Pedofilie

Pedofilie is 'n afwyking waar 'n volwassene seksueel aangetrokke tot 'n jonger persoon, wat nog nie geslagsryp is nie, voel. Die term is afgelei van die Griekse woorde pais (παις, wortel paid- = 'knaap', 'kind') en philía (φιλία, 'vriendskap'). In die moderne taalgebruik verwys die term spesifiek na volwassenes wat seksueel aangetrokke voel tot nie-geslagsrype kinders en deur hulle seksueel geprikkel word. Die term Paedophilia Erotica is vir die eerste keer deur die Duitse psigiater Richard Krafft-Ebbing in sy werk Psychopathia Sexualis (1886) gebruik.[1]

Permanente seksuele aangetrokkenheid tot kinders word, indien 'n pedofiel ouer is as 16 jaar, as 'n sielkundige versteuring beskou. In die Wêreldgesondheidsorganisasie se "Internasionale statistieke klassifikasie van siektes en verwante mediese probleme" (ICD-10) word pedofilie as 'n steuring van 'n persoon se emosionele en erotiese voorkeur geklassifiseer. Mense, wie se seksualiteit uitsluitlik gerig is op kinders, word ook kernpedofiele genoem.

Is dit puberterende kinders, vir wie volwassenes liefdesgevoelens en seksuele begeertes koester, word die term efebofilie gebruik (afgelei van Grieks ephebos "jongeling", "adolessent"). Daar is pedofiele wat uitsluitlik tot seuns of meisies aangetrokke voel, enkeles stel belang in albei geslagte. Wanneer volwassenes seksuele handelinge met kinders uitvoer, verwys sielkundiges daarna as pedoseksualiteit. Hierdie handelinge word as seksuele misbruik van kinders beskou en is 'n strafregtelike oortreding (pedokriminaliteit).