapen. Hy was wel ligter om te hanteer. Tydens die Guldensporenslag het die soldate sy aan sy met beide wapens geveg.

Die Kosakke het dit ook as wapen gebruik om slagoffers mee te gooi.

Die woord "piek" is afgelei van die Franse woord piquer, wat steek beteken.[1]