Oleum

Oleum (Latyn oleum, beteken olie), is 'n term wat verwys na die oplossings van verskeie komposisies van swaweltrioksied in swaelsuur, of soms meer spesifiek aan piroswaelsuur.[1] Oleum is geïdentifiseer deur die CAS-nommer 8014-95-7 (EC/Lys nommer: 616-954-1 ; ECHA InfoCard: 100.116.872).

Oleum damp in lug.

Oleums kan beskryf word deur die formule ySO3·H2O waar y die totale molêre massa van swaweltrioksied inhoud. Die waarde van y kan gevarieer word om verskillende oleums in te sluit. Hulle kan ook beskryf word deur die formule H2SO4·xSO3 waar x nou gedefinieer word as die molêre vrye swaweltrioksied-inhoud. Oleum word oor die algemeen beoordeel volgens die gratis SO3 inhoud volgens massa. Dit kan ook uitgedruk word as 'n persentasie van swaelsuursterkte; vir oleum konsentrasies, wat meer as 100% sal wees. Byvoorbeeld, 10% oleum kan ook uitgedruk word as H2SO4·0.13611SO3, 1.13611SO3·H2O of 102.25% swaelsuur. Die omskakeling tussen % suur en % oleum is: % suur = 100 + 18/80 × % oleum

Vir x = 1 en y = 2 is die empiriese formule H2S2O7 vir piroswaelsuur verkry. Pure piroswaelsuur is 'n vaste stof by kamertemperatuur, smelt by 36 °C en word selde in die laboratorium of industriële prosesse gebruik.

Produksie

Oleum word in die kontakproses vervaardig, waar swawel geoksideer word na swaweltrioksied wat daarna in gekonsentreerde swaelsuur opgelos word.[2] Swaelsuur self word geregenereer deur verdunning van 'n deel van die oleum.

Die lood kamer proses vir swaelsuurproduksie is laat vaar, deels omdat dit nie direk swaweltrioksied of gekonsentreerde swaelsuur kon produseer nie as gevolg van korrosie van die lood, en absorpsie van NO2 gas. Totdat hierdie proses deur die kontakproses uitgedien is, moes oleum verkry word deur middel van indirekte metodes. Histories het die grootste produksie van oleum gekom van die distillasie van ystersulfaate by Nordhausen, waarvan die historiese naam Nordhausen-swaelsuur afgelei is.[1]

Verwysings
  1. Hinds, John Iredelle Dillard (1902). Inorganic Chemistry: With the Elements of Physical and Theoretical Chemistry (in Engels). J. Wiley & sons.
  2. Speight, James G. (2017-01-01), Speight, James G., ed., "Chapter Three - Industrial Inorganic Chemistry" (in en), Environmental Inorganic Chemistry for Engineers (Butterworth-Heinemann): pp. 111–169, ISBN 978-0-12-849891-0, https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/B9780128498910000035, besoek op 2021-10-26
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.