Ophelia (maan)

Ophelia is ’n maan van Uranus. Dit is op 20 Januarie 1986 ontdek op foto's deur Voyager 2 en het die voorlopige naam S/1986 U 8 gekry.[5] Die naam "Ophelia" kom van die dogter van Polonius in William Shakespeare se Hamlet. Dit is ook bekend as Uranus VII.[6]

Ophelia   

Die ontdekkingsfoto van Ophelia (bo) deur
Voyager 2.
Ontdekking
Ontdek deur Richard J. Terrile / Voyager 2
Datum 20 Januarie 1986
Wentelbaaneienskappe
Wentelbaanradius 53 763,390 ± 0,847 km[1]
Wentelperiode 0,37640039 ± 0,00000357 d[1]
Gem. omwentelingspoed 10,39 km/s
Baanhelling 0,10362 ± 0,055°[1]
Satelliet van Uranus
Fisiese eienskappe
Afmetings 54 × 38 × 38 km[2]
Gem. radius 21,4 ± 4 km[2][3][4]
Oppervlakte ~6 600 km²
Volume ~41 000 km³
Massa ~5,3×1016 kg
Gem. digtheid ~1,3 g/cm³ (aangeneem)[3]
Oppervlak-
aantrekkingskrag
~0,0070 m/s²
Ontsnapping-
snelheid
~0,018 km/s
Rotasieperiode Sinkronies[2]
Ashelling Nul[2]
Temperatuur ~64 K

Beskrywing

Ophelia is nie weer opgespoor totdat die Hubble-ruimteteleskoop dit in 2003 waargeneem het nie.[7][8] Baie min is daaroor bekend, buiten sy wentelbaan,[1] radius van 21 km[2] en geometriese albedo van 0,08.[7] Op die Voyager 2-foto's lyk dit langwerpig, met sy hoofas wat na Uranus wys.

Ophelia is die buitenste herdersmaan vir Uranus se ε-ring.[9] Sy wentelbaan is binne Uranus se radius vir sinkroniese wentelbane en neem dus langsamerhand af weens gety-invloede.[2]

Verwysings

  1. Jacobson, R. A. (1998). "The Orbits of the Inner Uranian Satellites From Hubble Space Telescope and Voyager 2 Observations". The Astronomical Journal. 115 (3): 1195–1199. Bibcode:1998AJ....115.1195J. doi:10.1086/300263. {{cite journal}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
  2. Karkoschka, Erich (2001). "Voyager's Eleventh Discovery of a Satellite of Uranus and Photometry and the First Size Measurements of Nine Satellites". Icarus. 151 (1): 69–77. Bibcode:2001Icar..151...69K. doi:10.1006/icar.2001.6597.
  3. "Planetary Satellite Physical Parameters". JPL (Solar System Dynamics). 24 Oktober 2008. Besoek op 12 Desember 2008.
  4. Williams, Dr. David R. (23 November 2007). "Uranian Satellite Fact Sheet". Nasa (National Space Science Data Center). Besoek op 12 Desember 2008.
  5. Smith, B. A. (27 Januarie 1986). "Satellites and Rings of Uranus". IAU Circular. 4168. Besoek op 31 Oktober 2011.
  6. "Planet and Satellite Names and Discoverers". Gazetteer of Planetary Nomenclature. USGS Astrogeology. 21 Julie 2006. Besoek op 6 Augustus 2006.
  7. Karkoschka, Erich (2001). "Comprehensive Photometry of the Rings and 16 Satellites of Uranus with the Hubble Space Telescope". Icarus. 151 (1): 51–68. Bibcode:2001Icar..151...51K. doi:10.1006/icar.2001.6596.
  8. Showalter, M. R.; Lissauer, J. J. (3 September 2003). "Satellites of Uranus". IAU Circular. 8194. Besoek op 31 Oktober 2011.
  9. Esposito, L. W. (2002). "Planetary rings". Reports on Progress in Physics. 65 (12): 1741–1783. Bibcode:2002RPPh...65.1741E. doi:10.1088/0034-4885/65/12/201. {{cite journal}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)

Eksterne skakels

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.