Niki Lauda

Lauda wat tydens die Duitse Grand Prix in 1976 by die Nürburgring geoefen het

Na 'n onsuksesvolle begin tot die 1970's, wat uitgeloop het op 'n rampspoedige begin van die 1973-seisoen, het Ferrari heeltemal onder Luca di Montezemolo hergroepeer en in 1974 herleef. Die span se geloof in die onbekende Lauda is vinnig beloon deur 'n tweede plek in sy debuutwedren vir die span, die Argentynse Grand Prix wat die seisoen begin.[14] Sy eerste Grand Prix-oorwinning – en die eerste vir Ferrari sedert 1972 – het slegs drie renne later in die Spaanse Grand Prix gevolg. Alhoewel Lauda die seisoen se pasaangeër geword het en ses agtereenvolgende paalposisies behaal het, het 'n mengsel van onervarenheid en meganiese onbetroubaarheid beteken dat Lauda daardie jaar nog net een ren gewen het, die Nederlandse Grand Prix. Hy het vierde geëindig in die Bestuurderskampioenskap en het geweldige toewyding getoon om die motor te toets en te verbeter.

Lauda in 1975

Die 1975 Formule Een-seisoen het stadig vir Lauda begin; ná niks beter as 'n vyfde plek in die eerste vier renne nie, het hy vier van die volgende vyf gewen in die nuwe Ferrari 312T. Sy eerste Wêreldkampioenskap is beklink met 'n derde plek by die Italiaanse Grand Prix by Monza; Lauda se spanmaat Regazzoni het die wedren gewen en Ferrari het hul eerste vervaardigerskampioenskap in 11 jaar behaal. Lauda het toe 'n vyfde oorwinning behaal by die laaste ren van die jaar, die Verenigde State se GP by Watkins Glen. Hy het ook die eerste jaer geword wat die Nürburgring Nordschleife in minder as sewe minute afgelê het, wat as 'n groot prestasie beskou is aangesien die Nordschleife-gedeelte van die Nürburgring twee myl langer was as wat dit vandag is. Lauda het daardie jaar nie die Duitse Grand Prix vanaf die paal posisie gewen nie; nadat hy hard met Patrick Depailler geveg het om die voortou vir die eerste helfte van die wedren, het Lauda vir die eerste 9 rondtes voorgeloop, maar het 'n pap band by die Wippermann opgedoen, 9 myl in die 10de rondte en is verbygesteek deur Carlos Reutemann, James Hunt, Tom Pryce en Jacques Laffite; Lauda het teruggekeer na die kuipe met 'n beskadigde voorvlerk en 'n vernielde linkervoorband. Die Ferrari-kuipespan het die ou band omgeruil en Lauda het daarin geslaag om die podium te haal in die derde plek agter Reutemann en Laffite nadat Hunt uitgeval het en Pryce stadiger moes ry weens 'n brandstoflek. Lauda was bekend daarvoor dat hy enige trofeë wat hy gewen het aan sy plaaslike motorhawe weggegee het in ruil dat sy motor gewas en gediens word.[15]

Anders as in 1975 het Lauda die begin van die 1976 Formule Een-seisoen oorheers en vier van die eerste ses wedrenne gewen en tweede in die ander twee geëindig. Teen die tyd van sy vyfde oorwinning van die jaar by die Britse Grand Prix, het hy meer as dubbel die punte van sy naaste uitdagers Jody Scheckter en James Hunt gehad, en 'n tweede agtereenvolgende Wêreldkampioenskap was 'n formaliteit. Dit was 'n prestasie wat nie behaal is sedert Jack Brabham se oorwinnings in 1959 en 1960 nie. Hy sou ook die meeste wedrenne in 'n seisoen wen, 'n rekord wat deur wyle Jim Clark sedert 1963 gehou is.

