Nieu-Brittanje

Nieu-Brittanje (Engels: New Britain, vroeër Duits: Neupommern[1]) is die grootste eiland binne die Bismarckargipel en behoort tot die eilandnasie Papoea-Nieu-Guinee. Die eiland is net oos van Nieu-Guinee en net suidwes van Nieu-Ierland geleë en maak deel uit van Melanesië. Dit is sedert 1966 in die twee provinsies Oos- en Wes-Nieu-Brittanje verdeel. Nieu-Brittanje het 'n bevolking van 513 926 in 2011 gehad en het 'n oppervlakte van 36 520 km². Die eiland skei die Bismarcksee in die noordweste van die Salomonssee in die suidooste.

Nieu-Brittanje Inheemse naam: New Britain
Nasa-Satellietbeeld van Nieu-Brittanje
Geografie
Ligging	Melanesië, Stille Oseaan
Koördinate	5°44′S 150°44′O
Argipel	Bismarckargipel
Oppervlakte	36 520 vk km
Hoogste punt	Berg Sinewit 2 438 m
Administrasie
Papoea-Nieu-Guinee
Provinsies	Oos- en Wes-Nieu-Brittanje
Demografie
Bevolking	513 926
Die wêreld se 38ste grootste eiland

Kaart van Nieu-Brittanje

Topografiese kaart van Nieu-Brittanje

Die eiland is op 27 Februarie 1700 deur William Dampier vir Europa ontdek. Vanaf 1884 tot 1919 was die eiland deel van die Duitse kolonie Duits-Nieu-Guinee (Deutsch-Neuguinea) en is ná die Pruisiese provinsie Pommere genoem. Die kolonie is tydens een van die eerste veldslae tydens die Eerste Wêreldoorlog op 11 September 1914 deur Australiese magte aangeval en verower. Tussen 1920 en 1949 is die gebied deur Australië as 'n Volkebond-mandaat bestuur en ná die Britse Eiland Brittanje hernoem. Tydens die Tweede Wêreldoorlog is Nieu-Brittanje op 23 Januarie 1942 deur Japannese magte aangeval en tot 1944 beset. In 1949 is die gebied deur die Verenigde Nasies tot 'n Trustgebied verklaar en nog tot 1975 deur Australië bestuur. Op 16 September 1975 het die eiland deel van die onafhanklike Papoea-Nieu-Guinee geword.[2]