Openbaring

Die skrywer noem homself Johannes in die teks, maar sy presiese identiteit bly 'n punt van akademiese debat. Tweede-eeuse Christelike skrywers soos Papias, Justinus Martelaar, Irenaeus, Melito (die biskop van Sardis), Clement van Alexandrië en die skrywer van die Muratoriaanse fragment identifiseer Johannes die Apostel as die "Johannes" van Openbaring. Moderne geleerdes het oor die algemeen 'n ander siening. Baie oorweeg dat niks oor die skrywer bekend kan wees nie, behalwe dat hy 'n Christelike profeet was. Moderne teoloë kenmerk die skrywer van die boek as "Johannes van Patmos". Die grootste deel van tradisionele bronne dateer die boek uit die bewind van die Romeinse keiser Domitianus (81–96 nC), wat getuienis geneig is om te bevestig.

Die boek strek oor drie literêre genres: die epistolêre, die apokaliptiese en die profetiese. Dit begin met Johannes op die eiland Patmos in die Egeïese See , wat 'n brief aan die "Sewe Gemeente van Asië" rig. Daarna beskryf hy 'n reeks profetiese visioene, insluitend figure soos die sewekoppige draak, die slang en die dier, wat uitloop op die wederkoms van Christus.

Die duistere en buitensporige beeldspraak het gelei tot 'n wye verskeidenheid Christelike interpretasies. Historistiese interpretasies beskou Openbaring as 'n breë geskiedenisbeskouing, terwyl preteristiese interpretasies die boek behandel as meestal verwysend na die gebeure van die Apostoliese Tydperk (1ste eeu na Christus), of op die laaste, die val van die Romeinse Ryk. Futuriste meen intussen dat Openbaring toekomstige gebeure beskryf, met die sewe kerke wat deur die tydperk gegroei het, en 'n heropkoms of voortdurende heerskappy van 'n Romeins-Griekse stelsel met moderne vermoëns wat deur Johannes beskryf word op maniere wat aan hom bekend is. Idealistiese of simboliese interpretasies meen dat Openbaring nie verwys na werklike mense of gebeure nie, maar 'n allegorie is van die geestelike weg en die voortdurende stryd tussen goed en kwaad.

• 1: 4-3: 22: Aan die sewe gemeentes.
• 4: 1-5: 14: Aanbidding van God en van die Lam.
• 6: 1-17: Die eerste ses seëls (met die vier ruiters van die Apokalips as die eerste vier seëls). Die vyfde seël het betrekking op die siele onder die altaar van die gelowige Christene wat as martelare gesterf het tydens die Groot Verdrukking. En die sesde seël was 'n groot aardbewing, die verduistering van die son en die bloedrooiheid van die maan.
• 7: 1-17: Die 144 000 voor die troon.
• 8: 1-5: Die sewende seël: 'n halfuur stilte en dan die sewe engele met die sewe basuine.
• 8: 6-9: 21: Die eerste ses basuine.
• 10: 1-11: Die oopgemaakte boekrol.
• 10: 3-4: Die sewe donderslae waarvan die betekenis nie opgeteken is nie.
• 11: 1-14: Die twee Getuies.
• 11: 15-19: Die sewende basuin.
• 12: 1-13: 18: Die vrou, die draak en die twee diere.
• 14: 1-20: Die Lam en sy volgelinge; die oordeel.
• 15: 1-16: 21: Die sewe bakke.
• 17: 1-19: 10: Oordeel oor Babilon.
• 19: 11-21: Die dier en sy profeet verslaan.
• 20: 1-15: Die eerste opstanding en die tweede dood.
• 21: 1-22: 5: ' n Nuwe hemel en 'n nuwe aarde.
• 22: 6-21: Afsluiting.

• Die Bybel: Nuwe vertaling (Bybelgenootskap van Suid-Afrika)
• Barr, David, L. (1998). Tales of the End: A Narrative Commentary on the Book of Revelation. Santa Rosa, CA: Polebridge Press, ISBN 978-1-59815-033-9.
• Bass, Ralph E., Jr. (2004). Back to the Future: A Study in the Book of Revelation, Greenville, South Carolina: Living Hope Press, ISBN 0-9759547-0-9.

• Wikiwoordeboek het 'n inskrywing vir Openbaring.