1976 Nürburgring-ongeluk

'n Week voor die Duitse Grand Prix van 1976 by die Nürburgring, al was hy destyds die vinnigste jaer op daardie baan, het Lauda sy mede-renjaers aangemoedig om die wedren te boikot, hoofsaaklik as gevolg van die 23 km-kring se veiligheidsreëlings, met verwysing na die organiseerders se gebrek aan hulpbronne om so 'n groot kring behoorlik te bestuur, insluitend 'n gebrek aan brandweerbeamptes, brand- en veiligheidstoerusting en veiligheidsvoertuie. Formule Een was toe nogal gevaarlik (drie van die bestuurders daardie dag het later in Formule Een-voorvalle gesterf: Tom Pryce in 1977; Ronnie Peterson in 1978; en Patrick Depailler in 1980), maar 'n meerderheid van die bestuurders het teen die boikot gestem en die wedren het voortgegaan.

Lauda se motor brand

Op 1 Augustus 1976, tydens die tweede rondte by die baie vinnige linkerkinkel voor Bergwerk, was Lauda in 'n ongeluk betrokke toe sy Ferrari van die baan afgetol het, 'n wal getref het, in vlamme uitgebars het en kontak gemaak het met Brett Lunger se Surtees-Ford motor. Anders as Lunger was Lauda in die wrak vasgekeer. Die bestuurders Arturo Merzario, Lunger, Guy Edwards en Harald Ertl het 'n paar oomblikke later by die toneel aangekom, maar voordat Merzario Lauda uit sy motor kon trek, het hy ernstige brandwonde aan sy kop en hande opgedoen en warm giftige gasse ingeasem wat sy longe en bloed beskadig het.[16] In 'n onderhoud met BBC Radio 5 Live ("I Was There -- 21 Mei 2019"; "Niki Lauda praat in 2015"), het Lauda gesê: "...daar was basies twee of drie bestuurders wat my uit die kar probeer kry het, en een was Arturo Merzario, die Italianer, wat ook daar op die toneel moes stop, want ek het die pad versper; en hy het regtig self in die kar gekom, en uh, my, my veiligheidsgordel losgelaat, en my toe uitgetrek. Dit was ongelooflik, hoe hy dit kon doen, en ek het hom daarna ontmoet, en ek het vir hom gevra: 'Hoe kon jy dit doen?!' Hy het gesê: 'Eerlik, ek weet nie, maar om jou veiligheidsgordel los te maak was so moeilik, want jy het so hard daarteen gedruk, en toe dit oop was, het ek jou soos 'n veer uit die kar gekry...' ."[17] Aangesien Lauda 'n gemodifiseerde helm gedra het, het dit hom nie behoorlik gepas nie; die skuim het saamgepers en dit het ná die ongeluk van sy kop afgegly en sy gesig aan die vuur blootgestel.[18] Hoewel Lauda by sy bewussyn was en onmiddellik ná die ongeluk kon staan, het hy later in 'n koma verval. Terwyl hy in die hospitaal was, is hy die laaste rites gegee, maar hy het oorleef.[19]

Lauda het erge littekens opgedoen van die brandwonde aan sy kop en het die meeste van sy regteroor verloor, sowel as die hare aan die regterkant van sy kop, sy wenkbroue en sy ooglede. Hy het verkies om rekonstruktiewe chirurgie te beperk tot die vervanging van die ooglede en die herstel van hul funksionaliteit. Ná die ongeluk het hy altyd 'n pet gedra om die letsels op sy kop te bedek. Hy het gereël dat borge die pet vir advertensies gebruik.

Met Lauda uit die kompetisie, is Carlos Reutemann as sy plaasvervanger aangeneem. Ferrari het die 1976 Oostenrykse Grand Prix geboikot uit protes teen wat hulle gesien het as voorkeurbehandeling teenoor die McLaren-jaer James Hunt by die Spaanse en Britse Grands Prix.

In 1993 het Lauda teruggekeer na Formule Een in 'n bestuursposisie toe Luca di Montezemolo hom 'n konsultasierol by Ferrari aangebied het. Halfpad deur die 2001-seisoen het Lauda die rol van spanhoof van die Jaguar Formule Een-span aanvaar. Die span kon nie verbeter nie en Lauda is aan die einde van 2002, saam met 70 ander sleutelfigure, oortollig gemaak.

