Oppervlakafloop

Dit vind plaas wanneer die reënvaltempo die tempo oorskry waarteen water die grond kan infiltreer, en die holtes reeds gevul is. Dit kom meer dikwels in ariede en semi-ariede streke voor waar reënvalintensiteit hoog is en die grond se infiltrasiekapasiteit as gevolg van oppervlakverdigting verlaag is, asook in geplaveide areas. Dit word hoofsaaklik in stede aangetref waar sypaadjies verhoed dat water geabsorbeer word.

Wanneer die grond versadig en die holtes vol is, en dit steeds reën, sal die reënval tot onmiddellike oppervlakafloop lei. Hierdie afloop word versadigde oorlandvloei genoem.

Na afloop van 'n reënbui behou die grond 'n mate van vog. Hierdie oorblywende vog affekteer die grond se infiltrasiekapasiteit. Hoe hoër die vlak van voorafgaande grondvog is, hoe vinniger sal die grond versadig word. Sodra die grond versadig is, vind afloop plaas.

Nadat water die grond teen 'n helling van 'n heuwel geïnfiltreer het, vloei die water lateraal deur die grond, en eksfiltreer nader aan 'n kanaal. Dit word ondergrondse deurvloei genoem.

Gedurende die vloei kan die hoeveelheid afloopwater op verskillende maniere, byvoorbeeld evaporasie en infiltrasie, verminder word. Uiteindelik sal enige oorblywende oppervlakwater 'n ontvangende watermassa soos 'n rivier, meer, strandmeer of oseaan bereik.[4]

Oppervlakafloop kan erosie van die aardoppervlak veroorsaak; geërodeerde materiaal kan oor 'n aansienlike afstand gedra word voordat dit afgeset word. Daar is vier hoofsoorte gronderosie deur water: spatsel-erosie, laag-erosie, sloot-erosie en donga-erosie. Spatsel-erosie is die gevolg van meganiese botsing van reëndruppels met die grondoppervlak: gronddeeltjies wat deur die impak verwyder is, word deur die oppervlakafloop weggevoer. Laag-erosie is die vervoer van sediment deur afloop sonder dat daar 'n goed gedefinieerde kanaal is. Grondoppervlakgrofheid kan veroorsaak dat afloop nouer vloeipaadjies vorm: namate insnyding plaasvind, vorm klein, maar goed gedefinieerde kanaaltjies wat slootjies genoem word. Namate verdere insnyding plaasvind en die slootjies vergroot, kan dongas gevorm word. Donga-erosie kan groot hoeveelhede geërodeerde materiaal binne 'n kort tydjie vervoer.

Gronderosie deur water op intensief-bewerk landbougrond.

Wilgerheining wat met latbundels versterk is om afloop te beperk, noorde van Frankryk.

Erosie lei gewoonlik tot verlaagde landbouproduktiwiteit, en hierdie uitwerking word op die gebied van grondbewaring bestudeer. Groter deeltjies word oor kort afstande afgeset terwyl klein deeltjies oor lang afstande in die waterkolom gedra word. Op die hoë sentrale plato van Madagaskar, wat ongeveer tien persent van die eiland se landbougebied uitmaak, is feitlik die hele landskap sonder plantegroei, met eroderende dongaslote van meer as 50 meter diep en een kilometer breed. Erosie lei tot die verlies van die vrugbare bogrond, verlaag die grond se vrugbaarheid en verswak die gehalte van landbouprodukte.

Moderne industriële landbou is nog 'n vername oorsaak van erosie.

Die belangrikste omgewingskwessies wat met afloop geassosieer word, is die impak daarvan op oppervlakwater, grondwater en grond deur middel van die afvoer van besoedelingstowwe na hierdie stelsels. Hierdie impakte veroorsaak uiteindelik gesondheidsrisiko's, versteurings in die ekostelsel, en estetiese impakte op waterhulpbronne. Sommige van die besoedelingstowwe wat die grootste impak op oppervlakwater het, is petroleumstowwe, onkruiddoders en kunsmis. In die geval van oppervlakwater lei die impakte tot waterbesoedeling. Wanneer oppervlakwater as drinkwater gebruik word, kan dit gesondheidsrisiko's inhou en die waterestetika (reuk, kleur en troebelheid) aantas. Besmette oppervlakwater kan ook die metaboliese prosesse van die akwatiese spesies aantas; hierdie veranderinge kan fataal wees (bv. visvrektes veroorsaak), of die balans van verskillende spesies versteur.

Oppervlakafloop wat in woude plaasvind, kan mere van groot hoeveelhede minerale stikstof en fosfor voorsien wat tot eutrofikasie lei. Afloopwater in dennewoude is ook ryk aan humussure en kan die humifikasie van watermassas tot gevolg hê.[6]

In die geval van grondwater is drinkwaterbesmetting die grootste vraagstuk, veral indien die waterdraer vir menslike gebruik ontgin word. Wat grondbesmetting betref, kan afloopwater twee probleme inhou. In die eerste plek kan afloopwater besmettingstowwe uit die grond onttrek en dit in die vorm van waterbesoedeling na selfs meer sensitiewe akwatiese habitatte dra. Tweedens kan besmettingstowwe in ongerepte grond afgeset word en gesondheids- of ekologiese gevolge inhou.

Die ander konteks van landboukwessies behels die vervoer van landbouchemikalieë (nitrate, fosfate, plaagdoders, onkruiddoders, ens.) via oppervlakafloop. Dit kom veral tydens hoë neerslag voor wanneer chemiese gebruik oormatig of swak beplan is. Die gevolglike besoedelde afloopwater verteenwoordig nie net 'n vermorsing van landbouchemikalieë nie, maar hou ook 'n omgewingsbedreiging vir stroomafwaartse ekostelsels in.

Oorstromings kom voor wanneer 'n stroom nie die hoeveelheid afloop kan dra nie. Die frekwensie waarteen dit plaasvind, word deur 'n terugkeerperiode beskryf. Oorstromings is 'n natuurlike proses wat die samestelling en prosesse van ekostelsels in stand hou, maar dit kan ook deur grondgebruikverandering soos riviersingenieurswese gewysig word. Oorstromings kan samelewings bevoordeel of skade aanrig. Landbou-aktiwiteite op die Nyl-vloedvlakte het voordeel geput uit die seisoenale oorstromings wat voedingstowwe afset wat voordelig vir gewasse is. Namate die hoeveelheid en vatbaarheid van nedersettings toeneem, hou oorstromings egter toenemend 'n groter gevaar in. In stedelike gebiede is oppervlakafloop die primêre oorsaak van stedelike oorstromings.[7] Nadelige impakte behels lewensverlies, skade aan eiendom, oesskade, sosiale ontwrigting en tydelike dakloosheid. Oorstromings is een van die mees vernietigende natuurrampe.