In September 2012 is hy aangestel as nie-uitvoerende voorsitter van Mercedes-AMG Petronas Motosport.[20] Hy het in 2013 aan onderhandelinge deelgeneem om Lewis Hamilton vir 'n driejaarkontrak met Mercedes te onderteken.[21]

Lauda in 2011

Lauda het met sy tweede Formule Een-aftrede in 1985 teruggekeer om sy eie lugdiens, Lauda Air, te bestuur. Gedurende sy tyd as lugrederybestuurder is hy as konsultant by Ferrari aangestel as deel van 'n poging deur Montezemolo om die span te vernuwe.[22] Nadat hy sy Lauda Air-aandele in 1999 aan meerderheidsvennoot Austrian Airlines verkoop het, het hy die Jaguar Formule Een-renspan van 2001 tot 2002 bestuur. Aan die einde van 2003 het hy 'n nuwe lugdiens, Niki, begin. Soortgelyk aan Lauda Air, is Niki in 2011 met sy groot vennoot Air Berlin saamgesmelt. Vroeg in 2016 het Lauda die huurredery Amira Air oorgeneem en die maatskappy LaudaMotion herdoop.[23] As gevolg van Air Berlin se insolvensie in 2017 het LaudaMotion die Niki-handelsmerk en -bates oorgeneem ná 'n onsuksesvolle bod deur Lufthansa en IAG.[24] Lauda het 'n kommersiële vlieënierlisensie gehad en het van tyd tot tyd as kaptein op die vlugte van sy lugredery opgetree.[25]

Hy is in 1993 opgeneem in die Internasionale Motorsport Heldesaal en het vanaf 1996 kommentaar gelewer by Grands Prix vir Oostenrykse en Duitse televisie op RTL. Hy is egter gekritiseer omdat hy Robert Kubica 'n "polack" ('n etniese belediging vir Poolse mense) op die lug in Mei 2010 by die Monaco Grand Prix genoem het.[26][27]

Lauda was soms bekend onder die bynaam "The Rat", "SuperRat" of "King Rat" vanweë sy prominente boktande.[28] Hy was geassosieer met beide Parmalat en Viessmann, wat die alteenwoordige pet geborg het wat hy vanaf 1976 gedra het om die ernstige brandwonde wat hy in sy Nürburgring-ongeluk opgedoen het, weg te steek. Lauda het in 2009 in 'n onderhoud met die Duitse koerant Die Zeit gesê dat 'n adverteerder €1,2 miljoen betaal vir die ruimte op sy rooi pet.[29]

Niki Lauda het vyf boeke geskryf: The Art and Science of Grand Prix Driving (getiteld Formula 1: The Art and Technicalities of Grand Prix Driving in sommige markte) (1975); My Years With Ferrari (1978); The New Formula One: A Turbo Age (1984); Meine Story (soms getiteld To Hell and Back) (1986); Das dritte Leben (Die derde lewe) (1996).[30] Lauda het die Oostenrykse joernalis Herbert Volker gekrediteer vir die redigering van die boeke.

Daniel Brühl, Lauda en Peter Morgan by die première van Rush in Wene, Oostenryk

Die 1976-stryd tussen Lauda en James Hunt is gedramatiseer in die rolprent Rush (2013), waar Lauda deur Daniel Brühl vertolk is— 'n uitbeelding wat genomineer is vir 'n BAFTA-rolprenttoekenning vir beste byspeler. Lauda het aan die einde van die film 'n kamee-verskyning gemaak. Lauda het oor Hunt se dood gesê: "Toe ek hoor dat hy op die ouderdom van 45 aan 'n hartaanval gesterf het, was ek nie verbaas nie, ek was net hartseer." Hy het ook gesê Hunt was een van die min waarvan hy gehou het, een van 'n klein aantal mense wat hy respekteer en die enigste persoon wat hy beny het.[31]

Lauda het in 'n episode van Mayday met die titel "Niki Lauda: Testing the Limits" verskyn aangaande die gebeure van Lauda Air Vlug 004, en beskryf dit om 'n lugredery te bestuur, moeiliker is as om drie Formule 1-kampioenskappe te wen.

• (Renne in vetdruk toon voorwegsprong, renne in skuinsdruk beteken vinnigste rondte)

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Niki Lauda.